De Roep van Avalon (Eiland in de Mist #2) – Mara Li

De Roep van Avalon door Mara Li
Ook door deze auteur: De stem van de zee
Serie: Eiland in de mist #2
Andere boeken in deze serie: De stem van de zee
Uitgever: Storm Publishers | Februari 2016
Genres: Young Adult, Fantasy, Sciencefiction, Dystopia
Aantal pagina's: 256
ISBN: 9789492098
Uitgave: Paperback
Goodreads

Nimue en Arthur zijn gevangen in het web van leugens van de Asklepios Congregatie. Daar dringen de schaduwen van het verleden zich aan hen op en vecht Nimue tegen de donkere kant van haar gave. Opgejaagd door hun vijanden proberen ze de zoektocht naar hun moeder voort te zetten. Onderweg worden ze gedwongen pijnlijke keuzes te maken. Welke offers moeten ze brengen om te overleven?

De roep van Avalon is het meeslepende vervolg op De stem van de Zee. Met haar poëtische taalgebruik weet Mara Li een mythische sfeer op te roepen tegen een futuristische achtergrond.

Tijdens Young Adult Almere raakte ik in gesprek met Natasha Storm, eigenaar van Storm Publishers. Zij was samen met schrijfster Mara Li aanwezig ter promotie van De Roep van Avalon, het tweede deel van de Eiland in de Mist trilogie. Ik heb Mara zelf niet gesproken, omdat ik aan de andere kant van de winkel zelf bezig was met #vraaghetdeboekblogger.

Misschien weet je nog wel dat ik behoorlijk kritisch was over het eerste deel. Als een van de weinige – zo leek het – wist het boek me niet te overtuigen. Er zat te veel in. Er kon nog te veel geschrapt worden. Dat frustreerde mij enorm. Je snapt dan ook vast wel dat ik benieuwd was of het tweede deel mij beter wist te bevallen.

Dat deed het. Er is namelijk veel meer balans in De Roep van Avalon. De focus ligt namelijk op de tocht van Nimue naar Avalon en het vinden van haar moeder, minder op de omgeving en de maatschappelijke gebeurtenissen. Die komen natuurlijk wel voor, maar het wordt niet even belangrijk gemaakt als de hoofdplot. Dat was in het eerste boek wel het geval.

Omdat de balans beter klopte, was er veel meer rust voor de lezer om Nimue beter te leren kennen en je in te leven in haar situatie. Ze leeft in een bijzondere wereld, die nog steeds vragen op blijft roepen, maar omdat het vooral om Nimue draait, is dat minder van belang.

De Roep van Avalon is poetisch geschreven. Mara Li heeft een goed gevoel voor verhalende taal. Dit vond ik een goed element in het boek. Over het algemeen zie ik dat Mara Li erg gegroeid is sinds het eerste boek. Ze propt niet meer alles in een boek. Want dat hoeft ook niet. Wat mij betreft was het mythologische (Arthur legende) aspect voldoende. Het dystopische element vind ik persoonlijk geen bijdrage leveren aan het verhaal. De ziekte, prima, maar omdat het boek historisch aanvoelt, wordt het dystopische element nog lastiger gemaakt. Het is alsof sommige elementen de boel onnodig lastig maken.

Ook de opbouw van De Roep van Avalon is logischer. Waar ik in het eerste boek de aanloop ontzettend langzaam vond, loopt dit in dit deel een stuk beter. Het feit dat het dagboek niet meer een groot deel van het middendeel uitmaakt, bracht een duidelijker geheel. De dromen in dit boek, zitten netjes verspreid en op logische plaatsen.

Toch bracht het boek mij weinig verrassingen. Ik zag het einde wel aankomen en alle plottwists waren voor voor mij een logische gevolg van eerdere gebeurtenissen. Dat is jammer, want ik had gehoopt dat er toch iets in het boek zou zitten wat me van mijn stuk zou brengen.

De Roep van Avalon is voor mij een grote verbetering ten opzichte van het eerste boek. Misschien omdat het vooral om Nimue draait en de Arthurlegende nog beter naar voren komt. Ik ben immers echt gevoelig voor mythologie in boeken. Dit boek is een waardig vervolg en heeft een beter balans tussen alle elementen, maar ook qua opbouw van de plot.