Uitgever: Lemniscaat | November 2017
Genres: Jeugd, Contemporary
Aantal pagina's: 248
ISBN: 9789047708
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Ambrose zit thuis omdat zijn 'vrienden' hem bijna hebben vermoord door een pinda tussen zijn boterham te stoppen. Niet dat Ambrose dat erg vindt - hij voelt zich in het souterrain van een ouder Grieks echtpaar, waar hij met zijn moeder woont, veel fijner dan op school.
Dan komt tot schrik van Ambroses moeder de zoon van de Grieken weer thuis wonen: Cosmo, vers uit de gevangenis. Ambrose krijgt van zijn moeder te horen dat hij ver uit zijn buurt moet blijven.
Maar Ambrose ontdekt dat hij en Cosmo een bijzondere liefde delen: scrabble. En Cosmo ontdekt dat hij Ambrose goed kan gebruiken - als zijn moeder er maar niet achter komt!
Een aantal maanden terug ontving ik van uitgeverij Lemniscaat een drietal boeken die er samen ontzettend kleurrijk uitzagen. Ik was nieuwsgierig naar de boeken, maar niet op dusdanige manier dat ik dacht; moet hem nu lezen. Toch zag ik het boek een aantal keer staan in de bibliotheek, waardoor het in mijn achterhoofd bleef rondspoken.
Nadat zijn zogenaamde vrienden hem bijna hebben vermoord met een pinda, heeft zijn overbezorgde moeder besloten dat de 12-jarige Ambrose vanaf nu thuisonderwijs krijgt. Zo erg vindt hij dit niet, want hij zit veel liever thuis, in het souterrain van het oudere Griekse echtpaar. Als diens zoon, Cosmo, weer thuis komt wonen nadat hij is vrijgelaten uit de gevangenis, is Ambrose’s moeder daar absoluut niet blij mee. Maar tussen de twee ontstaat een broederlijke vriendschap die zich vooral uit in het lid worden bij de plaatselijke scrabbleclub.
Ik vond Woordnerd vooral een aandoenlijk boek over een kleine jonge nerd die door zijn overbezorgde moeder uit de maatschappij wordt geplukt. Meer dan eens bedacht ik me dat hij echt een rotleven zou krijgen, later. Zo zielig. Gelukkig vind Ambrose zichzelf totaal niet zielig.
Dit slimme jochie wist al snel mijn hart te veroveren. Hij is grappig, gevat en maakt een hele boel mee, maar het hele boek is niet perse vernieuwend of heel erg bijzonder. Sommige opmerkingen hadden echt een filosofische ondertoon en dat kon ik wel waarderen.
Ik wist ook niet zo goed wat ik van Susin Nielsen kon verwachten, ik had immers nog niks van haar gelezen, ook al zijn er de afgelopen paar jaar een paar verschenen (Optimisme is dodelijk en Wij zijn allemaal moleculen). Woordnerd was leuk en schattig, maar niet dusdanig prikkelend dat ik haar andere boeken nu ook wil lezen. Voor mij was het een vrij standaard jeugdverhaal over buiten de boot vallen en ontdekken waar je goed in bent, vriendschap en ouders. Toch is het dan wel weer een boek dat ik vaak aan zou kunnen raden in de bibliotheek, omdat het veel jongeren zou kunnen aanspreken. Misschien had dit boek gewoon een te jeugdig hoofdpersoon om echt young adult te zijn.
Hoewel het boek echt lekker weglas en echt tot leven kwam, knapte ik een beetje af op het einde en het gebrek aan een echte climax. Ik had het gevoel alsof we echt ergens naartoe aan het lezen waren, maar opeens was het boek voorbij. Dit vond ik erg jammer, want hierdoor kreeg ik de indruk dat Ambrose niet de complete indruk kreeg die hij verdiende. Het voelde daardoor toch een beetje onaf.
Woordnerd is nerdy, aandoenlijk op het zielige af en toch zit het vol humor en een haast filosofische gelaagdheid.
De gelaagdheid in de personages en de aandoenlijkheid van hun situaties maakte dit boek erg sterk. Ik heb genoten van het lezen en ik zou bijna zin krijgen om wordfeud weer op mijn telefoon te installeren (helaas ben ik er nogal slecht in). Toch had het boek voor mij een bittere nasmaak omdat ik met een ontevreden gevoel achterbleef.
Geef een reactie