Toen ik meer dan tien jaar geleden begon met het schrijven over boeken op mijn blog, kreeg ik al snel te maken met een groot gevoel van FOMO (fear of missing out). Ik wilde overal bij zijn, alles lezen wat ik maar te pakken kon krijgen en het liefst elk vrij moment van de dag met mijn neus in de boeken zitten. Bijna elke dag een boek uitlezen was voor mij al snel een gewoonte en nu vraag ik me af hoe ik dat in hemelsnaam voor elkaar kreeg.
Ja, ik zat nog erg veel in de trein natuurlijk, had een baantje waar ik gewoon kon lezen en toen ik les ging geven, had ik vier uur reistijd op een dag. Tja, dan schiet het wel op natuurlijk. Nu lees ik niet meer zoveel, heb ik veel meer andere (oude en nieuwe) hobby’s opgepakt en heb ik een droom van een dochter rondrennen. Daarnaast heb ik dan wel een baan die volledig om boeken draait, een boek openslaan is er niet bepaald bij. En weet je? Dat is prima.
En natuurlijk kriebelt het wel eens. Nu booktok opeens echt huge is denk ik wel eens: moet ik geen tiktok downloaden. Maar nee. Dat ga ik niet doen. Alle nieuwe events voelen daarom een beetje dubbel: er waren niet zo veel bloggerfeestjes of bookstagram feestjes en nu lijkt iedereen mee te willen liften met het succes van booktok. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het echt top dat er op deze manier heel veel nieuwe lezers kennis maken met de wonderlijke wereld van boeken, maar ik vind het wel jammer dat dit perse aan een social media platform gekoppeld moet worden. Daarnaast kan ik bij sommige ‘populair op tiktok!’ boeken echt wel tien boeken opnoemen die nog mooier zijn. Maar goed, dat is iets voor een andere keer en heeft een tikkeltje te maken met jaloersheid. Gelukkig blijft bloggen ook een hobby en blijf ik dat lekker doen. Al mis ik de bloggerfeestjes van 2013 – 2018 wel, hoor!
Ik dwaal af. Sorry.
Oké. Gaandeweg heb ik eindelijk geleerd dat niet elk boek uitgelezen hoeft te worden. Dat deed ik vroeger wel. Ik las ook echt alles wat ik maar te pakken kon krijgen en hoewel ik daardoor echt wel toffe en indrukwekkende boeken heb gelezen die ik anders waarschijnlijk nooit had opgepakt, merk ik nu dat ik veel meer voor mijn plezier wil lezen. Ik zeg niet vaak meer ja tegen een recensie-aanbod, vraag bijna niks meer aan en krijg ook niet zo vaak meer spontaan wat opgestuurd. Dat kan ik jammer vinden, natuurlijk. Maar eigenlijk vind ik het wel best. Ik heb voor mijn gevoel nu écht de controle over mijn TBR planken en kan veel meer kiezen wat ik zelf wil lezen. Ik leen ook meer van de bibliotheek en koop vooral de boeken die ik echt wil hebben. Daar kan ik nu nog meer van genieten.
Het leven is simpelweg te kort, de dierbaar, om je bezig te houden met iets wat niet leuk is. Natuurlijk zit het leven vol met dingen die minder leuk zijn en gewoon gedaan moeten worden, maar iets uitlezen wat je niet aanstaat hoort daar in mijn ogen niet tussen. Dat is een compleet andere mindset die ik eerst had, omdat ik vond dat je pas over een boek kon oordelen als je hem helemaal gelezen had. Nou, dat doen we gewoon niet meer. Als een boek je niet bevalt, dan bevalt het je niet. Je kan dat ook niet altijd voorspellen, natuurlijk.
En ik vind het ondertussen ook minder belangrijk om alles gelezen te hebben. Het zou leuk zijn, maar het kan gewoonweg niet. Ik ben maar één mens met 24 uur op een dag. En ik laat me dan liever iets aanraden dan dat ik alles maar gewoon binnenhark. Wat dat betreft is het maar goed ook dat er geen boekenfestijn meer is. Al is het ook jammer, want ik heb daar fantastische boeken ontdekt.
En het is niet zo dat ik nu alleen nog maar veilige boeken lees die sowieso in mijn straatje passen. Ik luister veel meer naar de aanraders van vriendinnen en ik lees ook behoorlijk wat voor school. Dat zijn niet altijd de leukste boeken, maar zo kan ik mijn leerlingen wel goed helpen.
Een tijdje terug kreeg ik bij een cursusdag de vraag welke superkracht je wilde hebben. Iedereen zei iets als vliegen of gedachten lezen en ik zei: niet hoeven slapen, want dan kan ik meer lezen. En dat vind ik nog steeds een geweldig idee. Want soms mis ik het uren achter elkaar kunnen lezen en het overal over meepraten. Misschien komt dat ooit nog terug en misschien niet. En tot die tijd lees ik wat ik wil in mijn eigen tempo en tot wanneer ik dacht: nu is het klaar. En die vrijheid vind ik heerlijk!
Is jou manier van lezen gaandeweg veranderd?
Geef een reactie