De halsketting – Cato Frederiks

De Halsketting door Cato Frederiks
Uitgever: Zilverbron | Juli 2016
Genres: Young Adult, Historische fictie
Aantal pagina's: 192
ISBN: 9789463080538
Uitgave: Paperback
Goodreads

'Een wervelend verhaal voor fans van Stravaganza.'
'Outlander voor de jongere lezer!'

Voor haar verjaardag krijgt de 21-eeuwse Lara een halsketting. Als ze die avond met de hanger om haar hals in slaap valt, gebeurt er iets vreemds. Als ze haar ogen opent, is ze niet langer meer in haar eigen kamer, noch in haar eigen tijd. De ketting heeft haar meegevoerd naar een verlaten bos in de middeleeuwen.

Lara ontdekt dat het geen toeval is dat juist zij de ketting gekregen heeft. Haar ouders blijken vervloekt te zijn. Alleen zij heeft de mogelijkheid om deze vloek op te lossen en daardoor terug te keren naar huis. Maar dat blijkt zo gemakkelijk nog niet. Het leven in de middeleeuwen is hard. De vraag is of het haar lukt om terug te keren naar haar eigen tijd.

Een tijdje terug kreeg in een mailtje of ik interesse had om het boek van Cato Frederiks, De Halsketting, te lezen en te recenseren. Omdat het om een verhaal ging waarbij de hoofdpersoon naar het verleden – de middeleeuwen – zou reizen, was ik onmiddellijk geïntrigeerd. Ook werd het beschreven als Outlander en als de Stravaganza reeks. Kortom; om maar op. Dit klinkt heerlijk.

De Halsketting gaat over Lara, een heel gewoon meisje met fijne vriendinnen en een prima leventje. Voor haar 16e verjaardag krijgt ze een halsketting en zodra ze deze omdoet en in slaap valt, vertrekt haar geest naar het verleden. Ze zal een taak moeten voltooien om terug te kunnen keren naar haar eigen leventje.

Dit boek bevat nog geen 200 pagina’s en heeft vrij grote letters. Het oogt daarmee niet echt als een young adult, maar eerder als een jeugdboek. Ook de omslag vind ik niet passend bij het verhaal; er was veel meer uit te halen… Iets wat veel sneller opgepakt zou worden. Maar als vormgever kijk ik daar natuurlijk veel kritischer naar.

Ondanks dat het boek slechts 200 pagina’s kent, heb ik er erg lang over gedaan. Dit kwam omdat ik er eigenlijk niet zo goed in kwam. Ik had een aantal problemen met het verhaal die ik graag wil aankaarten.

Allereerst voelt alles wat Lara overkomt volkomen willekeurig. Ja, het heeft een reden waarom zij naar het verleden is getrokken, maar alle wat zij daar meemaakt.. Heeft het echt invloed? Ik vond het namelijk erg oppervlakkig hoe Lara met deze verandering omging. Ik zou – als ik naar een tijd was gestuurd waarbij men nog niet eens een normaal toilet had – dan zou ik me daar heel druk om maken. Lara niet hoor, die accepteerde alles en deed maar wat ze tegenkwam. Fijn zo’n buigzaam personage, als je haar zou zijn, maar absoluut niet interessant om over te lezen. Tijdreizen is tricky en komt zelden echt goed uit de verf. Ik had graag gezien hoe Lara moeite had met haar nieuwe omgeving.

Nog een punt wat illustreert dat tijdreizen een lastig schrijfonderwerp is; historische correctheid. Dit is moeilijk, want je bent er als schrijfster niet bij geweest en zal veel naslagwerk moeten plegen om te voorkomen dat er storende fouten in het boek komen te staan. Natuurlijk mag je in sommige gevallen vrij omgaan met sfeer en plaatsen, maar er zijn ook elementen die je gewoon niet fout zou mogen doen. In het geval van De Halsketting zijn er een paar onvergefelijke fouten gemaakt die absoluut voorkomen hadden kunnen worden als Cato Frederiks net wat meer websites had bekeken. Het is alsof Cato de gehele periode van de middeleeuwen (we spreken dan over meer dan vijf eeuwen!) gelijk heeft getrokken. Dit kan niet; ondanks dat men zegt dat de middeleeuwen een periode was van duisternis en stilstand, zijn er wel degelijk ontwikkelingen geweest. Het boek speelt zich af in de 13e eeuw, maar Lara bezoekt een kathedraal met een onmogelijke vormgeving en redt iemand van een heksenverbranding. Zelfs wikipedia had kunnen vertellen dat dit iets is van een latere periode. Dit soort pijnlijke missers maakte mijn leesbeleving er niet beter op.

Ik hou van verhalen over de middeleeuwen en ben in staat veel missers te vergeven, mits de tijdgeest maar aanwezig is. Die miste ik. Ook de schrijfstijl lag me niet helemaal. Het voelde afstandelijk, waardoor ik me niet kon binden met de personages. Lara deed me heel erg weinig en het interesseerde me vrij weinig of ze haar doel zou halen. Zo jammer, want het concept is echt geslaagd.

Het concept is tof, maar de uitwerking zorgde ervoor dat ik niet betrokken raakte bij het verhaal.

Uiteindelijk heb ik me door het boek heen geworsteld. Ik had verwacht dat ik er zo doorheen zou zijn, maar omdat ik het verhaal niet spannend vond en behoorlijk langdradig. Ik voelde me vooral gewoon niet betrokken bij het verhaal. Jammer, ik had er zo naar uitgekeken.