Ondanks dat ik zo ontzettend veel boeken lees per jaar, was het alweer een paar jaar geleden dat ik een boek aan de kant had gelegd en had besloten het niet meer uit te lezen. Ik vind zelden een boek echt zo vervelend om te lezen dat ik hem weg wil leggen en meestal ben ik ook van mening dat je een boek compleet gelezen moet hebben wil je er een mening over kunnen geven. En hoe vaak komt het wel niet voor dat een boek uiteindelijk gewoon heel erg goed wordt?
En toch overkwam het me weer. En zo was het dat ik voor het eerst sinds jaren besloot een boek niet uit te lezen.
Dit zette me aan het denken; waarom doe ik dit eigenlijk niet vaker? Als ik zo’n grote voorstander ben van ‘lezen moet leuk zijn’, waarom leef ik dan soms niet naar deze standaarden? Komt het omdat ik het oneerlijk vind om een boek een rating te geven op goodreads als ik hem niet uit heb? Vind ik het niet eerlijk als zo’n boek dan meetelt voor mijn reading challenge? En komt dat dan weer voort uit bepaalde roddels die soms opduiken die zeggen dat ik nooit al die boeken kan lezen in een jaar.
Toen ik The Reason You’re Alive dichtsloeg en aan te kant legde, had ik slechts twee hoofdstukken gelezen. Het eerste hoofdstuk las ik twee keer, omdat ik er maar niet in kon komen. Ik deed over die 36 pagina’s een uur. Voor mij is dat heel erg lang. Ik voelde meteen een enorme aversie tegen het boek; waar ik een flinke dosis politiek incorrecte humor wel kan waarderen, stond het me hier tegen. De hoofdpersoon was een klootzak en liet in mijn ogen alles zien wat er mis is met Amerika. Ik moest er niet aan denken om me een hele treinreis door het boek te worstelen. Nog erger; hem thuis nog op moeten pakken om uit te lezen. Het ging hem niet worden en toen ik eenmaal besloten had, was het alsof er een enorme last van mijn schouders viel. Ik had de juiste keuze gemaakt.
Ik krijg best veel boeken. Een deel daarvan heb ik onaangekondigd opgestuurd gekregen. Super lief natuurlijk, en soms zit er een boek tussen wat ik voor altijd zal koesteren, maar soms zitten er ook boeken tussen die ik nooit uitgekozen zou hebben. En soms is dat met reden; omdat het gewoon echt niet in mijn straatje ligt.
De hobbel om dan aan dit boek te beginnen is hoog; eentje om tegenop te kijken. Maar meestal doe ik het wel. En nu heb ik voor mezelf besloten dat het niet erg is om zo’n boek dan aan de kant te leggen als het gewoon echt niet mijn ding blijkt te zijn. Ik geef het boek een rating op goodreads en zal het waarschijnlijk niet bespreken op mijn blog. Het boek zal in ieder geval niet meer op mijn oneindige TBR stapel liggen.
Naarmate ik meer en meer gelezen heb, realiseer ik me steeds beter wat mijn smaak is. En ik wil heel graag boeken lezen die binnen die smaak vallen (met zo nu en dan een uitstapje). Want lezen is leuk, lezen is ontspannen. Ik wil niet dat lezen een moetje is (of wordt) en ik wil me niet verplicht voelen om bepaalde boeken zo snel mogelijk te lezen. Ik vind het zonde om mijn eigen gekozen boeken minder aandacht te geven, omdat er een ongevraagd boek op de mat is gevallen. Dit klinkt misschien ondankbaar, maar ik kan immers ook niet de hele week lezen (was het maar!)
En dus heb ik besloten dat het oke is om af en toe een boek niet uit te lezen. Of aan de kant te leggen voor een later moment. Lezen moet leuk blijven, voor iedereen.
Lees jij vaak een boek niet uit? En heb jij misschien een tip voor mij om een boek eerder mogen los te laten?
ik moest ook altijd alles uit lezen van mijn eigen persoontje tot ik vorig jaar ook bedacht waarom…? Nu doe ik dat ook niet meer… Er is zoveel wel de moeite waard en zo weinig leestijd…
Ik heb dat nu een beetje met het nieuwe boek van Erin Watt, ‘Fallen Heir’ – extra boek in de Royals serie. De vorige boeken heb ik verslonden, maar Easton heeft nu een POV en dear god wat is die jongen sexistisch en stalkerig… ik ben op 10% maar op het punt om te kappen. Het staat me echt tegen :S
Ik vind het ook oké om boeken niet uit te lezen. Soms leg ik ze weg met het idee om ze later weer op te pakken, omdat ik er gewoon niet voor in de stemming ben of het in ieder geval nog een kans wil geven.
