The Extinction Trials (The Extinction Trials #1) – S.M. Wilson

Geplaatst op 1 september 2018 door Emmy in Boeken, Recensie / 1 Comment

The Extinction Trials (The Extinction Trials #1) – S.M. WilsonThe Extinction Trials door S.M. Wilson
Serie: The Extinction Trials #1
Uitgever: Usborne Publishing Ltd | Januari 2018
Genres: Young Adult, Sciencefiction, Dystopia
Aantal pagina's: 384
ISBN: 9781474927345
Uitgave: Paperback
Goodreads
three-stars

Betrayal. Sacrifice. Survival.
Welcome to the Extinction Trials.

In Stormchaser and Lincoln's ruined world, the only way to survive is to risk everything. To face a contest more dangerous than anyone can imagine. And they will do anything to win.

But in a land full of monsters - human and reptilian - they can't afford to trust anyone. Perhaps not even each other...

The Hunger Games meets Jurassic Park, staat er op The Extinction Trials. Nu is het voornamelijk mijn man die helemaal obsessed is met de films en boeken van Jurassic Park, dus in eerste instantie zou ik dit boek niet zo snel oppakken. Maar onder andere Annabel was erg lovend en dus wilde ik het ook graag proberen.

Stormchaser en Lincoln wonen in een wereld waarin voedsel, ruimte en levensmogelijkheden schaars is. Mensen delen letterlijk een bed. Hun enige optie is om nieuw land te veroveren, maar wat als dit beloofde land bevolkt wordt door gigantische monsters: dinosauriërs. Eens per jaar kunnen 100 mensen zich opgeven om mee te doen aan de Trials; de enige manier om snel veel geld en eten te scoren. Maar dan moet je het wel overleven. Maar kan je überhaupt wel iemand vertrouwen als iedereen er met de winst vandoor wil gaan?

Dino’s spreken tot ieders verbeelding; die grote enorme beesten die vroeger de aarde bewoonde en plots uitstierven. Wij moeten het doen met de verbeelding en fossielen die archeologen weten te vinden. Geen wonder dus dat er ook in de media op in wordt gespeeld. In dit geval in de vorm van een dystopie.

In The Extinction Trials wordt er een bekend probleem aangekaart: teveel mensen in een te kleine wereld. In dit geval heeft Stormchaser’s volk nog wel een optie, door het land te claimen waar de dino’s wonen. Maar het is daar erg gevaarlijk en natuurlijk heeft de regering het een en ander achtergehouden. Ze hopen door middel van DNA monsters een wapen te vinden om de gevaarlijkste dino’s uit te kunnen schakelen. En natuurlijk worden de hoofdpersonen uitgekozen om daar naar opzoek te gaan.

Het boek gaat snel. Eigenlijk een beetje te snel, waardoor er weinig diepgang ontstaat. Dit maakt van The Extiction Trials een gemakkelijk boek om te lezen, maar ook om te snappen. Soms vond ik dat de auteur het zichzelf wel te gemakkelijk maakte. Dan hadden de personages opeens een bepaald talent wat op dat moment toevallig nodig was om iets op te lossen. Dat vond ik jammer, want personages ontwikkelingen zich vaak vooral omdat ze bepaalde problemen niet kunnen overwinnen.

Het is een avontuurlijk boek zonder al te veel diepgang en ontwikkeling. Ik vond het dan ook niet heel erg bijzonder, wat voornamelijk komt door de vele – en dan bedoel ik echt vele – clichés die er in verwerkt zijn. Bedenk een dystopische ya cliché en het zal er in zitten. Dat wekt de indruk dat dit boek voornamelijk voor het grote publiek geschreven is. Graag had ik wat meer eigenheid gezien.

De personages zijn oke, al zijn ze niet opvallend en worden ze vooral gedragen door clichés. Afwezige ouders, niet erg goed in alles (na het lijkt), mogelijke liefdesdriehoek… Je kent het. En wat de hel is Stormchaser voor een naam!?

The extiction trials kent op het vlak van de dinosauriërs een aantal artistieke vrijheden, die in het dankwoord een soort van verantwoord worden. Net als in de Jurassic Park films, zijn de velociraptor verschrikkelijke wezens in het boek, terwijl ze in het echt waarschijnlijk super klein waren. Tja. Soms moet je een monster vergroten om het indrukwekkend te krijgen.

The Extinction Trials was leuk voor tussendoor, maar is het voor de lezer wel erg gemakkelijk gemaakt.

Ik heb me heus wel vermaakt tijdens het lezen van The Extiction Trials, maar om te zeggen dat dit echt een hoogvlieger is, nee. Het was een lekker luchtig boek vol met actie waar ik niet al te veel bij na hoefde te denken. En weet je, zulke boeken zijn tussendoor echt prima. Daarnaast zijn er niet veel young adult boeken waar dino’s een hoofdrol in spelen, dus wat dat betreft een gat in de markt.

three-stars

Tags: , , , , ,

Divider

One response to “The Extinction Trials (The Extinction Trials #1) – S.M. Wilson

  1. Do

    Fijne recensie weer! Ik vond het inderdaad ook een leuk, luchtig en makkelijk boek om zo tussendoor te lezen en de dino’s vond ik een toffe toevoeging.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.