Dreiging (Hush, hush #4) – Becca Fitzpatrick

Dreiging Serie: Hush, hush #4
| 17 september 2013
Aantal pagina's: 352
ISBN: 9789044340723
Uitgave: Paperback
Goodreads

Nora en Patch dachten dat ze alle problemen hadden overwonnen nu Hank van het toneel was verdwenen. Maar Nora moet afmaken wat Hank is begonnen: het vernietigen van de gevallen engelen. En dus ook Patch… Nora moet wennen aan haar nieuwe rol. Kan ze met haar nieuwe macht omgaan? Kan ze Patch redden?

Met metershoge verwachtingen dook ik in Dreiging, het vierde en laatste deel van de Hush, hush saga in. Men beloofde me een knettergoed einde en een super spannend verhaal. En ik moet zeggen dat ik halverwege aardig van de verwachtingen-toren ben gedonderd. Iets in mij piepte is dit het nou?

Terwijl ik door Dreiging vloog, merkte ik dat ik een aantal dingen miste. VEE! Waar was je? Ik miste haar aanwezigheid enorm en irriteerde me voor het eerst echt aan de stomme keuzes die Nora maakte.

Ik zal niet zeggen dat ik het einde stom vond (juist heel leuk), maar ik miste gewoon die sprankeling die de eerdere boeken wel bij mij wisten op te wekken. Ja, er zaten een aantal verrassende elementen in, maar sommige van die keuzes vond ik juist enorm clichématig en weinig toevoegen aan het verhaal. Dat wat er met Vee gebeurt.. tja.. Hoeveel voegt het daadwerkelijk toe aan het verhaal.

Toch zaten er ook zeker elementen in waarvan ik heb genoten. Het boek zit vol met keuzes van trouw en moed en als lezer voel je echt wat Nora doormaakt. Ik vroeg mezelf af en toe af wat ik gedaan zou hebben en wat het gevolg van wat zou zijn. Daarnaast leest het ook nog eens ontzettend vlot.

Wat vaak een hekelpunt is bij een laatste boek uit een trilogie of serie is dat er opeens allemaal nieuwe dingen in voorkomen. Deze zijn vaak zo abrupt of maar half uitgewerkt dat het oorspronkelijke concept zijn uniekheid een beetje lijkt te verliezen. Dit vond ik bij deze serie in bepaalde mate ook zo. Ik heb meer genoten van ‘toen alles nieuw was’ dan nu ‘alles bekend is’. Tja.. wat dat betreft snap ik wel dat nieuwere series een stuk aantrekkelijker zijn dan een langere serie.

Jullie merken het wel, ik vind het best lastig om mijn daadwerkelijke oordeel over Dreiging over te brengen. Aan de ene kant heb ik er enorm van genoten, maar aan de andere kant miste ik echt wel wat. Toch is het een serie die ik iedereen kan aanrader; er zitten super interessante stukken in en de manier waarop Fitzpatrick beeld heeft gegeven aan de donkere kant van engelen vind ik heerlijk. Ik heb genoten van de serie en zal hem zeker nog eens opnieuw lezen, al vind ik het nu toch wel een beetje jammer dat ik hem niet in één dezelfde uitgave heb.

Andere boeken uit deze reeks: Hush, hush, Dwalen en Silence