De tombe van de tiran door Rick Riordan Ook door deze auteur: De Bliksemdief
Serie: De beproevingen van Apollo #4
Andere boeken in deze serie: Het verborgen orakel
Uitgever: Van Goor | September 2019
Genres: Jeugd, Avontuur, Mythologie
Aantal pagina's: 432
ISBN: 9789000351893
Uitgave: Paperback
Goodreads
Het is niet makkelijk om Apollo te zijn, zeker niet als je sterfelijk bent gemaakt en verbannen van Olympus. Om weer in de gunst te komen bij Zeus moet Apollo (alias Lester Papadopoulos) vijf orakels herstellen. Nu brengt zijn reis hem naar Kamp Jupiter, waar de Romeinse halfgoden zich opmaken voor de strijd tegen het kwaadaardige Triumviraat van Romeinse keizers.
Hazel, Reyna, Frank, Tyson, Ella en veel andere oude vrienden hebben Apollo's hulp nodig om de aanval te overleven. Helaas ligt het antwoord op hun verlossing in de vergeten tombe van een Romeinse heerser… nog meedogenlozer dan de keizers van het Triumviraat.
Ik ben dol op de boeken van Rick Riordan. Als geen ander weet hij verschillende mythologische achtergronden te verweven met de huidige tijd, grappige personages te verzinnen en zijn lezers mee te nemen op een grandioos avontuur. De Tombe van de Tiran is alweer het vierde deel over Apollo en speelt zich af na de rest van zijn series. We zullen oude bekenden terugzien en weer een heel avontuur beleven.
Apollo heeft het niet makkelijk nu hij als de sterfelijke Lester naar de aarde is verbannen. Van Zeus moet hij vijf orakels zien te herstellen. Zijn reis heeft hem ondertussen naar Kamp Jupiter gebracht, waar de Romeinse halfgoden zich klaarmaken voor de strijd tegen het Triumvitaat van keizers. Vele oude bekenden hebben Apollo’s hulp nodig om de aanval te overleven. Helaas hebben ze daarvoor iets nodig uit een vergeten tombe van een meedogenloze Romeinse heerser.
Zoals ik al zei: ik ben dol op Rick Riordan en zijn boeken. Toch had ik wat meer moeite met De Tombe van de Tiran. Op een of andere manier lukt het me niet om verbonden te raken met het verhaal en me te verdrinken in alle humor en avontuur. Ik vond de humor flauw en soms ook gewoon afwezig. Ik miste de momenten waarop ik normaal gesproken keihard zou moeten lachen.
Tuurlijk, het verhaal is weer avontuurlijk en zit weer zo bomvol personages dat je je niet kan vervelend, maar toch had ik het gevoel alsof er maar weinig nieuws kwam. Lester heeft sinds het eerste boek fantastische ontwikkelingen doorgemaakt, maar nu vond ik hem stilstaan, evenals de andere personages. Misschien lag dit aan mij, maar hierdoor heb ik toch minder van het boek kunnen genieten dan ik had gehoopt.
Ik had er namelijk echt zin in! Ik was een beetje moe en niet helemaal lekker en dan is Riordan altijd het beste medicijn om de wereld om je heen compleet te vergeten. Dit boek sloeg daar niet in.
Toch blijf ik het knap vinden dat Riordan zo trouw kan blijven aan zijn werelden, zonder dat ze teveel op elkaar gaan lijken qua sfeer: ze blijven hun eigenheid behouden, ook al is het concept van de meeste boeken en series hetzelfde. Je sluit de personages in je hart en dat merk je tijdens het lezen.
Rick Riordan is een groot talent op het gebied van avontuur en mythologie. Toch wist De Tombe van de Tiran mij niet helemaal te grijpen.
De Tombe van de Tiran wist mij minder de vermaken dan ik had gehoopt. Ik werd niet aangestoken door de humor en het avontuur wist mij ook minder te bekoren. Misschien was het gewoon niet het juiste moment…
Geef een reactie