Godin van nature Serie: Partholon #3 Andere boeken in deze serie: Godin bij vergissing
| 21 januari 2014
Aantal pagina's: 414
ISBN: 9789034797261
Uitgave: Paperback
Goodreads
Zij, de incarnatie van een godin? No way! Morrigan mag dan altijd hebben geweten dat ze anders was dan haar oppervlakkige vriendinnen - zeg nu zelf, echt normaal is het niet als je stemmen hoort, vlammen uit je handen kunt laten komen en met bomen kunt praten - maar zoiets bizars heeft ze nog nooit gehoord. En dat wil wat zeggen, na alle absurde verhalen die haar grootouders haar hebben verteld over Partholon, de mythische wereld van haar moeder, Rhiannon.
Toch blijkt er geen woord van gelogen, wanneer Morrigan zich na een ijzingwekkende ervaring ineens in diezelfde parallelle wereld bevindt. In deze wereld zijn haar krachten als uitverkorene van de godin groter dan ze ooit voor mogelijk heeft gehouden, en blijkt er ook nog eens een beestachtig aantrekkelijke, eh... centaur naar haar gunsten te dingen.
Maar helemaal zonder twijfel is Morrigan niet. Want wie zegt haar dat de stem die ze steeds in haar hoofd hoort die van haar godin is, en niet van de duistere god Pryderi? Ze was er immers al vroeg voor gewaarschuwd dat hij haar in zijn macht wilde hebben. Als dat zo is, lukt het haar dan wél de verleiding van het kwaad te weerstaan en te kiezen voor het goede? Zelfs als dat betekent dat ze alles wat haar lief is zal verliezen?
Ik was ontzettend enthousiast over deel 1 en 2, want zeg nou zelf: een roodharige vrouw die in een andere wereld terecht komt, vol mythologie en godinnenvereering, dat is toch stiekem mijn grote droom? Boek 2 eindigde met het verslaan van Rhiannon en de zwangerschap van Shannon, dus ik dacht dat Godin van Nature voornamelijk zou gaan over de opvoeding van een kind met een gave.
Nou, dat is dus niet zo. Meteen wist P.C. kast me te verrassen met de keuze voor het verdere verloor van het verhaal. Aan de ene kant vond ik dat heel erg leuk, want heel veel is weer nieuw en er blaast een frisse wind door het verhaal, aan de andere kant miste ik Shannon’s hilarische aanwezigheid enorm. Het feit dat mijn fijne priesteres in dit boek..like.. 56 jaar oud is, vond ik jammer. Het is alsof Cast bewust de keuze heeft gemaakt om er een ontzettend jonge hoofdpersoon van te maken, om een beetje het YA genre aan te boren. En daarmee kom ik meteen met een grote vergelijking: het was bijna alsof ik het huis van de nacht serie aan het lezen was!
Morrigan was op zich wel een leuk personage, maar ik vond haar erg veel overeenkomsten hebben met Zoey Redbird. Alsof hetzelfde malletje was gebruikt: meisje komt in een nieuwe situatie, weet meteen dat ze daar thuishoort, spreekt met de Godin en is meteen een hogepriesteres. Deze omschrijving kan je beide meiden meegeven. En dat vind ik jammer, want ik weet dat P.C. Cast prima in staat is om interessante karakters neer te zetten.
Hoewel ik echt wel van Godin van Nature heb genoten – want zeg nou zelf Partholon zelf is awesome – vond ik deze keuze een beetje jammer en afbreuk doen aan het personage Shannon. Ik had liever gehad dat haar verhaal doorliep. Maar dat is natuurlijk mijn eigen voorkeur. Wel hou ik ontzettend veel van de wereld die Cast heeft geschapen. De magische, mythologische wezens, het gebruik van Ierse, Griekse en weet ik veel welke godinnen en de vereering daarvan. Dat is helemaal mijn cup of tea. Daarom alleen al heb ik van het boek genoten.
Volgens het boek is dit het derde boek uit de trilogie, maar toch heeft het een vrij open einde. Ik heb dan ook op goodreads gezien dat er nog meer boeken aan deze serie gekoppeld kunnen worden, dus ik ben erg benieuwd of Harlequin deze boeken ook gaat uitgeven. Ik zou het in ieder geval helemaal niet erg vinden!
Geef een reactie