Schaduwland – Alyson Noël

Schaduwland Serie: The Immortals #3
Andere boeken in deze serie: Evermore
| 1 maart 2011
Aantal pagina's: 352
ISBN: 9789045802053
Uitgave: Paperback
Goodreads

Omdat Damen, als Ever en hij elkaar ook maar even aanraken, zal verdwijnen naar het eenzame hiernamaals dat Schaduwland heet, probeert Ever hem uit alle macht te redden. Ze wil zo graag de vloek die op Damen rust opheffen, dat ze zich zelfs waagt aan magie. Daarbij krijgt ze hulp van Jude. Hoewel ze deze aantrekkelijke surfer - met zijn stralend groene ogen, magische gaven en mysterieuze verleden - nog maar net kent, heeft hij iets bekends... Ever blijft loyaal aan Damen, haar grote liefde en zielsverwant, maar voelt zich ook aangetrokken tot Jude.
Evers liefde voor Damen wordt dan ook danig op de proef gesteld.

Bestel dit boek voor €10,00 op bol.com

Wat is Ever een doos in Schaduwland zeg. Ze heeft werkelijk niks geleerd van haar vorige fouten, zo lijkt het, want ze gaat gewoon door met het tarten van het lot. En vervolgens zit ze amper op de blaren, want Damen geeft haar een schouderklopje en een schouder om op uit te huilen en voilà.

En ben ik trouwens de enige die Damen totaal geen naam vind uit de Italiaanse Renaissance?

Maar goed.

Het was een vermakelijk boek hoor, dat zeker, maar ik ben het een beetje zat dat een schrijver er vaak voor kiest om wicca te gebruiken als magisch element. Alsof Wicca en Paranormale vermogens altijd hand in hand gaan. NEE! Totaal niet. En schrijvers kunnen beter voor het paganisme in het algemeen kiezen, want zo Wiccan zijn al die meiden niet. En het feit dat het Boek der Schaduwen nu weer aan iets duisters wordt gekoppeld, vind ik helemaal jammer. Zo, en nu heb ik daar genoeg over gezeurd.

Wat ik beter vond aan Schaduwland is dat het allemaal wat meer in deze wereld afspeelde. Damen probeert oprecht het materialisme af te zweren en dat vind ik een goede boodschap (jammer dat Ever het verpest).

Wat me ook opviel is dat in dit boek er meerdere malen op gewezen wordt dat Damen ouder overkomt… Terwijl ik de relatie tussen hem en Ever echt niet gezond vind.. Bijna kinderachtig en nep. Waar ik in het eerste deel de chemie tussen die twee wel kon vinden, is dat nu vervlogen en kots ik al helemaal bij de suggestie van wederom een liefdesdriehoek (WAAROM SCHRIJVERS, WAAROM!?!?!?!) Een beetje mosterd na de maaltijd allemaal. Oh, en nog steeds een falen gevoel bij dat incarnatiegedoe.

Zo, nu lijkt het echt alsof ik alleen maar dingen te klagen heb. Maar ik vond er heus nog wel leuke elementen in zitten hoor. Ik vond het feit dat Ever zelf gaat werken in de spirituele boekhandel (zo’n baan wil ik ook wel) leuk. Vooral dat ze zelf uit durft te gaan komen voor haar vermogens… Alsof ze zichzelf langzaam maar zeker begint te accepteren om wie ze is en wat ze kan.
Ik had wel graag gezien dat Lina was teruggekeerd en dat Ava een iets andere rol had gehad.

Veruit de meest interessante personages van Schaduwland vind ik de jonge tweeling. Er is wat met ze wat ik niet vertrouw en waar ik heel benieuwd naar ben hoe het verder zal gaan. Naar mijn idee is degene waarvan je denkt dat ze ‘kwaadaardig’ is, de goeie en omgekeerd. Of is dat een vreemde gedachte?

Wel ben ik benieuwd hoe het verder zal gaan, zeker door de gebeurtenis op het einde. Maar dat vooral om waar Alyson het verhaal naartoe zal sturen, niet qua romantisch vlak.. Want ik zie het zo gebeuren dat er nog heel wat driehoekssuggesties gaan komen. Maar juist meer qua spanning en de geheime agenda’s van al die personages.