Andere keren bladeren ik een beetje verder en lees kleine stukjes of ik lees het eind 😮 🙂 En dan ben ik er klaar mee. Er zijn nog zoveel andere boeken en… so many books, so little time.
Ik moet alleen nog leren om de boeken die ik gekocht maar niet uitgelezen heb, wat makkelijker op te ruimen. Dat vind ik dan toch nog een beetje zonde. Maar ja, het is ook… so many books, so little space 😀
Meestal lees ik boeken sowieso uit, omdat ik altijd de hoop heb dat het tegen het einde nog beter wordt. En stel je voor dat ik nou net een fenomenale plottwist heb gemist? Zo heb ik ieder boek van de Red Rising trilogie met lichte tegenzin gelezen, maar waren de laatste 100 pagina’s keer op keer de moeite waard en eindigde ik met tranen over mijn wangen. Dus meestal houd ik vol, maar ik vind dat iedereen daar z’n eigen manier in moet vinden. Als een boek je tegenstaat moet niemand – en vooral jij zelf niet – je verplichten verder te lezen.
Helemaal mee eens. Ik leg ook niet snel een boek aan de kant, maar als het je echt tegenstaat moet dat gewoon kunnen. Genoeg leukere boeken! 🙂
Helemaal met je eens! Ik doe het ook niet vaak – wat ik wel eens doe, is stoppen met een boek en het vervolgens later opnieuw oppakken, dan is het een kwestie van de juiste mood – maar soms staat een boek me inderdaad zo tegen of boeit het me gewoon echt niet dat stoppen de enige optie is. Dan voel ik me daar ook niet rot over, zeker omdat ik heb ontdekt dat ook een ”dit is waarom ik stopte met het boek”-blogpost een prima bespreking is.
Ik heb best wel wat doorzettingsvermogen, maar toch gebeurt het me best vaak dat ik een boek maar half lees of na een paar bladzijden al afhaak. Soms is het een Engels boek of een gedichtenbundel waar ik geen hout van snap. Andere keren vind ik de schrijfstijl vervelend of het is gewoonweg oersaai. Het komt ook wel voor dat ik een boek terug in de kast zet om het later opnieuw te proberen, maar meestal gaat het terug naar de bieb of op de stapel voor de kringloop.
Als het een recensieboek is of iemand van mijn boekenclub heeft het gekozen, dan doe ik wel extra mijn best om door te zetten.
Ik heb zelf altijd als stelregel dat als ik het na 100 pagina’s nog steeds niet leuk vind, als ik geen zin heb het boek op te pakken en uit te lezen, als het lezen me begint tegen te staan EN niet opschiet, ik het boek aan de kant leg en gewoon accepteer dat het niks voor mij is. Het overkomt me niet heel vaak, omdat ook ik vrij goed weet wat mijn smaak is en ik (helaas?) niet ongevraagd boeken opgestuurd krijg, maar ik ben het volledig met je eens.
Lezen is ontspannen en leuk. Ik kijk er het liefst naar uit om een nieuw boek op te pakken of om verder te lezen. Hoe heerlijk is het als je een boek weglegt omdat dat je iets anders moet doen, en het naar je roept, omdat je gewoon verder wil lezen? Dat is wat ik wil! En als een boek dit alles van me afpakt, er voor zorgt dat ik helemaal geen zin in lezen heb, dan is het boek dus niks voor mij en gaat het opzij.
En dat zegt ook iets over een boek. Ik heb op de middelbare een boekverslag over Phileine zegt Sorry geschreven waarin ik eerlijk aangaf dat ik het niet heb uitgelezen en waarom. Mijn docente heeft dat goedgekeurd, want alles wat ik schreef zei heel veel over het boek en waar het om draaide en waarom dat niet bij mij paste.
En ja, misschien loop ik daardoor soms pareltjes mis (Ik ben dus ook niet door LOTR of Kinderen van Moeder aarde gekomen), maar dat is dan maar zo. Er blijven gelukkig nog genoeg pareltjes over!
De boeken die ik echt aanvraag als recensie-exemplaar lees ik zelden niet uit, maar er zijn inderdaad uitgeverijen die boeken zomaar opsturen. Vaak lees ik die, maar als het echt niet in mijn straatje ligt dan sla ik het gewoon over. Ik heb er geen zin in een boek tegen mijn zin te lezen.