Vergif door Jennifer Donnelly Ook door deze auteur: Deep blue
Uitgever: De Fontein | April 2021
Genres: Fantasy, Young Adult
Aantal pagina's: 352
ISBN: 9789026153723
Uitgave: eBook
Goodreads
De knappe Sophie, met rode lippen en een huid zo wit als sneeuw, staat op het punt de troon over te nemen. Haar stiefmoeder heeft echter andere plannen. Volgens haar is Sophie te lief en te aardig om te regeren, en Sophie gelooft haar.
Wanneer een jager de opdracht krijgt om Sophie te vermoorden, ontdekt ze een ongekend vuur in zichzelf. Met de hulp van zeven mysterieuze vreemden besluit Sophie terug te winnen wat haar toebehoort.
Nadat ik had genoten van Stiefzus, keek ik er ook naar uit om Vergif te kunnen lezen. Dit boek beloofde een Sneeuwwitje hertelling en ik ben dol op sprookjeshertellingen! Het boek klonk ook als een verhaal vol girlpower, vol strijdlust en personages die je onmiddellijk in je hart zou willen sluiten.
Sophie is knap en een echte kroonprinses. Nou ja, totdat haar stiefmoeder besluit om andere plannen met haar te hebben omdat ze het meisje veel te lief vindt voor de kroon. Ze stuurt het meisje weg en een jager achter haar aan met maar één doel: haar hart.
Vergif had voor mij plus en minpunten. Laat ik beginnen met de pluspunten.
Allereerst vond ik het tof dat het duister en heftig was en duidelijk geïnspireerd op de oude verhalen van Grimm. Daarnaast wordt Sneeuwwitje niet meteen gekozen als basis voor een verhaal, terwijl er heel interessante elementen in zitten. De grootste plus vond ik echter dat Sophie’s karakter niet verandert, maar dat ze haar zachtaardigheid en vriendelijkheid leert gebruiken om vergevingsgezind en moedig te zijn. Het maakte haar op dat vlak een krachtig personage.
Ook vond ik het een haast steampunkachtig vibe hebben en dat beviel me wel. Het had van mij wel nog wat heftiger naar voren mogen komen, maar het was goed gevonden.
Tot slot vond ik dat er een paar interessante dynamische verhoudingen tussen de personages zat. Sophie krijgt te maken met onverwachte vriendschap, maar ook met verraad. Die stukken vond ik interessant en levendig. Eigenlijk vond ik vooral de personages rondom Sophie interessant. Hun motieven en hun keuzes. Sophie zelf was vrij voorspelbaar en eigenlijk niet zo interessant.
Maar er zaten dus ook maren aan dit boek. Zaken waar ik me in mindere of grotere mate aan stoorde. Laten we beginnen met Sophie. Hoewel ze lief en zacht is, vervalt ze meerdere keren in een damsel in distress houding. Dan is ze maar aan het gillen. Ik werd er een beetje gek van.
Vervolgens – en dit stoorde me het meest – vond ik het ritme van Vergif nogal stroef. De ene keer vlogen we door het verhaal en dan kwamen we juist weer in een stuk dat niet vooruit leek te komen. Het verhaal voelde ook alsof het in stukken was gehakt en we van hak op de tak naar het volgende stuk sprongen. Van mij had het vloeiender mogen zijn.
We volgen in Vergif verschillende personages. Dit is niet erg, maar het maakt het dat de plot soms onnodig alle kanten op schiet.
Na Stiefzus was ik eigenlijk een beetje teleurgesteld in Vergif. Ja ik vond de duistere insteek heel tof, maar ik miste de feministische stem van het andere boek enorm. Waar was de girl power? Als Sophie toch wat minder had staan gillen…
Kan je daar doorheen kijken en wil je een wat duistere hertelling (zonder dat het eng wordt) van Sneeuwwitje lezen, dan wil je Vergif zeker een kans geven. Zelf vond ik Stiefzus beter, maar ik hoop echter wel dat Jennifer Donnelly meer sprookjes gaat aanpakken.
Geef een reactie