Serie: De invasie #1
Uitgever: Condor | Februari 2021
Genres: Jeugd, Sciencefiction
Aantal pagina's: 310
ISBN: 9789493189287
Uitgave: Paperback
Goodreads
Het begint met een regenbui van dagen. En dan, uit het niets, komen er overal planten op. Zwarte staken die ook nog eens erg snel groeien. Akkers, huizen en straten raken overwoekerd, overal op aarde. Giftige pollen worden door de lucht verspreid. Gigantische bloemen slokken hele mensen en dieren op.
Drie tieners met vreemde allergieën blijken immuun te zijn voor deze angstaanjagende planten. Wat is hun geheim? En kunnen zij de invasie stoppen, voordat het weer begint te regenen?
Een dystopische middle grade waarin planten de wereld overnemen? Dat klonk fantastisch. En als Maria Postema een boek vertaalt, is het meestal fantastisch werk. Ik keek er dus oprecht naar uit om Woeker te kunnen lezen, want het was al een tijd geleden dan ik een echt toffe dystopian voor mijn neus had gehad.
Wanneer je overal allergische voor lijkt te zijn is dat erg irritant. Maar wat als er opeens vreemde planten beginnen te groeien waar je wél tegen kunt en de rest van de mensen niet? Giftige pollen, gigantische bloemen die mensen opslokken en overal overwoekerde planten. Wat zijn deze planten? En kunnen ze de invasie stoppen voordat het weer begint te regenen?
Woeker was inderdaad wat ik had gehoopt: een spannende dystopische middle grade over een paar jonge tieners die afwijken van de rest en dus het antwoord zijn op alles. Ik genoot er oprecht van. Middle grade is vaak zo heerlijk vlot en heeft vaak zo veel diepgang – meer dan je vaak denkt. Helaas vond ik dat ergens toch een beetje ontbreken.
Toch weet ik zeker dat veel lezers – met name de onderbouw van de middelbare school – helemaal weg zullen lopen met dit verhaal. Het bevat immers alle ingrediënten: spanning, een enorme dreiging, 3 buitenbeentjes die zichzelf en elkaar lijken te vinden, vriendschap. En ga zo maar door.
Het sprak me ook wel aan dat het boek meteen vlot begint: de actie laat niet lang op zich wachten. Het nadeel is alleen dat ik het boek steeds op een constante manier van spanning vond hangen. Het had geen moment van rust of een moment waarbij de personages extra uitgediept werden. Ze hadden van mij meer background mogen krijgen, meer ontwikkeling. Ik weet het niet: voor mijn ontbrak er wat. Ook vond ik de grote ‘eindstrijd’ waardoor niet heel spectaculair.
Woeker was oké, maar ergens toch minder bijzonder als ik had gehoopt.
Desondanks is dit wel een boek dat ons aan het denken zal zetten. Sommige stukken zijn namelijk erg herkenbaar vanwege de huidige pandemie. Woeker is dan ook een boek (ecohorror!) om te laten zien aan mijn brugklassers.
Al met al was Woeker precies wat ik had kunnen verwachten, maar eerlijk gezegd had ik op net iets meer gehoopt. Het is geen slecht boek – absoluut niet! – en is voor zijn doelgroep perfect.
Geef een reactie