Violet, heldin van de duisternis – Abigail Gibbs

Door een toevallige ontmoeting stort Violet in een wereld vol elegantie en schoonheid waar aristocratische vampiers wonen. Een plaats van waaruit geen ontsnapping mogelijk is… Onder die pracht en praal gaat een duisternis schuil, belichaamd in de knappe, maar gevaarlijke erfgenaam van de troon, Kaspar Varn. Als Violet en Kaspar zich overgeven aan een passie die hun gescheiden werelden overstijgt, ontdekken ze dat het een passie is die een prijs heeft.

Dit boek op bol

Waar ik vooral blij mee ben is dat de vampiers gewoon schandalig gevaarlijk zijn. Zoals het hoort. Door, bloed en gevaarlijk lange tanden. Vegetarische vampiers? Echt niet. Toch waren er elementen die ik ook in andere vampierboeken veelal terugzie: liefdesdriehoeken, een heldin die zich uiteindelijk overgeeft en de vampier in kwestie is een belangrijk lid van de vampiercommunitie. Ik zie daarbij vergelijkingen met o.a. twilight en halverwege het graf, maar ook met de middernacht serie. Natuurlijk is het heel erg moeilijk om erg origineel te blijven bij zo’n populair thema als vampiers, maar toch weet Abigail dat voor elkaar te krijgen door er de Duistere Heldinnen in te verwerken. En de verschillende dimensies natuurlijk, maar ik denk dat we daar in de vervolgdelen een beter beeld van zullen krijgen.

Juist die Duistere Heldinnen maken het verhaal interessant, omdat hun rol erg mysterieus is en er een profetie aan hun broek hangt. Een profetie die deels is vernietigd en daardoor al z’n detail is verloren. Deze mysterie houd je als lezer wakker en roept vragen op. Zelf vond ik dat het meest interessante aan het verhaal en niet de ontluikende relatie tussen Violet en Kaspar. Want geef toe, zo’n relatie hebben we ondertussen wel gezien…

Waar ik me ergens bij deze vertaling aan stoorde is de ‘vernederlandsing’ van een aantal namen. Tijm en Herfstroos klinken heel vreemd bij al die Engelse namen, en ik denk dat de karakters misschien beter tot hun recht waren gekomen als ook daar de naam Engels bleef. Maar dit is natuurlijk de keus van de vertaler/uitgever. Een gevalletje ‘het is niet anders’.

Wat ik ook een beetje miste is de interactie tussen bepaalde personages die aan het begin van het boek zeker aanwezig waren, maar later een beetje afzwakte. Ik vond die sfeer toen iets te veel omslaan naar ‘Violet, jij hoer!’ dan ‘Hoi Violet, hoe gaat het met jou?’ Dat hoerige vond ik een beetje hypocriet uit de mond komen van een vampier eigenlijk, want zoals de vampiers hier zijn afgeschilderd zijn het zelf allemaal grote slettebakken. Maarjaa… Jaloezie komt ook in de vampierwereld voor.

Al met al vond ik Violet een erg vermakelijk boek van een schrijfster boordevol potentie. Ik ben erg benieuwd hoe alles zich gaat ontwikkelen in boek twee, Herfstroos, en of er dan vragen worden beantwoord waar ik in dit boek mee bleef zitten. Ik ben benieuwd naar de volgende Duistere Heldin, maar ook hoe die verschillende dimensies zullen worden toegepast. Zeker een schrijfster om in de gaten te houden!