Wildcard door Marie Lu Ook door deze auteur: Legend
Serie: Warcross #2
Andere boeken in deze serie: Warcross
Uitgever: Van Goor | Oktober 2018
Genres: Young Adult, Sciencefiction
Aantal pagina's: 312
ISBN: 9789000357307
Uitgave: Paperback
Goodreads
De Warcross-kampioenschappen kostten Emika Chen bijna haar leven. Nu ze de waarheid achter Hideo's nieuwe NeuroLink-algoritme kent, kan ze de enige persoon waar ze altijd tegenop heeft gekeken en waarvan ze altijd heeft gedacht dat hij aan haar kant stond, niet langer meer vertrouwen.
Vastbesloten om een einde te maken aan Hideo's wrede plannen, werkt Emika samen met de Phoenix Riders. Ze ontdekt ook dat Hideo niet haar enige probleem is: iemand heeft een prijs op haar hoofd gezet, en Zero is haar enige kans om in leven te blijven. Maar al snel blijkt dat Zero niet is wie hij lijkt, en zijn bescherming komt haar duur te staan.
Emika zit gevangen in een web van verraad en de toekomst van de vrije wil staat op het spel. Hoe ver zal Emika gaan om de man van wie ze houdt neer te halen
Warcross was een boek waar ik echt enorm blij van werd; gamende meisjes, superveel nerd referenties en vooral lekker veel actie, zoals ik van Marie Lu gewend ben. Mijn verwachtingen voor het vervolg (en slot), Wildcard, waren dan ook torenhoog. Ik was erg benieuwd of Marie Lu wederom hoge ogen zou gooien en ik net zo blij werd van dit boek als het eerste.
De kampioenschappen van Warcross waren bijna dodelijk voor Emika. Nu ze erachter is gekomen wat Hideo’s nieuwe NeuroLink-algoritme inhoudt, staat er een prijs op haar hoofd. Ze kan Hideo, de jongen van wie ze houdt, niet meer vertrouwen en is daarom vastbesloten hem te stoppen. Om dit te realiseren gaat ze aan de slag met de Phoenix Riders, zodat Zero haar kan beschermen. Maar Zero heeft ook een dubbele agenda en het lijkt allemaal niet zo zwart-wit te zijn als Emika eerst dacht. Zal het Emika lukken om het NeuroLink-algoritme op tijd te stoppen en Hideo neer te halen? Maar tegen welke prijs?
Het eerste wat ik opschreef over Wildcard is dat is een Futuristische nerdgams vond. Al die mogelijkheden, al die referenties en het idee alleen al dat we haast kunnen leven in virtual reality brengt de verbeelding meteen op hol. Daar hou ik van! Marie Lu laat in Wildcard namelijk wederom zien hoe goed ze deze wereld heeft uitgewerkt. Het is namelijk op zo’n manier gedaan dat het vrij plausibel is dat zoiets de komende jaren op de markt gebracht kan worden. Ik denk oprecht dat dit de toekomst van gamen kan zijn en dat een beloningssysteem + het competitieidee past goed in de huidige samenleving.
Wildcard zit vol actie en avontuur; er moet immers nog veel gebeuren voordat Emika in staat is het web van leugens te ontwarren. Hoewel ik de actie vaak tof vond, voelde het boek soms te gehaast voor mij. Er waren weinig rustmomenten om dat geen wat er nu aan de hand is te kunnen verwerken. Bepaalde gebeurtenissen werden in mijn ogen te snel afgehandeld, terwijl andere elementen weer ruimschoots de tijd kregen.
Al die actie zorgde er tevens voor dat de randpersonages – waarbij een goede poging gedaan werd hen ook de ruimte te geven – eigenlijk niet optimaal tot hun recht kwamen. Het geheel voelde rommelig en dus ook te gehaast voor mij. Ik had graag wat minder actie gezien en wat meer momenten om op een logische volgende stap te komen. Wildcard school alle kanten op – letterlijk – en dat past misschien ook wel goed bij de huidige maatschappij, maar ik had graag meer rust gezien.
Hoewel ik echt enorm van Wildcard (en vooral het vorige deel) heb genoten in zijn algeheel (hiermee bedoel ik het concept en de hoofdpersoon), ben ik ergens toch een beetje teleurgesteld. Ik had het hele gejaagde namelijk kunnen vergeven als het einde niet zo ontzettend voorspelbaar en cliché zou zijn. Ik vond de eindstrijd echt veel te kort en hoe de personages uiteindelijk eindigen vond ik totaal niet bij ze passen. View Spoiler ». Het voelde echt een beetje als een domper hoe het boek voor mij eindigde.
Desalniettemin vond ik Wildcard toch een prettig en goed boek. Er waren dan wat zaken die mij een beetje tegen stonden, maar alsnog ben ik groot fan van de wereld die Marie Lu heeft geschapen. Emika vind ik ook een fantastische en kleurrijke verschijning met haar regenbooghaar en tatoeages. Zij laat zien dat hoofdpersonages niet altijd brave huismussen hoeven te zijn die plots de wereld moeten redden. Ik vond en vind haar nog steeds fantastisch!
Wildcard bevat een van de kleurrijkste hoofdpersonages die ik ken. Emika bewijst dat gamen niet alleen voor jongens is!
Al met al was Wildcard voor mij een rollercoaster. Ik vond heel veel elementen echt heel tof, maar er waren ook een aantal zaken die mij tegen stonden, waar het einde er een van was. Dit is echter wel een tweeluik dat ik iedereen wil aanraden, zeker het stoerdere meisje. Marie Lu bewijst namelijk dat gamen absoluut niet enkel voor jongens hoeft te zijn!
Ik heb een recensie-exemplaar van Wildcard mogen ontvangen van Best of YA in ruil voor een recensie. Dit beïnvloed mijn mening echter niet.
Geef een reactie