Andere boeken in deze serie: De IJzerkoning
| 19 maart 2013
Aantal pagina's: 383
ISBN: 9789034755865
Uitgave: Paperback
Goodreads
Mijn naam is Meghan Chase.
Ik dacht dat het voorbij was. Dat Ash en ik eindelijk samen konden zijn nu we allebei verbannen zijn uit Nimmernimmer. We hebben een hoge prijs moeten betalen, maar het was het waard. Alleen, is het wel echt voorbij? Hoef ik geen moeilijke keuzes meer te maken? Geen offers meer te brengen voor de mensen van wie ik hou?
Nou, niet dus!
De valse koning van het IJzerrijk zit achter me aan. Hij is uit op mijn magische krachten. Krachten die ík niet begrijp of kan beheersen, maar die hém oppermachtig zullen maken. Tegelijkertijd blijk ik de enige te zijn die hem kan tegenhouden. De enige die kan voorkomen dat het oprukkende ijzer heel Nimmernimmer vernietigt. Waarschijnlijk krijg ik er spijt van, maar dat zien we dan wel weer. Eerst maar eens leren hoe ik een zwaard moet vasthouden en hoe ik die magie onder de knie krijg. Eén ding is zeker: het wordt erop of eronder. Voor mij, voor Ash, voor ons allemaal...
Nadat ik de IJzerprinses gelezen had, was De IJzerkoningin een boek wat ik heeeeel graag wilde lezen, maar waar het er steeds niet van kwam om hem aan te schaffen. Hij lag nergens in de boekhandel en ik had nog geen zin om hem bij bol.com te bestellen, ondanks mijn kortingsbon. Toch deed ik het, toen ik een schoolboek bestelde – hoewel ik van mezelf eigenlijk geen boeken mocht kopen – ging ook de Ijzerkoningin in mijn mandje. En toen kon ik niet zo goed wachten tot ik kon beginnen.
Het lezen van dit derde deel voelde weer als een soort thuiskomen, want meteen was ik weer in het verhaal gezogen en kon ik haast niet wachten om te weten hoe het afliep met NimmerNimmer. Blij werd ik van Meghan, die in dit boek EINDELIJK voor zichzelf opkomt en niet meer het hopeloze meisje is wat niks kan. Hierdoor vond ik het meteen een stuk prettiger om te lezen. Verder was alles weer zo fantasievol als vanouds en kon ik alles zien als een soort van film.
Wat ik wel opmerkelijk vond is dat het einde een beetje als een echt einde aanvoelt… Ik denk dat Julie hier ook prima had kunnen stoppen, maar we weten natuurlijk allemaal dat er ook een 4e deel is, wat in september uit zal komen in het Nederlands. Ook is er weer een tussennovel, die ik zeker ga lezen voordat ik aan deel vier begin. Wel kwam ik erachter dat deel 4 vanuit Ash’s POV is geschreven en ik weet niet echt wat ik daarvan moet vinden. Wel weet ik dat ik, sinds dit derde deel, Ash een stuk leuker vind om over te lezen. Hij is menselijker geworden, toegankelijker… Niet meer het ijsblok waar je tegenaan moet kijken.
Ik vond de gehele reis die het gezeldschap moesten maken erg leuk beschreven en goed gebalanceerd.. Het was niet dat ze te lang op een bepaalde plek zaten waardoor de rest in het niets zou vallen. Dat gebeurd nog wel eens in boeken, maar bij De IJzerkoningin vond ik het uitstekend gedaan. En tja, ik vond het einde echt heel goed. Ik kan me voorstellen dat het een zware keuze is als schrijver om daarvoor te kiezen, maar ik snap het wel en ik vind het mooi. Op naar het volgende boek.
Oeh, ik ben wel benieuwd geworden! Ik heb ze op m´n ereader, en na The Iron Daughter was ik gestopt met de serie, omdat ik eerst andere boeken wilde lezen. Nu krijg ik spontaan zin om hier in te beginnen!
Snel gaan lezen, want het is een hardstikke leuk boek!