Opal Serie: Lux #3 Andere boeken in deze serie: Obsidian
Uitgever: Zomer & Keuning | September 2018
Genres: Young Adult, Fantasy, Paranormal Romance
Aantal pagina's: 464
ISBN: 9789401913744
Uitgave: Paperback
Goodreads
'Opal' is het derde deel in de Lux-serie van Jennifer L. Armentrout. Zelfs nu Katy en Daemon eindelijk helemaal voor hun liefde gaan, kunnen ze niet vrijuit gaan daten. Er komen allerlei andere obstakels op hun pad. Vrienden blijken ineens vijanden, en hoewel ze ook hulp krijgen uit onverwachte hoek, zijn ze hun leven verre van zeker. Maar ze houden stand. Ze moeten wel. Met 'Opal' zit je midden in het verhaal van Jennifer L. Armentrouts verslavende Lux-serie, de hotste fantasyserie van het moment.
Ondertussen weet ik wel dat de Lux serie van Jennifer L. Armentrout een heerlijke guilty pleasure is. Ik heb namelijk al best wel veel van haar boeken gelezen en meestal vind ik ze maar matig. Deze serie vind ik echter wel leuk en ondertussen ben ik al bij het derde deel aanbeland: Opal.
Katy en Daemon hebben er eindelijk voor gekozen om echt samen te zijn. Ze hebben het echter niet makkelijk; het ene na het andere obstakel ligt op de weg. Daarnaast zijn zowel Dawson (Daemons broer) als Blake zijn terug en ze hebben allebei het voornemen om Beth te laten ontsnappen uit het gevaar waar ze zich in verkeerd. Maar Blake wil vooral zijn Luxen Chris terug. Is hij wel te vertrouwen?
Opal is net als de vorige twee delen een boek vol drama en paranormal romance stuff. En daar hou ik best wel van, maar tijdens dit boek mocht het van mij een tikje minder. Het middenstuk van het boek had voor mij namelijk een vrij groot blabla gehalte, terwijl iedereen mij van te voren had verteld dat dit een fantastisch boek zou worden met een enorm hartbrekend einde.
Mijn verwachtingen waren te hoog.
Ik stoorde me best wel aan alle fillers en het gedoldraai tussen de personages. Tuurlijk snap ik dat dit deel vooral draait om de karakterontwikkeling van de personages (zo spannend vond ik de plot uiteindelijk niet) en dit is deels ook zeker gelukt. Alleen Katy. Katy Katy Katy. Ik snapte haar gewoon niet goed in dit deel. Er overkomen haar enorm heftige dingen, maar ik vond haar zo vlak reageren! Ze huilt uiteindelijk wel, maar ik voelde het niet. Haar emoties kwamen niet heel overtuigend op me over en daar baalde ik van. Want wat hadden die emoties een overtuigende drijfveer voor een aantal gebeurtenissen kunnen zijn!
Opal viel op dat vlak dus een beetje tegen. Ook het einde had ik heftiger verwacht, maar dat komt denk ik vooral door het feit dat iedereen me had opgefokt en ik dus helemaal klaar was voor intense pijn. Gek he, hoe het dan opeens toch een beetje tegen kan vallen?
Niet dat het dus een slecht boek is, maar ik voel me toch minder betrokken met de serie dan ik dacht?
Opal is, net als Armentrouts andere boeken, weer een boek met een hoog drama gehalte. Er gebeuren allerlei heftige dingen en ik vond de emoties die daar op volgde niet altijd even overtuigend overkomen. Toch blijven Daemon en Katy wel een plekje in mijn hart houden; ik hou van dit soort paranormal romance en het doet me enorm terugdenken aan de Twilighthype. Tja, wat kan ik zeggen: dramatische paranormal romance vind ik toch wel heerlijk voor tussendoor, ter afwisseling van heftigere boeken of zware fantasy. Kom maar door met het vierde deel!
Geef een reactie