Uit bloed en as (Bloed and Ash #1) – Jennifer L. Armentrout

Uit bloed en as door Jennifer L. Armentrout
Ook door deze auteur: Witheet
Serie: Blood and Ash #1
Uitgever: Zomer & Keuning | September 2021
Genres: Fantasy, Romantiek
Aantal pagina's: 608
ISBN: 9789020543964
Uitgave: Paperback
Goodreads

Uit bloed en as van bestsellerauteur Jennifer L. Armentrout is het eerste deel van de bekroonde Blood and Ash-hitserie.

Uit bloed en as van Jennifer L. Armentrout gaat over Poppy, die nooit zeggenschap heeft gehad over haar eigen leven. Als Maiden leeft ze alleen: ze wordt nooit aangeraakt, nooit naar haar omgekeken en nooit met haar gesproken. De hele toekomst van het rijk rust op haar schouders, want ze moet tijdens haar Ascension waardig worden bevonden door de goden. Hoe kan ze ooit aan die verwachtingen voldoen? Dan ontmoet ze Hawke, een bewaker die ervoor moet zorgen dat Poppy haar Ascenion zal volbrengen, én iemand die haar hoofd en hart totaal op hol brengt.

Uit bloed en as is het eerste deel van de bloedstollende nieuwe Blood and Ash-serie van Armentrout. Armentrout won met dit boek de Goodreads Choice Award Best Romance 2020.

Toen Uit bloed en as in het Engels verscheen was het meteen een grote hype. Iedereen leek er wild van te zijn. En ja, het klonk enorm tof. Maar – en dat zeg ik eerlijk – Jennifer L. Armentrout en ik zijn zelden een goede match. Haar boeken klinken vaak supertof, vol bovennatuurlijke elementen waar ik dol op ben, maar ik weet niet of het de schrijfstijl is of de overdaad aan – in mijn ogen onrealistische romance – echt vrienden worden met de boeken lukt me niet. Ik hoopte dat Uit bloed en as daar eindelijk verandering in kon brengen.

Poppy is uitverkoren en heeft geen zeggenschap in haar eigen leven. De toekomst van het rijk rust op haar schouders en de goden zullen binnenkort over haar oordelen. Ze leeft alleen om zich daarop voor te bereiden en spreekt met niemand, wordt door niemand aangeraakt. Totdat ze Hawke toegewezen krijgt als bewaker.

Romantiek in boeken vind ik geen probleem, maar het liefst voert het niet de boventoon. Ik wil een magische wereld die me dusdanige weet te betoveren dat ik er zelf in wil wonen, gevuld met toffe personages en een meeslepend plot. De romantiek mag een rol spelen, maar moet niet de boventoon gaan voeren, want dan raak ik al snel verveeld. Dit betekent niet dat ik nooit een romance boek zal lezen of er nooit van kan genieten, maar het verhaal moet me op een of andere manier raken (veelal omdat het boek dan toch te maken heeft met iets nerdy’s of een ander voor mij herkenbare situatie). Armentrout focust zich vaak op de romance, waardoor de setting – die me juist zo aantrekt – een ondergeschoven kindje wordt. In Uit bloed en as krijg je ook te maken met de nodige romance – die overigens vanaf de eerste ontmoeting al ontzettend obvious is – maar op een of andere manier vond ik het anders. Misschien heeft dat te maken dat dit high fantasy is en geen urban of paranormal romance.

Hoewel we meteen middenin het verhaal en in de wereld werden gegooid, was dit wel een wereld die ik verder wilde verkennen. Ik wilde op zoek naar antwoorden: hoe werkte dit allemaal en wat waren alle verhoudingen? Af en toe vond ik die antwoorden, maar veel bleef ook vaag. Zo heb je te maken met een soort zombies / vampiers / weerwolven, al hebben ze een andere naam.

Het boek was op sommige punten sexy en vol met chemie tussen de hoofdpersonages. Dat is ook iets waar Armentrout goed in is (ze doet het immers vaak in haar boek). Dat zorgde voor de nodige spanning, want het boek neemt ruim te tijd om op te starten. Ik vond het lekker weglezen, maar er had van mij eerder iets mogen gebeuren qua spanningsboog en het had ook meer mogen zijn. En buiten die seksuele spanning was die chemie er niet op een natuurlijke manier. Want wat weten we nou over Poppy en Hawke? Dat de een littekens heeft en dat de ander amberkleurige ogen heeft. Oh wat had ik graag gezien dat het innerlijk een grotere rol had gespeeld. Dat we Poppy en Hawke echt hadden leren kennen. Nu blijven ze toch een beetje steken in de naïeve maar toch wel baddass maagd die gered moet worden en de duistere en gevaarlijke badboy die een zwak heeft voor de maagd. Ja sorry, daar prik ik gewoon doorheen. Doe het goed of doe het niet. En speels eens met alles wat tussen goed en slecht in ligt.

Ik klink nu vet negatief, sorry. Er zijn gewoon een aantal zaken in het boek die ik echt niet goed vind. Toch heb ik genoten van het lezen. Ik snap wel dat deze serie een verslavende werking heeft. Ik denk ook dat Armentrout zichzelf naar een hoger level kan tillen in high fantasy, omdat ze daarin een nieuwe weg kan verkennen. Ik vind dit ook het beste boek wat ik tot nu toe van haar heb gelezen.

Er zaten namelijk interessante dingen in. Af en toe zagen we vlagen van hoe tof Poppy kan zijn en hoe sterk zij is op zichzelf. Hoe zij zich boog over anderen vond ik mooi en paste goed bij haar rol. Op dat soort momenten gedroeg zij zich als hoe ze had moeten zijn. En op andere momenten was ze een geile tieners. Sorry. En Hawke, misschien maakt hij je week in de knieen, maar eigenlijk is het gewoon een seksistische klootzak.

En daar ga ik weer. Sorry!

Er was veel verwarrend in dit boek: bekende dingen net een andere naam geven om het een eigen wereld te maken. Daar twijfel ik over.

Ik twijfel over alles.

Damn it.

Keer op keer blijf ik een Armentrout proberen, in de hoop dat het beter is. En ja, dit boek was beter. Ik wil het vervolg oprecht lezen want ik vond het met vlagen sexy en ik vond de wereld boeiend genoeg om meer over te weten. Ik denk ook dat de serie beter wordt bij het volgende boek, maar dat is een aanname.

TL:DR: dit boek verwarde me. Ik vond het leuk en heb genoten tijdens het lezen, maar er waren ook elementen die me minder lagen en zeker nu ik dit stuk schrijf voelen die elementen opeens heel groots. In mijn ogen is Uit bloed en as haar beste boek tot nu toe en bleek het toch een verslavend verhaal te zijn.