Andere boeken in deze serie: Academicus Vampyrus
| september 2010
Aantal pagina's: 426
ISBN: 9789048805822
Uitgave: Paperback
Goodreads
Alleen beste vriendinnen kunnen elkaar beschermen tegen onsterfelijke vijanden
Lissa Dragomir, prinses van de Moroi, is een sterfelijke vampier die onlosmakelijk verbonden is met de magie van de aarde. Ze moet te allen tijde beschermd worden tegen de Strigoi: de onsterfelijke vampiers die ongelooflijk wreed en gevaarlijk zijn.
Rose, de beste vriendin van Lissa, is een dhampier. Zij leidt een gevaarlijk leven dat in dienst staat van het beschermen van Lissa tegen de Strigoi. Die zijn namelijk vastbesloten om haar een van hen te maken.
Twee jaar nadat ze uit angst zijn weggelopen van de diep in de wouden verscholen Academie van St. Vladimir worden Rose en Lissa opgepakt en daarnaartoe teruggebracht.
Zowel binnen als buiten de ijzeren hekken van de academie blijven Rose en Lissa in de greep van de angst. Ze dienen de verleidingen van verboden liefdes het hoofd te bieden en altijd op hun hoede te zijn, want anders maken de Strigoi Lissa voor altijd een van hen...
Ik had mezelf al een tijdje voorgenomen verder te gaan in de Vampire Academy serie omdat ik er werkelijk zo veel goeds over had gehoord. Nadat ik IJskoud ook met veel vermaak heb verslonden, besloot ik op vakantie dat het de ideale dag was voor deel 3, Schaduwkus. Ik was helaas al gespoiled door het einde en had vernomen dat het begin vrij traag zou zijn, maar ik liet me daardoor niet kennen!
Helaas vond ik het begin (lees 3/4) van het boek inderdaad vrij traag lezen.. Maar vooral voelde het als een stuk verhaal wat nutteloos was. WAT!? Nutteloos? Nou, natuurlijk leer je ook wel nieuwe dingen, maar er gebeurde zo weinig! Als ik dit derde deel vergelijk met bijvoorbeeld Harry Potter en de Gevangene van Azkaban (ook een deel 3), dan zitten daar veel meer elementen in die van belang zijn voor het geheel. Dat gevoel had ik bij het overgrote deel van dit boek dus niet. Gelukkig was daar het laatste gedeelte van het boek dat het allemaal weer helemaal goed maakt.
Dat deel van het boek bevat opeens een vlotheid en een berg van actie die aan het begin ontbrak en Mead werkt toe naar een climax met een cliffhanger waar je U tegen zegt. Ik was al bekend met het feit dat zij daar een ster in is, maar zelfs al was ik al gespoiled, nog wist alles me te verrassen. Het is helemaal niet leuk als je favoriete personage dat meemaakt.
Wat ik prettig vond aan dit boek is dat Rose steeds meer op zichzelf komt te staan en minder afhankelijk lijkt te zijn van anderen. Soms vind ik haar echter wel ’te’ sterk voor een 17-jarige. Getraind of niet.
Als ik dit schrijf ben ik al begonnen aan het vierde deel, welke ik tot nu toe moeilijk vind om te doorgronden. Ik vind het wel een toffe serie, maar sommige elementen vind ik gewoon niet helemaal lekker zitten. Ik merk wel dat Richelle erg goed kan schrijven en heel goed is in het overbrengen van haar karakters en ze weet precies wanneer ze iets af moet kappen om de spanning er in te houden. Toch zit er ook iets in wat me tegenstaat. Is het dat overgrote gedeelte van het boek wat zo traag gaat dat geen wat me zo stoort? Ik kan mijn vinger er niet helemaal op leggen.
Kortom: ik vond Schaduwkus een leuk boek, maar het is voor mij vooral het einde wat het echt goed maakte. De eerste helft van het verhaal kon me niet echt vastgrijpen. Toch ben ik benieuwd naar de verdere ontwikkelingen van Rose, Lissa en Dimitri.
Geef een reactie