Obsidian (Lux #1) – Jennifer L. Armentrout

Obsidian door Jennifer L. Armentrout
Ook door deze auteur: Witheet
Serie: Lux #1
Andere boeken in deze serie: Onyx
Uitgever: Zomer & Keuning | Mei 2018
Genres: Young Adult, Paranormal Romance
Aantal pagina's: 432
ISBN: 9789401913706
Uitgave: Paperback
Goodreads

Wanneer Katy uit het zonnige Florida naar het grauwe West Virginia moet verhuizen, is ze verre van enthousiast. In het kleine dorp heeft ze niet eens internet, wat voor deze die-hard boekenblogger dramatisch is. Ze besluit bij haar buren aan te bellen, en leert de adembenemende good looking, maar zeer onvriendelijke Daemon Black kennen. Wat Katy echter niet weet, is dat deze jongen, die ze vanaf dit moment volledig probeert te vermijden, haar lot een totaal andere wending zal geven…

‘Deze ga jij echt wel leuk vinden!’ zeiden mensen tegen me. Jennifer L. Armentrout was tot nu toe namelijk niet echt een auteur waar ik warm voor liep (behalve toen ik met Esmee mee mocht, haar interviewen). De Lux serie sprak me onmiddellijk aan en toen bekend werd gemaakt dat Obsidian in het Nederlands zou verschijnen, was ik meteen opgewonden. Dit moest ik gewoon lezen! Boekbloggers en paranormal romance.. dat kan toch niet misgaan? Ik had hoge verwachtingen bij dit boek, wat mede kwam door het enthousiasme van andere boekbloggers.

Na de dood van haar vader, zijn Katy en haar moeder toe aan een nieuwe start en zodoende verhuizen ze van Florida naar West Virginia. Maar zo blij is Katy er niet mee; geen internet, geen vrienden en vooral geen goed weer. Ze besluit aan te bellen bij de buren, waar de woest aantrekkelijke maar zeer onaardige Daemon Black met zijn tweelingzus Dee blijkt te wonen. Dee en Kate worden meteen vriendinnen, maar Daemon en Katy kunnen elkaar niet luchten of zien… Of zit er misschien meer achter?

Ik moest aan het begin even aan Obsidian wennen. Jennifer Armentrout heeft namelijk een heel eigen schrijfstijl en die moet je liggen of niet. Ik weet ook niet of de vertaling er iets mee te maken heeft, maar het begin voelde een beetje houterig en geforceerd. Toch was er iets waardoor ik door wilde blijven lezen. Dit is namelijk zo’n typische paranormal romance waardoor velen van ons verliefd zijn geworden op young adult boeken.

Gedurende het lezen van Obsidian ontwikkelde ik een ware Twilight vibe. Deels komt dit natuurlijk door de grote hoeveelheid overeenkomsten in de plot: nieuw meisje, jongen en meisje vallen op elkaar maar proberen van elkaar weg te blijven omdat jongen geen mens-mens is. Meisje heeft goede band met zus van jongen. Jongen is woest aantrekkelijk. Jongen probeert meisje te beschermen want er zal op haar gejaagd worden. Zie je? Net Twilight. Op een goede manier dan, want ik vond Katy echt een stuk leuker dan Bella. Katy is een boekblogger, brutaal, doet dingen die ze eigenlijk niet zou moeten doen.. Ik vond haar tof. Ook snap ik wel waarom lezeressen helemaal lijp worden om Daemon. Hij is zo’n typische badboy met een hart van goud. Stiekem wil iedereen natuurlijk een vriendje met een duister en mysterieus randje, terwijl hij alles voor jou alleen zou doen. Wel moest ik een beetje lachen om het feit dat K en D dezelfde achternaam hebben, maar dan in een andere taal. Zou daar wat achter zitten?

In ieder geval heerst er behoorlijk wat spanningen tussen de twee hoofdpersonages, al vanaf het begin. Soms vond ik dit een beetje overdreven; waarom haat Katy hem meteen? Waarom gedraagd Daemon zich als zo’n klootzak en doet niemand er wat aan? Waarom vergeet Katy haar boosheid zodra ze Daemon’s buikspieren ziet. Mijn god, hoe oppervlakkig. Soms voelde het een beetje te overdreven, maar heel storend was het ook weer niet. Er zijn gelukkig heel wat andere personages die ook aandacht vragen, waarvan de een beter is uitgewerkt dan de ander. Ik vond Dee leuk, haar zou ik ook wel als vriendin willen. Ik was ook erg benieuwd wie er allemaal tot de Luxen zou behoren en wie niet..

Normaal heb ik echt niks met aliens. Stargate vond ik vooral leuk vanwege de mythologie en historische elementen (en Daniel) en ik heb nog steeds nachtmerries van Mars Attacks. Maar de Luxen? Die vond ik tof. Armentrout wist ze overtuigend weer te geven en heeft ze ook logische eigenschappen meegegeven.

De plot van dit boek is misschien niet het meest vernieuwend – het volgt de vrij standaard paranormal romance verhaallijn – maar het is wel erg vermakelijk en verslavend. Ik kijk dan ook zeker uit naar het tweede deel. Het is in ieder geval beter dan Twilight en minstens zo verslavend.

Obsidian zal weer vele harten gaan veroveren.

Obsidian is qua plot niet het meest verrassende boek en heeft een heleboel weg van Twilight. Toch is het boek verrassend verslavend en heb ik me er intens mee vermaakt tijdens het lezen. Ik vind het tof dat Katy van boeken houdt en ik vond Dee ook een erg leuk personage. Wat betreft Daemon kijk ik zelf nog even de kat uit de boom, want hoewel ik dol ben op badboys, weet ik het nog niet bij deze mooiboy. Al met al echt een hele fijne young adult die vele harten zal gaan veroveren.