Het was juni 2014 toen ik de Engelse versie van Hush, Hush las. In die tijd was ik behoorlijk positief over het boek, ook al had ik heel wat kritiek punten. Onlangs las ik – door de verschijning van de nieuwe herdruk in het Nederlands – het boek opnieuw. Toen stond ik voor een keuze: een nieuwe recensie, geen recensie of eens terugblikken naar wat ik toen vond.. En wat nu?
Er zijn sinds die tijd een paar dingen veranderd: Ik heb veel meer YA boeken gelezen, ik heb de hele serie al gelezen, ik las het boek al eerder en tot slot las ik een hele boel kritische recensies van anderen. En die hebben mij ook aan het denken gezet.
Ik zal een aantal stukken uit mijn recensie quoten en aangeven of ik het er nog mee eens ben.
Ik hoorde van alle kanten echt heel erg veel verschillende meningen. Je vond het of geweldig, of werkelijk verschrikkelijk. Ik wist het boek op het boekenfestijn te bemachtigen en ben niet lang daarna begonnen. Want als er veel verschillende meningen zijn, dan moet er toch iets zijn in het boek wat de aandacht trekt. En dan MOET ik het gewoon weten (herkenbaar?). Ik had er niet te veel verwachtingen van, omdat ik weet dat ik behoorlijk kritisch kan zijn.. Daarom viel het boek me dus alles mee, en vond ik het juist erg leuk!
Ik had nu weer last van ‘veel verschillende meningen’, al waren deze vooral negatief. Patch werd gezien als een griezel en Nora als een meisje dat altijd de meest domme keuzes maakt. Hun relatie? Een zieke grap. Oké. Dit motiveerde niet bepaald om het boek opnieuw te gaan lezen. Mijn verwachtingen waren dus lager.
Ik zal niet zeggen dat het verhaal perfect is, want daarvoor zijn er toch nog een aantal punten die me storen. Zo is het concept behoorlijk ‘standaard’ voor een young adult, maar ik vind de personages erg leuk. Nora is achterdochtig en ik vind dat ze soms net te snel is met conclusies trekken, maar aan de andere kant is ze daardoor niet iemand die meteen volledig voor iemand valt, wat bij andere boeken nogal vaak gebeurt. Ik vind het moeilijk om haar te peilen, want ik vond dat ze domme keuzes maakte die vooral onhandig waren. Ze laat zich ook veel te snel afzetten en beïnvloeden door anderen.
Domme keuzes, check. Moeilijk te peilen, check. Standaard verhaal; check. Insta love: dat zag ik toen nog niet? Nu wel.
Maar gelukkig was daar Vee. Vee vond ik hilarisch. Juist omdat ze er voor zorgt dat dingen fout gaan. Dat paste ontzettend goed bij haar als personage. En dan Patch. De een vind hem een fake bad-boy, de ander hem een hottie from heaven. Ik vond het allemaal wel meevallen. Ik vond hem helemaal geen bad-boy, maar wel lekker stoer. Ik kan zijn motieven wel waarderen, omdat het in het geheel past.
Vee vond ik de eerste keer veel sterker naar voren komen? Alsof ik me nu veel meer focuste op Nora en haar relatie met Patch. Misschien kwam het ook omdat Joanne helemaal fan was van Vee, toen ik het boek voor het eerst las en het daar ook vaak over had. Grappig hoe dit je aandacht voor iets ook in een boek kan doen laten verschuiven.
Wat me verder een beetje tegenstond is de toevalligheden van de gebeurtenissen, die net iets te extreem zijn. De manier hoe Nora er mee omgaat vind ik behoorlijk onrealistisch ofzo. Het paste net niet.
Paste net niet? Doe maar helemaal niet.
Nu vraag je je misschien af waarom ik met zo veel kritiek toch nog op 4 sterren kom? Zoals ik wel vaker heb uitgelegd, is dat ik heel erg beoordeel op gevoel en dat mijn gevoel op dat moment ‘4 sterren’ riep! Omdat het boek me toch aangenaam verrast heeft en voor een aantal uren flink vermaak. Het leest vlot en blijft spannend. Ik denk dat voor de romanticus de romantische scenes meteen de boventoon zullen voeren en voor actie verslaafden (zoals moi) is het juist de spanning die alle aandacht trekt. Ja, dat vind ik heel erg goed gelukt.
En nu zegt mijn gevoel dat het boek lager beoordeeld zou moeten worden, namelijk met drie sterren. Ik heb me minder vermaakt met het lezen, wat mede komt door het feit dat ik het verhaal natuurlijk al kende en er niks nieuws te lezen was.
Wel denk ik dat velen te kritisch zijn op dit boek. Het bevat namelijk allemaal elementen die door velen wel als heerlijk worden gezien. Instalove kennen we. Griezelige/stalkerige vriendjes ook. Waarom mag het bij Twilight wel, maar bij Hush, hush niet? Veel urban fantasy en paranormal romance young adults bevatten de cliché elementen waar dit boek op wordt afgestraft. Hou je er wel van? Dan zal je genieten van Hush, hush
Kortom: Hush, hush ging van leuk, naar oké. En dat vind ik prima. Pluspunten blijven de Engelen en het gebruik van Engelse cover en titel. Minpunten zijn de vele fouten die er niet uitgehaald zijn bij de nieuwe druk (zelfs ik zag ze) en het beïnvloed zijn door andere recensies. Ach.
Neeneenee Twilight niet vergelijken met Hush Hush, dat doet mijn hartje pijn :-p Over de ‘stalker’-eigenschappen die de mannelijke hp’s gemeen hebben kan je nog discussiëren ja, maar het blijft wel zo dat Edward een behoorlijk brave pianospelende jongen (uit een goede familie) met een heleboel diploma’s is terwijl Patch een vechtersbaas met serieus foute vrienden (en heel wat andere problemen) is die niet meer doet dan pool spelen en vijanden maken. Dus dan word ik persoonlijk liever gestalkt door die fatsoenlijke jongen 😀 Oké sorry dat moest er even uit! XD
Seksueel gefrustreerde maagd van 117? :’) Haha nee, ik snap je punt. Maar ik denk dat heel veel meiden voor een bad boy zouden gaan.. En velen zien Edward immers ook al bad boy (beste argument ooit: hij is een vampier).
Dit is altijd een van mijn favoriete boeken geweest. Maar ik schrijf geen recensies en lees eigenlijk gewoon zonder er bij na te denken 😉 Dus als het idee van het verhaal me aanstaat dan vind ik het al oké. Ik vond dit gewoon een leuk verhaal. Voor mij zelf persoonlijk gaat de fun er vanaf als ik echt over ga zitten nadenken, denk ik, haha!
Ik las dit boek op mijn vijftiende en was er toen he-le-maal weg van. Ik ga hem ook niet meer opnieuw lezen, omdat ik bang ben dat ik mijn favoriete boek van toen, nu met hele andere ogen ga bekijken.
Hmm… het klinkt niet echt als interessant.
Wel leuk dat je het zo vergelijkt. Zo zie je maar weer dat meningen altijd kunnen veranderen 🙂
Ik denk dat ik mijn mening over sommige boeken na enkele jaren ook wel wat zou herzien. De ene keer beter, de andere keer slechter. Bij dit boek had ik vrij hoge verwachtingen door alle enthousiaste fans van de reeks. Jammer genoeg bleken het verhaal en de personages mijn niet veel te doen. Na twee boeken heb ik het dan ook opgegeven.