Titans door Victoria Scott Ook door deze auteur: Water en vuur
Uitgever: Young & Awesome | Maart 2017
Genres: Young Adult, Sciencefiction
Aantal pagina's: 320
ISBN: 9789025872335
Uitgave: Paperback
Goodreads
‘Ik zou kunnen winnen,’ fluister ik.
‘Er is niemand die dat zo graag wil als ik.’
Astrid kijkt al haar hele leven naar de races van de Titans. Deze mechanische paarden zijn onbetaalbaar voor het gewone volk, maar ze spreken des te meer tot de verbeelding. Wie wedt op de juiste ruiter kan al zijn schulden vereffenen. Astrids familie dreigt uit huis gezet te worden. Dan krijgt Astrid de kans van haar leven: meedoen aan de race! De races zijn vol gevaren en valkuilen… en durft ze haar leven toe te vertrouwen aan een supersnelle machine?
Maar ís Vrijbuiter wel een machine? Of schuilt er ergens in dat futuristische stalen paard een vriend die Astrid beter begrijpt dan wie dan ook?
Een van de nieuwe boeken van Young & Awesome waar ik erg naar uitkeek was het boek Titans van Victoria Scott. Ik vond haar andere boeken Water & Vuur en IJs & Steen erg tof en sinds ik wist dat zij meer had geschreven, stond ik te springen. Zou dit boek net zo veel leesplezier opleveren?
Astrid, de hoofdpersoon uit Titans, kijkt al jaren elk jaar naar de Titanrace; een bloedstollende race met mechanische paarden. Als haar familie in een financieel zwart gat komt vast te zitten ziet ze eigenlijk maar één uitweg; meedoen en winnen. Maar ze heeft geen paard en ook bij lange na het geld voor de inschrijving niet. Met een ouderwets model en hulp uit onverwachte hoek weet ze zichzelf te kwalificeren. Maar de race is niet zonder gevaar.
Vlak voordat ik begon met dit boek, kreeg ik een aantal waarschuwingen mee; dit boek was misschien niet zo tof als ik had gehoopt. Ai. Help. Wat nu? Ik besloot zo blanco mogelijk te beginnen en las het boek vervolgens in één ruk uit.
Ik vond Titans een zeer vermakelijk verhaal, maar wel eentje met een paar haken en ogen. Allereerst is de hoofdpersoon soms lastig om leuk te vinden. Haar houding is wat afstandelijk en met vlagen komt ze nogal arrogant over. Maar wat me het meest stoorde is haar gebrek aan passie. Waar andere paardenboeken vaak een hoofdpersoon hebben met een diepgewortelde passie voor paarden, miste ik dat bij Astrid. Zij leek nul verstand te hebben van paarden, wat Victoria Scott natuurlijk een beetje heeft opgelost door mechanische paarden te gebruiken.
De mechanische paarden zijn tof, maar van mij hadden ze nog wel wat harder mogen zijn… Met wapens of iets dergelijks. Want Vrijbuiter (Astrid’s paard) is een ouder model met veel meer ‘natuurlijk’ paardengedrag. Helaas is het contrast te klein en komt de relatie tussen Astrid en Vrijbuiter niet echt uit de verf.
Het boek draait om Astrid en dat is prima, maar van mij hadden de andere personages wel wat meer uitgelicht mogen worden, vooral de concurrentie. Hierdoor ontstaat er een contrast… Nu had Vrijbuiters persoonlijkheid eigenlijk geen toegevoegde waarde en miste ik een emotionele betrokkenheid bij het verhaal.
Toch was Titans erg vermakelijk. Het las lekker vlot weg en Victoria’s schrijfstijl houdt het tempo lekker hoog. En nog een grote plus; ze durft verhalen af te ronden. Toch heeft dit boek het niet helemaal om een echte topper te zijn.
Titans verscheurd me een beetje. Ik vond het lekker lezen en vloog er doorheen, maar ik miste ook een aantal aspecten die het boek goed zouden doen.
“Er is niemand die dit zo graag wil als ik,” zegt Astrid. Maar ik voelde dit niet. Ik miste een bepaalde background, emotie en passie. Zonde, want het boek heeft voldoende spanning om veel mensen aan te spreken. Titans is daarmee een leuk en vlot verhaal, maar niet de topper waar ik op had gehoopt. Leuk voor paardenliefhebbers en die snakken naar hetzelfde type verhaal als haar andere werk.
Geef een reactie