The Diabolic – S.J. Kincaid

The diabolic door S.J. Kincaid
Ook door deze auteur: The Empress
Uitgever: Young & Awesome | Oktober 2016
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 409
ISBN: 9789025870553
Uitgave: Paperback
Goodreads

Denk je echt dat dit meisje gevaarlijk is?’ zei de senator. ‘Ze ziet er eerder uit als een doodsbang kind.’ Ik verkilde toen hij dat zei. Ik mócht niet bang zijn. Ik keek de senator woest aan. Hij schrok, kneep zijn ogen tot spleetjes en wendde zijn blik van me af. Misschien heb gelijk,’ mompelde hij. ‘Het zit in de ogen. Ze heeft wrede ogen. Liefje, weet je heel zeker dat we dit monster in huis moeten halen?’

Nemesis lijkt een doodgewoon meisje, maar niets is minder waar. Ze is een Diabolic, gemaakt om te doden. Op jonge leeftijd wordt ze gekocht door een adellijke familie om hun dochter Sydonia te beschermen – zo nodig met haar leven. Als Sydonia zich moet melden aan het hof van de keizer, die duidelijk kwaad in de zin heeft, neemt Nemesis haar plaats in. Niemand mag ontdekken wie en wat ze werkelijk is…

Als er een van de boeken was van Young & Awesome waar ik naar uit keek, was het The Diabolic wel. Het verhaal sprak me zo ontzettend aan, dat ik een recensie-exemplaar aanvroeg en kreeg (dankjewel!). Niet veel later begon ik te lezen, want ik was zo benieuwd of dit boek mijn verwachtingen waar kon maken.

The Diabolic gaat over Nemesis, een meisje dat speciaal gekweekt is om een emotieloze moordenaar te zijn. Diabolics – zoals dat heet – worden ingezet als beschermers voor belangrijke mensen. Ook Nemesis krijgt die taak, en wel voor senatorsdochter Sydonia. Maar dan begaat de vader dan Donia een fout en moet het meisje bij de keizer gaan wonen. Niemand vertrouwd het en dus wordt Nemesis gestuurd. maar Nemesis is helemaal niet gewend om voor mens te spelen. Een zware taak wacht en Nemesis komt er langzaam achter dat ze meer voelt dan zou moeten.

The Diabolic begon ontzettend vet. De sciencefiction setting (al moest ik eerst even wennen aan het feit dat dit boek zich in de ruimte afspeelt), de personages en het idee; het voelde heel bijzonder en speciaal aan. Ik kon me geen boek bedenken die ook maar iets op zoiets leek en daar werd ik ontzettend blij van. Toch zakte dit gevoel op den duur weg. Het boek begon langdradig aan te voelen en ik raakte in een soort van dip. Het wist me niet langer mee te sleuren. De intriges en de heftige keuzes die gemaakt moesten worden, vervielen op den duur in cliché. Nu werken clichés meestal (daarom zijn het immers clichés), in dit geval maakte het het boek een beetje saai.

Het concept van het boek waarin er een soort van mensen gekweekt worden vond ik veruit het meest interessant. Diabolisch betekent grof vertaald duivels. Dat belooft dat Diabolics duivelse wezens zijn die op sadistische wijze en zonder emotie zullen doden. Ik was erg benieuwd of dit ook echt naar voren zou komen, of dat het allemaal erg soft bleef. Het was eigenlijk met vlagen. Je merkt iets over de maakbaarheid van de Diabolics, en dat ze menselijker kunnen worden, maar ze zijn ook tot gruwelijke dingen in staat. Zo nu en dan werden er heel gruwelijke dingen genoemd (iets met uitgerukte harten), maar er kwam geen emotie bij kijken. Als lezer voelde het als een grote: ‘Okeeeeee dan’. Verder voelde ik er niks bij. Natuurlijk ervaar je het vanuit Nemesis, toch wil ik als lezer ook wel echt geraakt worden.

Zo nu en dan vond ik The Diabolic te overdreven, alsof er te veel gruwelijkheden verwerkt moesten worden. Als een soort actiefilm waarbij er steeds maar iets ergs op iets ergs gegooid moest worden. De geloofwaardigheid nam voor mij langzaam af en dat vond ik jammer. Ik heb namelijk het idee dat het boek heel goed had kunnen zijn als het anders was uitgewerkt. Het bevatte nu teveel clichés, was onnodig bruut (het voegde niet altijd wat toe) en werd op den duur langdradig. Vooral het gebrek aan emoties als er bijvoorbeeld iemand stierf, miste ik. Niet alles als lezers, maar ook de personages leken niet van slag als er net een halve stad was weggevaagd. Geeft de mensheid echt zo weinig om elkaar?

The Diabolic is met vlagen spannend, maar werkt uiteindelijk vooral met veel clichés, helaas.

The Diabolic is een standalone dat zich afspeelt in de ruimte, zonder dat het echt een ontzettende sciencefictionvibe heeft. De maakbaarheid van de mens is een interessant thema en dat komt duidelijk terug in het boek. Helaas was de uitwerking niet helemaal wat ik gehoopt had, waardoor ik het boek uiteindelijk langdradig begon te vinden.