Taal is zeg maar echt mijn ding | september 2009 Aantal pagina's: 212
ISBN: 9789025438838
Uitgave: Paperback
Goodreads
Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).
Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.
Ik herinner me nog goed dat, toen Taal is zeg maar echt mijn ding net uitkwam, het een enorme hype werd. Iedereen leek het gelezen te hebben. Behalve ik natuurlijk, want ik wist niet of dit boek nou iets voor mij zou zijn. Want hoewel ik heel graag schrijf, lijkt taal me niet echt helemaal te liggen (en wat baal ik daarvan!)
Ik was van te voren dan ook echt bang dat ik jammerend op de bank zou zitten terwijl ik geconfronteerd zou worden met al mijn dramatische taaleigenaardigheden, maar gelukkig viel dat mee.
Op humoristische wijze verteld Cornelisse – in korte stukjes – over de bijzondere ’trends’ in de Nederlandse taal. Heel herkenbaar allemaal, al merk je ook weer heel erg goed dat dit boek uit 2008/2009 komt, want sommige taaltrends zijn alweer helemaal gevlogen.
Taal is zeg maar echt mijn ding was een vermakelijk boek waar ik af en toe om heb gelachen, omdat ik de humor die Paulien toepast wel kan waarderen. Wel heb ik dit boek bewust tegelijk met anderen gelezen, want teveel stukjes achter elkaar trok ik echt niet. Aan de andere kant voelde het ergens een beetje onbevredigend toen ik het boek uit had. Al vond ik dat laatste stukje, over het dankwoord, echt briljant. Het was alleen alsof ik er meer van had verwacht. Meer leuke weetjes, feitjes en trucjes die ik als ‘kon ik het maar beter’-schrijfster zou kunnen toepassen. Gelukkig is er nog een boek, wellicht dat mijn honger dan wel gestild wordt.
Ik ben wel benieuwd naar dit boek. Ik ben net als jij een beetje huiverig maar ik hoor zoveel positieve dingen dat ik het toch ook wel graag wil lezen.
Hij is nu best goedkoop, al kan je ook net zoals ik het boek ook gemakkelijk lenen in de bieb.
Ik wil hem ook nog lezen!
Ik ben hier wel eens in begonnen, maar jammer genoeg lukte het me niet om het boek uit te lezen. Het sprak me op de een of andere manier niet echt aan.
Jammer!
Haah, zo herkenbaar! Ik heb dit boek in 2010 gekregen van m’n moeder toen we op vakantie naar Frankrijk gingen. Ik voelde er niet veel voor, maar toen ik eenmaal was begonnen erin te lezen wilde ik wanhopig proberen te begrijpen waar het allemaal over ging. Ik had er ook heeeeule hoge verwachtingen van.
Er staat me nog iets van bij dat ik Pauliens cynisme zo leuk vond, dus haar humor ook inderdaad. Qua lezen heb ik het net zo gedaan als jij: Een paar stukjes en dan weer wegleggen. Tussendoor heb ik destijds de eerste delen van Het Huis Van De Nacht gelezen en ook Betoverd (Beautiful Creatures). Ik denk dat ik nog niet eens op 15% van Taal Is Zegmaar Echt Mijn Ding kwam. Uiteindelijk heb ik het opgegeven.
Eigenlijk zou ik het nu eens moeten lezen. In vier jaar tijd is er toch best een hoop gebeurd en ik ben eigenlijk wel benieuwd of ik het nu nog zo onbegrijpelijk vind om te lezen als destijds. Want eigenlijk houd ik toch ook wel weer heel erg van dit soort boeken, geschreven door mensen die ’t allemaal beter weten. (Tenminste, zo’n beeld heb ik van Paulien. Dat ze iemand is die op een speciale manier naar dingen kijkt en dat ze daardoor af en toe apart uit de hoek komt.) Toevallig zag ik En Dan Nog Iets gisteren liggen. Maar 12,50 vind ik eigenlijk nog best wel duur. Misschien kom ik het wel een keer tegen op het Boekenfestijn of zo.
Jaaa ik denk ook dat Paulien zoiemand is. In Wie is de Mol vond ik haar ook heel leuk (en veel te slim)
Hihi, coolie dat we dat allebei denken!