Ellowyns toren door Cathinca Van Sprundel Ook door deze auteur: De vrouwe van Myrdin
Uitgever: Dutch Venture Publishing | Oktober 2021
Genres: Fantasy, Young Adult
Aantal pagina's: 240
ISBN: 9789492585943
Uitgave: Paperback
Goodreads
Een eenzame toren, een versteend leger en een prinses die haar broer zoekt, maar de liefde vindt.
Merryns broer Arthen hoeft maar één ding te doen om koning te worden: zichzelf bewijzen door naar het verloren domein te gaan en daar een bruid of een wonder te vinden. Merryn wacht gespannen op zijn terugkeer, totdat ze ontdekt dat enkele hovelingen Arthens ondergang beramen. Merryn reist zelf naar het verloren domein om Arthen te waarschuwen. Eenmaal daar stuit ze echter op een toren, waarin het wereldvreemde meisje Ellowyn woont. Wie is Ellowyn en kan Merryn haar misschien ook redden..?
Fantasierijke young adult met een vleugje sprookjesmagie? Daar kan ik natuurlijk geen genoeg van krijgen. Dus toen Cathinca van Sprundel vroeg of ik interesse had om haar nieuwste boek, Ellowyns toren, te lezen, zei ik volmondig ja. Het deed me een beetje denken aan Rapunzel meets de legende van koning Arthur meets mythologie uit Wales en dat klonk als een fantastische mix. Wist het boek het voor mij waar te maken?
Prins Arthen is naar het verloren domein vertrokken om óf een bruid te vinden, óf een wonder. Na een paar dagen vol spanning zit het Merryn niet lekker, vooral als ze geruchten opvangt dat enkele hovelingen het op hem voorzien hebben. Ze besluit zelf naar het verloren domein te reizen om hem te waarschuwen. Het verloren domein is een wonderlijke plek met wonderlijke – niet te onderschatten – magie. Kan ze haar broer wel op tijd vinden? En wie is dat meisje in die toren? Kan Merryn haar soms ook redden?
Ik vond Ellowyns toren ontzettend lekker weglezen. Het is geschreven met een laagdrempelig taalgebruik en een flinke dosis fantasy. Cathinca voorkomt gekunsteldheid: alles was helder en duidelijk en dat vond ik ontzettend fijn. Dat is namelijk het gevaar van fantasy geïnspireerd op mythologie: onmogelijke namen en plaatsen. Dit was helder en daardoor verslavend lekker weglezen.
Daarnaast zit het boek vol magische ontmoetingen. Met een pratende eend (ja, echt), een draak en vele andere bijzondere wezens. Hoofdpersoon Merryn neemt je terecht mee op een wonderlijke reis.
Merryn vond ik een fijn hoofdpersonage. Ze weet wat ze wil – nou ja, vooral wat ze niet wilt – en durft daar voor uit te komen. Maar dan niet dat ze meteen de rebelse dwarse tiener is. Nee, het voelde natuurlijk en overtuigend en het was een goed motief om haar acties te onderbouwen. Daarnaast had ze ook een heerlijke deken van naïviteit om zich heen hangen, die zo goed past bij een kind van adel. En toch was ze daardoor niet vervelend, nee, ze hield vast aan principes en had een hart van goud. Ik vond haar echt heel leuk. De randpersonages ook. Vooral de eend.
Ik ben aangenaam verrast moet ik toegeven. Niet dat ik verwacht had dat het tegen zou vallen, maar ik had ergens toch meer struikelpunten verwacht in bijvoorbeeld het gebruik van namen en plaatsen. Maar daar had ik dus helemaal geen last van! Al met al wat Ellowyns toren gewoon een heel fijn en aangenaam sprookjesverhaal waar ik me enorm mee vermaakt heb.
Geef een reactie