De zee van monsters: de graphic novel door
Rick Riordan Illustrator: Attila Futaki Ook door deze auteur: De Bliksemdief Serie: Percy Jackson and the Olympians: The Graphic Novels #2 Andere boeken in deze serie: De Bliksemdief Uitgever: Van Goor | Oktober 2018
Genres: Young Adult,
Fantasy,
Graphic Novel Aantal pagina's: 128
ISBN: 9789000360628
Uitgave: Paperback Goodreads 
Superspannende tweede graphic novel over Percy Jackson
Als je naar me kijkt zou je niet zeggen dat mijn vader Poseidon is, de god van de zee. Het klinkt misschien leuk om een Halfbloed te zijn, maar het is niet makkelijk. Zelfs een simpel potje trefbal werd een spel op leven en dood tegen een lelijke bende kannibaalreuzen – en dat was nog maar het begin. Nu wordt Kamp Halfbloed aangevallen en tenzij ik het Gouden Vlies kan pakken, zal het hele kamp worden overlopen door monsters. Hele grote...
Dit is het tweede deel van de Percy Jackson-serie dat bewerkt is tot graphic novel. De wereld van de Griekse goden en halfgoden komt opnieuw tot leven met de illustraties van Attila Futaki.
Lees ook de andere graphic novel van Rick Riordan: De bliksemdief
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat ik het boek De Zee van Monsters van Rick Riordan las, het tweede deel van de Percy Jackson serie. Nu is de graphic novel van dit boek onlangs verschenen bij Best of YA, en omdat ik dol ben op graphic novels, wilde ik het boek dolgraag lezen.
Kamp Halfbloed wordt aangevallen en de boom die het kamp beschermd is aan het afsterven. Alleen het Gouden Vlies kan de boel redden, dus gaan Percy en zijn vrienden op queeste. Maar ze worden gedwarsboomd door allerlei monsters en kwaadwillende halfbloeden. Gelukkig heeft Percy Annabeth en zijn halfbroer Tyson aan zijn zijde.
Er komt op internet veel commentaar langs over het artwork van De zee van monsters, dat mensen het niet mooi vinden. Dit is natuurlijk een kwestie van smaak, want persoonlijk vind ik het wel passen bij de sfeer van het boek. De kleuren zijn wat grauwer, maar zo gezellig is het boek niet altijd (ondanks de magische humor), dus ik vind het wel passen. Ook vind ik dat de kwaliteit in het boek constanter is, waardoor de personages herkenbaarder zijn.
Ik vond deze graphic novel heerlijk weglezen. Natuurlijk zitten er in het echte boek meer dingen en moet een stripboek altijd dingen overslaan, maar toch vind ik dat het de lading voldoende dekt. Het is tof voor de fans om het boek op een andere manier te lezen, maar ook voor jongeren die grote moeite hebben om in een verhaal te stappen. Ik ben helemaal voorstander van een graphic novel op z’n tijd, omdat er genoeg jongeren zijn die moeite hebben zich te concentreren op langere teksten.
Wat ik wel jammer vind dat de graphic novel adaptatie van De zee van monsters is dat er veel van Riordan’s humor is verdwenen. Hij is een meester in gekke woordspellingen en te flauwe grapjes (die stiekem toch wel leuk zijn) en dat vond ik echt veel te weinig terugkeren in de graphic novel. Het werd daardoor een stuk serieuzer en dat vind ik eigenlijk wel onderdoen aan het verhaal. Riordan zorgt namelijk zelf voor een heel goede balans tussen vrolijk en serieus en dat miste ik. Het boek voelde daardoor wat gehaast en ik had het gevoel dat ik elementen miste.
Wat ik wel tof vond is dat er ondanks dat er niet heel veel ruimte voor was, de band tussen Tyson en Percy wel echt groeide. Tyson was een goede aanwinst in het boek en ik ben blij dat hij samen met Annabeth een heel grote rol heeft gekregen. Ze hadden er natuurlijk voor kunnen kiezen hen veel minder sterk aanwezig te laten zijn. Hij is ook echt prima vormgegeven (hoewel zijn oog midden op het voorhoofd zit).
Hoe Luke, Clarisse en Thalia eruit zien? Daar ben ik teleurgesteld in. Clarisse is zo’n typische badgirl, maar dan haast savage en veel te gespierd. Zo wordt ze echt als bullebak afgebeeld. Luke ziet er te oud uit en Thalia is een halve emo. Why? WHY? Dat vond ik jammer, want Annabeth, Percy, Grover en Tyson zien er wel gewoon prima uit.
Ik kan geen genoeg krijgen van de wereld van de helfgoden. De Zee van Monsters was daarom weer een fijne terugkomst.
Als je het leuk vindt om graphic novels te lezen en het prima vindt om vooral de hoofdlijn van een verhaal te lezen (en dus allerlei achtergrondinformatie en extra subplotten te missen), dan is De zee van monsters een aanrader. Het boek blijft vrij trouw aan het origineel en is sowieso beter vormgegeven dan het eerste deel. Ik hou er wel van om dit soort boeken te lezen, dus ik kijk nu al uit naar het derde deel.
Geef een reactie