Obsidio (The Illuminae Files #3) – Amie Kaufman & Jay Kristoff

Obsidio door Amie Kaufman, Jay Kristoff
Illustrator: Marie Lu
Ook door deze auteur: Illuminae
Serie: The Illuminae Files #3
Andere boeken in deze serie: Illuminae
Uitgever: Rock the boat | Maart 2018
Genres: Young Adult, Sciencefiction
Aantal pagina's: 615
ISBN: 9781780749839
Uitgave: Paperback
Goodreads

Kady, Ezra, Hanna, and Nik narrowly escaped with their lives from the attacks on Heimdall station and now find themselves crammed with 2,000 refugees on the container ship, Mao. With the jump station destroyed and their resources scarce, the only option is to return to Kerenza—but who knows what they'll find seven months after the invasion?

Meanwhile, Kady's cousin, Asha, survived the initial BeiTech assault and has joined Kerenza's ragtag underground resistance. When Rhys—an old flame from Asha's past—reappears on Kerenza, the two find themselves on opposite sides of the conflict.

With time running out, a final battle will be waged on land and in space, heroes will fall, and hearts will be broken.

De illuminea files waren onder mijn huid gaan zitten. Zo erg, dat ik eigenlijk gewoon niet meer kon wachten op het derde en laatste deel van de serie: Obsidio. Ik zag hem overal langskomen en vele leesmaatjes hadden het boek ondertussen in bezit. Arghhhh. Ik wilde hem ook! Maar in Schotland kon ik hem niet vinden en online bleek het ook lastig te gaan. Mijn man zei dat ik nog maar eens in de boekhandel moest gaan kijken, maar helaas. Dus liep hij naar de balie en vroeg hij erom. Wat bleek? Ze lagen nog achter, ergens in een doos. HALLO. Hoe kun je een van de meest geanticipeerde boeken van het moment nu ergens in een doos laten liggen?! Ik kon niet wachten en besloot meteen die avond in het boek te beginnen.

Kady, Ezra, Hanna en Nik hebben de aanval op Heimdall maar ternauwernood overleefd en zitten nu met 2000 andere vluchtelingen vast op een vrachtschip met de naam Mao. Ze kunnen geen kant op, hebben te weinig eten en drinken en lucht en kunnen niet anders dan terugkeren naar Kerenza. Maar wat zullen ze daar aantreffen, zeven maandan nadat de planeet is aangevallen? Tegelijkertijd heeft Kady’s nicht, Asha, de aanval op Kerenza overleefd en doet ze haar best te overleven. Kan de crew BeiTech op tijd stoppen? Zullen ze het overleven?

 

Net als de twee voorgaande delen is Obsidio ook weer een bijzonder vormgegeven boek; het is geen verhaal zoals wij kennen, maar bestaat uit camerabeelden, (chat)conversaties, briefjes, verhoren en allerlei andere manieren van communiceren. Toch is het boek narratief; het vertelt een verhaal. Op een unieke wijze. En ik was een beetje bang voor Obsidio, omdat er zo veel personages waren, zo veel plotlijnen; zouden Kaufman en Kristoff er wel in slagen om alles op een duidelijke manier samen te brengen?

Hoewel ik vrijwel meteen in het verhaal zat, waren er ook momenten in het boek waarbij ik een beetje inkakte. Opeens voelde grotere lappen tekst als ’teveel’ en gingen sommige stukken mij te langzaam. Maar dan las ik weer verder en had ik keer op keer kortsluiting; dit boek is zó ontzettend intens. Alsof er keer op keer een stukje van mijn ziel werd afgescheurd. Vooral het einde, dat was echt helemaal mindblowing heftig. Meer dan eens waren mijn gedachten zo: wow wow wow, wtf gebeurt er nu? Is dit echt? Nee toch? Ik lees het nog een keer, voor de zekerheid. Wow. wow wow.

Dat dus.

Obsidio is een ware achtbaan.

Alle personages hadden hun nut. Waar je in boek één kennis maakt met de eerste helft en boek twee de andere helft, komt alles perfect samen in het derde deel, voor de eindstrijd. Verdorie, het is gewoon klaar. #instanthangover.

“Every story needs its hero. And its villain. And its monster.”

Speciaal applaus voor onze moordlustige, ik-ken-geen-metaforen-maar-ik-doe-mijn-best, precious en haast poëtische A.I, Aiden. Hoe is het mogelijk dat iedereen – inclusief mijzelf – helemaal door jou wordt ingepakt? Jij bent de bad guy, maar ook de held. I can’t even…

Ik kan er verder eigenlijk ook geen woorden meer aan vuilmaken. Dit is een intens boek, een achtbaan qua emoties en het wachten volledig waard.

Al met al was Obsidio precies wat ik had gehoopt. Het brak mijn hart en dat was het waard. Volledig.

Ik ben geen echte ruimte fanaat; de meeste sciencefictionverhalen doen me dan ook weinig. Maar zo nu en dan weet er eentje langs te komen die mij wel helemaal weet mee te slepen. De illuminae files is zo’n serie die dat ook voor elkaar heeft weten te krijgen. De manier van vertellen is uniek op zo veel niveaus, waardoor het een van de meest bijzondere boeken is die ik ooit heb gelezen. Obsidio brak mijn hart, maar dat mag het keer op keer blijven doen.