Strijder (Talon #4) – Julie Kagawa

Strijder door Julie Kagawa
Ook door deze auteur: De IJzerkoning
Serie: Talon #4
Andere boeken in deze serie: Pupil
Uitgever: Harper Collins | Juni 2017
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 352
ISBN: 9789402724806
Uitgave: Paperback
Goodreads

Draken zouden geen emoties kennen, heeft Ember altijd geleerd.
Hoe kan ze dan zo diep bedroefd zijn nadat Garrett zijn leven heeft gegeven om een verschrikkelijk verraad te ontmaskeren? Niets van wat ze ooit geloofde is waar, en ze zweert dat ze samen met rebel Riley in opstand zal komen tegen Talon, de drakendoders van St. Joris en... Dante, haar eigen broer - die op
het punt staat de grootste verschrikking aller tijden op hen af te sturen.

Met de gruwelijke wezens die ze hebben gecreëerd, staan de machthebbers van Talon klaar om de heerschappij over de wereld op te eisen. De duisternis komt steeds dichterbij. Zullen Ember en haar vrienden nog iets kunnen doen om Talon tegen te houden?

Yes, de nieuwe Julie Kagawa is verschenen! Ondanks het feit dat de Talon serie tot mijn minst favorieten behoord van deze auteur (geef mij de Iron Fey of de Onsterfelijken maar!), keek ik er wel naar uit om het vierde deel van de serie te gaan lezen. Ik verwachte een spannend boek vol gevechten en achtervolgingen. Ik kon niet wachten om Strijder te verslinden.

Talon heeft verschrikkelijke wezens weten te maken en staat klaar om de wereld omver te werpen. Dat kunnen Ember en de andere rebellen natuurlijk niet laten gebeuren. Maar Ember is van slag door wat er met Garrett is gebeurd. Maar draken horen toch helemaal geen emoties te hebben? Ze worsteld met zichzelf terwijl de dreiging alleen maar groter en groter wordt. Vooral als die dreiging wordt aangevoerd door je eigen tweelingbroer.

Eigenlijk baal ik een beetje van dit boek. De serie is al bij het vierde boek, maar ik kreeg niet bepaald de indruk dat dit boek net zo episch is als andere series. Ik mis een stukje inhoud en vond het bij lange na niet zo spannend als ik had gehoopt.

Strijder heeft een behoorlijk slome start. Na 100 pagina’s had ik nog steeds het gevoel alsof er nog niks spannends was gebeurd. Alleen de terugblikken naar Ember en Dante’s verleden vond ik interessant en daar keek ik naar uit. Het heden? Meer van hetzelfde; gevaar, vluchten en dat soort dingen.

In mijn beleving maakten de personages onvoldoende groei mee en ontwikkelde het verhaal onvoldoende om een heel boek mee te kunnen vullen. Ik vond het meer een herhaling van de eerdere delen en wat mij betreft mag deze serie afgerond worden. Het is tijd voor wat nieuws.

Misschien komt het omdat dit boek de aanloper is naar het slot, dat het daardoor wat trager en rustiger verloopt. Maar daar hou ik niet van. Ik hou niet van tussen boeken; ik wil verhalen die een bijdrage leveren aan de rode draad en dat miste ik. Misschien hielp het ook niet dat ik sowieso niet zo heel veel met Ember en Dante heb. Ik kon me moeilijk inleven in de personages, terwijl ik anders zo dol ben op de werelden die Kagawa weet te scheppen.

Wat ik vooral zo lastig vind is dat zo veel mensen deze serie – en dus ook Strijder – weer episch vinden. Terwijl ik me haast verveelde tijdens het lezen… Het is dat ik het slot wil lezen, want anders zou ik deze serie opgeven. Het is allemaal zo braaf. Zo voor de hand liggend en het gaat zo langzaam. Dit boek is gewoon opvulling en het hele verhaal had naar mijn beleving ook in drie boeken geschreven kunnen worden. #onpopulairemening

Strijder voelde voor mij als een opvulling en er waren maar een paar elementen die mij echt wisten te trekken.

Natuurlijk heeft het boek ook wel interessante wendingen en zoals ik ook al aangaf vond ik de terugblikken interessant. Strijder was prima om te lezen, maar absoluut geen favoriet. Helaas. Het boek wist mij niet te grijpen en werd op den duur zelfs saai. Sorry.