De IJzerraaf door Julie Kagawa Ook door deze auteur: De IJzerkoning
Serie: The Iron Fey: Evenfall #1
Andere boeken in deze serie: Het IJzerzwaard
Uitgever: Harper Collins | Februari 2020
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 368
ISBN: 9789402707342
Uitgave: Paperback
Goodreads
Robin Goodfellow. Puck. Gehate en geliefde schelm, grappenmaker, raaf… en de rechterhand en nar van koning Oberon uit Een Midzomernachtdroom. Er doen de wildste verhalen over hem de ronde, maar in De IJzerraaf vertelt hij eindelijk zijn eigen verhaal.
Er is iets gaande in Nimmernimmer. Puck hoort de geruchten voor het eerst op de goblinmarkt, waar een oude vriend zijn hulp inroept. Wanneer hij erachter komt wat er door de onverschilligheid van de mensen ten opzichte van de natuur is wakker gemaakt, weet hij dat hij onmiddellijk in actie moet komen. Samen met oude en nieuwe vrienden neemt hij het op tegen een vijand die zo machtig is, dat die al het leven in de sterfelijke én onsterfelijke wereld bedreigt…
Jaren geleden hadden we nog niet zo heel veel YA series in Nederland. En dus moesten we het doen met wat er was. Een van die series was The Iron Fey van Julie Kagawa. Een soort Alice in Wonderland-achtige mix waarin allerlei faerielore bij elkaar kwam. Ik was er dol op. Gevalletje guilty pleasure omdat ik me die wonderlijke wereld zo goed voor kon stellen. Ja, het was klefromantisch, maar ook magisch en sprookjesachtig. En nu kwam daar eindelijk een boek vanuit Puck, mijn lievelingspersonages. Daarom keek ik enorm uit naar De IJzerraaf: ik wilde weten wat er in het hoofd van Robin Goodfellow om zou gaan.
Het wordt tijd dat Robin Goodfellow, Puck, dondersteen extra ordinaire, zijn eigen verhaal vertelt. Er is namelijk iets gaande in Nimmernummer en Puck vangt geruchten op wanneer een oude vriend zijn hulp inschakelt op de Goblinmarkt. Hij moet met oude en nieuwe vrienden de strijd aangaan om het op te nemen tegen een machtige vijand die zowel de sterfelijke als de onsterfelijke wereld bedreigt.
Hoewel ik overspoeld werd door een nostalgisch gevoel, moet ik bekennen dat ik ook moest wennen aan het boek. Puck voelde niet helemaal als Puck. Zijn streken en humor voelde nogal geforceerd en het leek af en toe alsof we te maken hadden met een tiener in plaats van een eeuwenoude joker. Ik had graag gezien dat hij wat verder in zijn ontwikkeling was, want deze Puck met zelfmedelijden omdat hij Meghan niet heeft gewonnen – voelde nogal als een domper.
Later we het dan ook meteen hebben over de love-interest van Puck. Kan het nog saaier? Kan het nog voor de hand liggender? Had er een vent van gemaakt, of iemand die hem écht op z’n plek had kunnen zetten. Alles beter dan dit. Ik ben heel benieuwd of jullie – als je het boek hebt gelezen – ook zo hebben ervaren.
Het boek zelf was oke. Minder bijzonder dan ik had gehoopt. Ja, de wereld was weer fijn en het is leuk dat je toch weer wat nieuwe dingen leert, maar het verloop van het verhaal was nogal hetzelfde als al haar andere boeken en dat vond ik jammer. Desalniettemin word ik hier een stuk vrolijker van dan bijvoorbeeld de Talon-serie of de serie over de Kitsune, waar ik in beide gevallen echt behoorlijk teleurgesteld was. In De IJzerraaf keert Julie Kagawa immers terug naar de wereld waarmee het allemaal begon en in mijn beleving kent ze die wereld het best en weet ze die ook het best over te brengen. Daar geniet ik nog steeds van.
Dit boek speelt in op de nostalgische gevoelens van de lezer en daar lijkt de auteur zich van bewust. Het lijkt een nieuwe trend dat oude series nieuw leven in wordt geblazen (daar schrijf ik binnenkort meer over), maar Julie Kagawa gaat niet met alle trends mee: ze heeft de serie niet volwassener gemaakt. Dit boek had duisterder gemogen – wat perfect had gepakt bij Puck’s transformatie, die hierdoor nu wat halfbakken aanvoelde – en andere volwassen thema’s had mogen aansnijden. Seks bijvoorbeeld, of hoe Puck echt worstelt met de duisternis. Van mij had het meer mogen zijn. Heftiger. Duisterder. En dan had ik er enorm van genoten.
De IJzerraaf is geen slecht boek: het heeft enorm veel interessante aanknopingspunten waar ik warm voor liep. Ik denk echter dat er meer uitgehaald had kunnen worden als er meer lef was getoond. De lezers zijn immers meegegroeid met de boeken.
Kortom: De IJzerraaf is fijn thuiskomen in een prachtige wereld. Maar van mij had het net een tikje meer mogen zijn.
Geef een reactie