The Poison Diaries (The Poison Diaries #1) – Maryrose Wood

The Poison Diaries door Maryrose Wood
Serie: The Poison Diaries #1
Uitgever: Harper Collins | Mei 2010
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 238
ISBN: 9780007354436
Uitgave: Paperback
Goodreads

foxglove
IN THE
oleander
RIGHT DOSE,
moonseed
EVERYTHING
belladonna
IS A POISON
love

Ik heb een aantal boeken in mijn kast staan die er al jaren staan en zo nu en dan hoor ik ze zachtjes kermen: Emmy, lees me dan toch! Alsjeblieft.. Kies mij! Meestal luister ik daar natuurlijk niet naar.. Maar toen het een tijdje terug zo belachelijk warm was, had ik zin in iets waar ik geen 80 jaar over zou doen maar slechts een paar uur, wat niet zo moeilijk zou zijn en qua thema zo veel mogelijk zou aansluiten op mijn smaak. De keuze viel uiteindelijk op The Poison Diaries, een boek wat ik ooit met iemand ruilde op een ruilmiddag/avond.

The Poison Diaries gaat over de 16-jarige Jessamine, die samen met haar vader in een vervallen kapel in de buurt van Alnwick Castle woont. De vader van Jessamine werkt als apotheker en kweekt veel verschillende planten en kruiden in zijn giftuin. De een medicinaal, de ander giftig. Jessamine probeert haar vader zo goed als ze kan te helpen, maar de giftuin is verboden gebied voor haar. Daar komt verandering als ze kennis maakt met de vreemde Weed, een weesjongen die bij hen komt wonen. Weed weet superveel over planten, meer nog dan de apotheker.. En dat komt omdat hij met planten kan communiceren. Jessamine en Weed groeien naar elkaar toe. Als Jessamine vervolgens ziek wordt, moet Weed er alles aan doen om haar te kunnen redden.

Dit boek is deels voortgekomen uit de realiteit. De huidige hertogin van Northumberland, die in Alnwick Castle woont, heeft namelijk ook een giftuin bij het kasteel. Dit concept heeft geleid tot The Poison Diaries. Dit boek is ook in het Nederlands verschenen onder dezelfde titel. 

Hoewel ik het concept van het boek heel tof vind – ik vind planten en het idee van gifmengers namelijk machtig interessant – miste dit boek het in de uitwerking. Niet alleen leest de schrijfstijl niet zo prettig; erg stijf en formeel en ook nog eens vol kromme zinnen. Daar moest ik echt even doorheen prikken om echt aan het boek te wennen. De setting is namelijk wel erg tof.

Maryrose Wood heeft ruim de tijd genomen om de omgeving waar Jessamine in woont te beschrijven. En omdat het als een dagboek beschreven is, krijg je behoorlijk wat van haar karakter mee. De rest van de personages blijft hierin erg achter lopen, waardoor bepaalde gebeurtenissen snel en onlogisch overkomen. De relatie tussen Weed en Jessamine is daardoor behoorlijk plots en voelt vrij vlak. Pas als Weed het dagboek overneemt krijg je een beter beeld van hem als personage. Voor mij is dit al te laat, omdat ik de relatie tussen de twee te snel vond gaan en het als een eenzijdige relatie voelde.

Ik vond het boek gewoon niet zo bijzonder; het leunt enorm op romantiek en daar hou ik gewoon wat minder van. Daarnaast vond ik de drie personages waar het voornamelijk om draait veel te plat en onafgemaakt. Het boeide me niet wat er met ze zou gebeuren. En dat is jammer, want als je voornamelijk leunt op drie personages, dan moeten ze wel echt staan als een huis.

The Poison Diaries slaat wat betreft de uitwerking de plank helaas aardig mis.

Achteraf ben ik dus best teleurgesteld door The Poison Diaries. Ik vond het maar matig vermakelijk en de uitwerking had wat mij betreft – zeker op het vlak van de personages – veel beter gekund. De omgevingen zijn wel goed beschreven, maar daar red je dit boek niet mee. Helaas geen hele prettige leeservaring dus!