| oktober 2014
Aantal pagina's: 497
ISBN: 9789048820597
Uitgave: Paperback
Goodreads
Roxane Tron is de dochter van Dux Tron, een dictator die Chimeria met harde hand regeert. Terwijl Roxane onbezorgde en gelukkige jeugdjaren op het eiland beleeft, gaat het gewone volk gebukt onder het regime van haar vader.
Christian Duse is een doodgewone jongen, die samen met zijn zussen Una en Marina en broer Rafaël een bandje vormt. Christian wil zich het liefst afzijdig houden van de politiek en ongestoord muziek maken. Daar komt een eind aan als Roxane zijn pad kruist en verliefd op hem wordt. Ze introduceert de Duses in het
dictatorsgezin, en haar moeder ziet meteen haar kans schoon. Het regime begint barsten te vertonen en de vier muzikale jongeren kunnen het imago van het regime oppoetsen. Maar Marina en Rafaël zijn niet van zins het hoofd te
buigen en zoeken via hun muziek de grenzen van de dictatuur op...
Floortje Zwigtman, een schrijfster die al aardig wat literaire Young Adults op haar naam heeft staan, maar waarvan ik nog geen woord had gelezen. Dankzij een wedstrijd bij de facebookpagina van Full Moon zou daar voor mij al snel verandering in komen; ik won namelijk het boek Vlam, het eerste deel van de Vonk trilogie.
Ik had al het één en ander over dit boek gelezen, maar probeerde er toch zo open mogelijk in te staan. Wie weet zou ik dit boek juist helemaal fantastisch vinden! Toch waren die andere recensies ergens wel gegrond, want ik voel me nu ik het boek uit heb niet helemaal content.
Het boek begint heel tof met een visumaanvraag. Ik had meteen de neiging het in te vullen en het deed mijn verwachtingen doen stijgen. Ik begon me al een beetje een beeld te vormen van dit dictatuur, zonder dat ik nog een woord gelezen had. Maar vanaf dan werd het eigenlijk meteen verwarrend.
Waar dit land ligt, dat weet ik niet. Ik miste echt een soort kaart waarmee ik een beeld zou kunnen vormen waar het zou moeten liggen en hoe de inwoners er uit zouden zien. De linken naar de popcultuur maken het er naar dat het toch een soort van alternatief is van onze wereld. Maar of er nou iets magisch in zit? Of is het een vervangend land? Geen idee. Vervolgens werd er meteen gebruik gemaakt van twee tijden; 2012 en 1986. Welk personage nou waar hoorden en wat de relatie tot alles was, werd me niet duidelijk.
In het verhaal wordt er erg gewisseld qua perspectief. Je volgt steeds allerlei personages. Dit maakte het verwarrend en onduidelijk. Ik snapte niet echt wat er nou gebeurde en waarom het verhaal van verschillende mensen verteld moest worden. Liever had ik gezien dat de plot zich focuste op een één of twee personages en dat dit verhaal echt duidelijk verteld zou worden. Eigenlijk is veel van het verhaal daardoor niet bijgebleven. Sterker nog; ik kreeg helemaal niet zo het gevoel dat dit een dictatuur was!
Aan Floortjes schrijfstijl ligt het niet, die is echt heel mooi en leest ontzettend vlot weg. Ondanks dat ik met heel veel losse draden bleef zitten, vloog ik door het boek heen en heb ik me ook echt wel vermaakt. Het was gewoon net allemaal te veel… En onnodig ingewikkeld.
Ik vond de link die werd gelegd naar de muziek interessant, omdat een dictatuur vaak gelinkt wordt aan censuur. Door de muzikale noot kreeg ik juist een gevoel van vrijheid. Mooi is wel om te lezen hoe de muziek uiteindelijk samenkomt met heel veel elementen uit het verhaal. Ook het verwerken van muziek in de tekst zelf maakt Floortjes werk tot een beeldend geheel. Haar schrijfstijl nodigt in ieder geval wel uit om meer te gaan lezen.
Wat ik uiteindelijk van dit boek moet vinden, weet ik niet zo goed. Vond ik het nou minder omdat ik niet alles aan elkaar leek te kunnen knopen, of vond ik het juist goed door de schrijfstijl? Uiteindelijk heb ik besloten een middenweg te kiezen. Het boek was wel aardig, maar niet helemaal duidelijk. Ik had liever gezien dat er minder personages waren geweest wiens verhaal duidelijk werd verteld, want de wereld die Floortje heeft bedacht heeft wel echt potentie. Ik ben benieuwd of het vervolg meer duidelijkheid zal verschaffen.
Helemaal mee eens Emmy! Floortje schrijft mooi maar al die personages en tijdswisselingen maken het zo warrig en chaotisch! Als ik gewoon las vanuit 2/3 perspectieven zou ik het denk veel beter vinden 🙂
Ik ook, denk ik!
Ik ben het helemaal met je eens op het gebied dat ze mooi schrijft, maar dat het onduidelijk is had ik totaal niet! Wel is het een boek waarbij ik wel echt moest opletten, maar het viel me erg mee (ik was van te voren wat huiverig omdat het niet zoals haar Groene Bloem Trilogie in het ik-perspectief is geschreven). Ik ben wel echt super benieuwd naar het volgende deel, want er zijn wel echt nog veel losse eindjes (maar ja is niet voor niets een trilogie 😛 gelukkig vind ik dan wel weer).
Ik ben ook wel benieuwd naar het vervolg, maar in dit geval moet ik het boek dan wel echt herlezen.. En dat heb ik niet snel!