Powerless door Lauren Roberts Serie: The Powerless Trilogy #1
Uitgever: Pelckmans | april 2024
Genres: Fantasy, Young Adult
Aantal pagina's: 496
ISBN: 9789463107945
Uitgave: Paperback
Source: Recensie-exemplaar
Goodreads
In het koninkrijk Ilya zijn alleen mensen met uitzonderlijke gaven welkom ...
De Elites kregen deze speciale krachten nadat ze de pest hadden overleefd. Maar niet iedereen werd sterker, sneller of slimmer na die periode. Sommige mensen bleven onbenullig, een Nul.
Paedyn Gray is zo'n Nul, die ongemerkt tussen de Elites probeert te leven. Als ze per ongeluk een van Ilya's prinsen redt, komt er abrupt een einde aan haar anonieme leventje. Ze wordt geselecteerd voor de Zuiveringsproeven, een levensgevaarlijke wedstrijd waarin Elites het tegen elkaar moeten opnemen.
Als Paedyn niet tijdens de proeven of door haar tegenstanders gedood wordt, zal de prins - die ze veel leuker vindt dan ze wil toegeven - dat zeker doen als hij erachter komt wat ze is... een doodgewone Nul.
Laat je net als de rest van de wereld meeslepen door het eerste deel van deze epische, zinderende fantasy-romancetrilogie!
Als iemand zonder Booktok voelt het soms alsof je dik onder een steen leeft als er plots bepaalde boeken populair worden. Powerless was ook zo’n boek en het duurde even voordat ik overtuigt was dat ik het boel wilde lezen. Ik hoorde namelijk zo veel verschillende meningen! Toen ik een Nederlands exemplaar mocht ontvangen van de uitgever, was ik echter overstag.
Ondertussen is het ook al een aantal weken, bijna maanden (!) geleden dat ik het boek las. Het duurde dan ook even voordat ik de zin had gevonden om over het boek te schrijven. Het gevaar is wel dat er nu wat dingen zijn weggezakt, maar ik heb gelukkig aantekeningen gemaakt.
Allereerst vond ik Powerless echt wel een leuk boek, maar voor de ervaren YA lezer – en daarmee bedoel ik vooral als je de golden oldies hebt verslonden – biedt dit boek werkelijk niets nieuws. Is dat verkeerd? Nee, absoluut niet, Het is fijn dat elke ‘generatie’ YA-lezers hun eigen hypes hebben, zoals wij Divergent, De Selectie en De Hongerspelen hadden. Het feit is echter wel dat het lastig is om die boeken niet met elkaar te vergelijken. Er zitten zo veel herkenbare gebeurtenissen in, dat ik me af en toe afvroeg of het echt bij het verhaal hoorde, of er alleen in zat om een bepaalde trope te behalen. Want de hoeveelheid tropes in dit boek waren ongekend. Neem wat tropes en wat super bekende YA titels, stop ze in een blender en je krijgt Powerless.
Zo deden de felgekleurde haren van de elite me denken aan het Capitool uit De hongerspelen en waren er een aantal balscenes a la De selectie. Dit zorgde voor een grote dosis nostalgie (dit hele boek was een en al nostalgie), maar ik vroeg me wel af of die elementen per se nodig waren. Het boek was namelijk al sterk genoeg van zichzelf.
Het boek las wel heerlijk snel weg en ondanks dat sommige dingen behoorlijk dubbel werden verteld, heb ik me echt wel vermaakt met het boek. Het was pure nostalgie. Ik kan mezelf echter wel afvragen of ik me daarom met het boek vermaakt heb, of dat het boek gewoon goed was… Een beetje gemengde gevoelens bij Powerless dus! Desalniettemin merk ik nu, weken later, dat ik wel aan het boek blijf denken en uitkijk naar het vervolg. Niets mis met een beetje nostalgie, immers, maar ik hoop wel dat het vervolg minder leunt op de bekende formule.
Geef een reactie