Huis van Lucht en Adem (Crescent City #2) – Sarah J. Maas

Huis van lucht en adem door Sarah J. Maas
Ook door deze auteur: Throne of Glass
Serie: Crescent city #2
Andere boeken in deze serie: Huis van Aarde en Bloed
Uitgever: Boekerij | Februari 2022
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 992
ISBN: 9789022589694
Uitgave: Paperback
Goodreads

Crescent City – een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven.

Bryce Quinlan en Hunt Athalar proberen hun leven weer op te pakken – ze hebben Crescent City dan wel gered, maar dat heeft tot zo veel ophef geleid in hun leven dat het nu tijd is om het rustiger aan te doen. En nog belangrijker: ze moeten erachter komen wat de toekomst hen zal brengen.

De Asteri hebben zich aan hun woord gehouden: tot nu toe laten ze Bryce en Hunt met rust. Maar de rebellenbeweging is de macht van de Asteri langzaam aan het afbreken en de kans dat de heersers zullen aanvallen groeit. Hoe meer Bryce, Hunt en hun vrienden betrokken raken bij de plannen van de rebellen, des te duidelijker wordt de confronterende maar cruciale keuze die ze moeten maken: blijven ze gehoorzaam terwijl anderen worden onderdrukt, of zullen ze vechten voor gerechtigheid? Gelukkig voor Crescent City kunnen Bryce en Hunt nooit lang stil blijven zitten.

We konden er niet omheen: in februari verscheen het tweede deel van Crescent City: Huis van Lucht en Adem. Uiteraard was ik reuze nieuwsgierig, maar ook een beetje bang. Ik vond deel één namelijk maar moeilijk op gang komen: het boek had veel infodump en pas in de laatste 200 pagina’s nam het boek een vlucht. Zou dit tweede deel dezelfde problemen hebben?

Bryce en Hunt kunnen niet meer normaal over straat sinds ze de stad hebben gered. Gelukkig doen de Asteri in ieder geval wat ze beloofd hebben en laten ze hen met rust. En dan ontdekt Bryce dat haar beste vriendin een groot geheim op het spoor was. Ze besluit de puzzel af te maken…

Let op. Deze recensie kan spoilers bevatten.

Huis van Lucht en Adem las heel wat vlotter weg dan boek één. We kenden de wereld ondertussen en de personages zijn ook al bekend. Dit maakte het makkelijker de wederom grote hoeveelheid infodump te verwerken. Sarah J. Maas heeft de neiging om alles te willen vertellen, terwijl dat niet altijd nodig is voor het verhaal. Het gevaar is hierbij dat de belangrijkste plotlijnen compleet worden ondergesneeuwd. Helaas was dit ook in dit boek het probleem. Wederom pas aan het eind werd het duidelijk waar het boek écht over ging. En wederom nam het toen een enorme vlucht en barstte het boek van de actie.

Een aantal jaar geleden verklapte Sarah J. Maas dat haar twee andere series: Throne of Glass en ACOTAR in principe in hetzelfde universum afspelen. Dat de personages door een deurtje konden stappen om bij elkaar op bezoek te kunnen. Keer op keer bekeek ik de kaarten om te zien of deze in elkaar pasten of dat we te maken hadden met verschillende tijden. Het is echter Huis van Lucht en Adem die hierin de verklaring geeft. En het legt ook uit waarom Crescent city 3 eerder zal verschijnen dan de nieuwe ACOTAR. Toen dit stuk eenmaal aan bod kwam, had ik het meteen door. Het overviel me en ik wist niet goed wat ik er van moest vinden. Aan de ene kant: super tof en heel slim uitgewerkt, aan de andere kant wil ik zo graag dat ze eens wat anders doet?

Want dit laatste was op sommige punten een bron van ergernis. Ja, ik hou van Bryce.. Ik HAAT het dat er weer eens gebruik gemaakt wordt van mates. Hou op met me. Waarom moet iedereen ook uiteindelijk een levensgezel van elkaar worden. Tuurlijk, het hoort bij de fae. Maar toch. Ik hoop dat je mijn frustratie snapt. Verder vond ik het een heel tof boek hoor. Vooral het einde. Ik neem alle overbodige dingen voor lief en vergelijk het boek graag met een reep chocolade: ik eet hem toch wel op.

Er zitten in dit boek meer spicy scenes. Sommige van die scenes vind ik zelf een beetje het porno ideaalbeeld in stand houden. Hunt is gigantisch en het is natuurlijk meteen perfect. Eigenlijk had ik de neiging om bij elke seksscène heel hard te gaan lachen. En dan niet op de manier van ‘ohhh ik ben 15 en ik lees over seks’, maar meer omdat het op sommige punten ongemakkelijk was.

Oké, veel geklaag over waar ik me aan stoorde, terwijl ik deze wereld echt heel vet vind en ontzettend heb genoten van het einde. Ik nam mezelf voor die dag tot bladzijde 750 te lezen en opeens was het boek uit. Het boek nam een vaart, was opeens super spannend en opeens vielen er allerlei puzzelstukjes in elkaar. Het was smullen. Met meerdere mensen heb ik nog staan gillen om het einde. Dusse: lezen die handel!