Uitgever: Lebowski | Mei 2022
Genres: Roman
Aantal pagina's: 192
ISBN: 9789048862436
Uitgave: Paperback
Source: Bibliotheek
Goodreads
Als iemand vroeg waar Saar vandaan kwam, zei ze 'Brabant'. Als iemand zei: 'Dat hoor je niet,' lichtte ze een beetje op. Ze forceerde haar zachte g tot een hardere variant. Ze zei nooit meer 'ons mam' maar 'mijn moeder'. Afstand wilde ze, en van haar familie nog het meest.
Door het overlijden van haar opa moet Saar terug naar haar geboortedorp. Het dorp waar verdriet in een borstzakje past en de dood ruikt naar sudderlappen met spekjus. Als haar oma haar vraagt om te blijven, wordt Saar gedwongen om zich opnieuw te verhouden tot haar familie, en in het bijzonder tot haar moeder.
Een benauwde week volgt, met een dode opa in de woonkamer en vervolgens in de schuur. Iedereen doet zijn best om het gezellig te houden, alleen Saars moeder weet zich geen raad. In dat opzicht is er nog altijd niets veranderd.Hier zijn is niet de bedoeling is de ontroerende en geestige debuutroman van Lauranne van Grinsven. Met een volstrekt eigen vertelstem weet ze op een indringende manier het verhaal te beschrijven van een meisje dat, hoewel ze iedereen op afstand houdt, niets liever wil dan gezien worden.
Normaal zou dit niet perse een boek zijn dat me zou zijn opgevallen of hebben aangetrokken. Nee, ik had een totaal andere motivatie om dit boek te willen lenen. Ik heb namelijk een tijdje met Lauranne op de kunstacademie gezeten. Totdat zij overstapte naar de opleiding creatief schrijven, zaten we bij elkaar in de klas. Ik wist wel dat zij ooit een boek zou uitgeven, want ze is ontzettend getalenteerd.
Hier zijn is niet de bedoeling gaat over een meisje wiens opa net is overleden, waardoor ze teruggaat naar haar geboorteplaats. Ze voelt zich nogal een vreemde tussen haar familie, moet het verlies een plekje zien te geven en een houding weten te geven tussen mensen waarvan ze het liefst kilometers afstand had genomen. Maar eigenlijk wil ze niets liever dan gezien worden.
Terwijl Saar, de hoofdpersoon, terugreist naar Brabant, was het alsof ik zelf ook teruggeslingerd werd naar het verleden. Bepaalde anekdotes leken zo uit Lauranne’s studententijd in Den Bosch te komen. Het voelde haast autobiografisch. En misschien maakte dat Lauranne’s vertelstem wel nóg persoonlijker. Ik kon me namelijk alles voor me zien.
Het verhaal had iets tijdsloos. In mijn hoofd was het haast een film. Zo’n Nederlandse film vol rauwheid waarin een bepaalde grofheid niet geschuwd wordt. Emoties die niet geveinsd worden, maar gewoon over je worden uitgestort. Met een filter in geeltint en niet die gekke blauwe schemertint zoals op mijn foto.
Hier zijn is niet de bedoeling heeft iets bevreemdends. Je wordt er een beetje ongemakkelijk van. Het is bijna absurd. En daarom werkt het in mijn ogen. Alle personages, alle gebeurtenissen. Ze zijn er gewoon. Het is zoals het is.
Een bijzonder debuut!
Geef een reactie