Op het einde gaan ze allebei dood door Adam Silvera Ook door deze auteur: Vroeger is alles wat ik van je heb
Uitgever: Clavis | April 2018
Aantal pagina's: 336
ISBN: 9789044831740
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Op 5 September, net na middennacht, belt Death-Cast Mateo Torrez en Rufus Emeterio om ze slecht nieuws te geven: ze gaan allebei vandaag dood. Mateo en Rufus kennen elkaar niet, maar zoeken om verschillende redenen een nieuwe vriend op hun laatste dag. Het goede nieuws: daar is een app voor. Het heel de Laatste Vriend, en door die app staan Rufus en Mateo op het punt elkaar te ontmoeten voor een laatste avontuur en om een leven te leiden in een dag.
Wat doe je wanneer de titel van een boek eigenlijk al verraad hoe het boek gaat eindigen? Dan ga je hopen dat er toch een andere manier zal zijn… Dat had ik dus ook met Op het einde gaan ze allebei dood van Adam Silvera. Ik had al veel over het boek gehoord, maar het was al aardig in de vergetelheid geraakt, zeker omdat ik het omslag van de Nederlandse editie niet heel erg aantrekkelijk vindt.
Na middernacht krijgen Mateo en Rufus allebei een telefoontje; vandaag zullen ze sterven, gecondoleerd. Mateo besluit dat het tijd is om deze laatste dag echt te gaan leven en via de Laatste Vriend app komen ze bij elkaar. Ze besluiten om samen het avontuur aan te gaan en nog eventjes te genieten… niet wetende wanneer hun laatste minuut heeft geslagen.
Het concept dat je van te voren hoort of je gaat sterven, was voor mij niet nieuw. Onlangs las ik Scythe en daar deed Op het einde gaan ze allebei dood dan ook even aan denken. Eventjes maar, want waar Scythe dystopische fantasy is, is OHEGZAD echt een contemporary met een romantisch tintje. Want ook hier speelt LBGTQ+ een rol. Het is me toch wat, met die hedendaagse young adults tegenwoordig. Grapje, natuurlijk, maar het valt wel een beetje op.
Het hele boek speelt zich af in een tijdsbestek van 24 uur (net als De zon is ook een ster) en wederom beginnen de personages langzaam wat voor elkaar te voelen (sorry, dit is een beetje een spoiler, maar als je dit niet ziet aankomen…). Hoewel een dag drastisch kort is om echt verliefd op elkaar te worden, vond ik het niet storend; Mateo en Rufus maken zo veel mee samen, gaan zo’n heftige band met elkaar aan en zitten allebei is zo’n graftakke situatie. Ze wilden een dag leven en dat deden ze; samen. Het is heel bijzonder hoe de dood (naderend, of daarna) mensen samen kan brengen. Het was dan ook alsof ik wilde dat het boek langer zou duren, dat ik niet wilde dat hetgeen zou gebeuren wat er in de titel al wordt beloofd.
Het is gewoon oneerlijk, dacht ik snotterend toen ik het boek bijna uit had. Dikke vette ugly cry snottebellen dropen uit mijn neus. No shame, bij dit boek wil je gewoon huilen. Je wilt gewoon dat de schrijver uiteindelijk zal zeggen; grapje, eentje overleefd het gewoon.
Adam Silvera is erin geslaagd enorm overtuigende personages neer te zetten. Mateo en Rufus werden als vrienden voor me, evenals de belangrijke mensen rondom hen; de pluto’s, penny, Lidia.. Wat een verdomd harde wereld is het wanneer je weet dat je zal sterven.
Wat ik een toffe toevoeging vond is hoe mensen gaan doen als je weet of iemand doodgaat of niet, dat men zich anders gaat gedragen (zowel doodloper als mensen die niet gaan sterven). Ik denk dat we niet moeten willen weten of je sterft of niet en ik denk dat een boek als Op het einde gaan ze allebei dood stimuleert om elke dag het beste uit jezelf te halen, omdat het immers zo voorbij kan zijn.
Elke pagina dichterbij het einde hoopte ik dat de titel onjuist zou zijn. Op het einde gaan ze allebei dood is heftig, rauw en zit vol hoop. Wát een boek.
Op het einde gaan ze allebei dood is een prachtig boek over vriendschap, liefde, leven en de mensen om je heen. Het is emotioneel, maar niet dat het te heftig is om te lezen. Het heeft vooral heel veel indruk op me achtergelaten en ik heb het boek meteen bij een aantal fans van bijvoorbeeld Aristoteles & Dante ontdekken de geheimen van het universum aangeraden. Ik vond dat het boek een gelijksoortige sfeer had, al is het qua inhoud natuurlijk weer heel anders. Ik vond het in ieder geval indrukwekkend en ik ben blij dat ik hem gelezen heb, ook al zou dit op het eerste oog geen boek zijn geweest dat ik zelf had opgepakt.
De Nederlandse cover zou ik inderdaad ook niet zomaar oppikken. De Engelse daarentegen sprak me wel aan en toen ik dit boek won heb ik het ook heel snel gelezen. Ik was er erg van onder de indruk!
Ik las dit boek op vakantie, en daarom denk ik dat het even duurde voordat ik er goed en wel in zat. Daarna ging het heel snel, een lees sessie bij het zwembad en hij was uit. Ik ben heel benieuwd naar Adam zijn andere boeken, er staat er nog eentje op de plank hier
Ik heb het boek gelezen en vond het echt prachtig. Ik heb nog nooit een roman gelezen, maar dit boek interesseerde me wel. De boodschap die Adam achterliet was heel mooi, maar ik heb nog steeds geen woorden voor het sfeer van het boek. En dan nog: Delilah ging toch niet dood, hè? Waarschijnlijk heb je dit al door: Death-Cast is een organisatie, die jou belt binnen de 24 uur om je te waarschuwen, maar hoe weten ze in hemelsnaam of dat je dood gaat? Ik denk dat er elke dag duizenden mensen gekozen worden om gebeld te worden, misschien om de populatie van de wereld te verminderen? Ik heb echt geen idee en heb er echt een antwoord op nodig. Gaan de mensen dood omdat ze dat dénken? Het zou best zoals ‘vrijdag de 13e’ kunnen zijn; mensen geloven dat er een ongeluk gaat gebeuren en dat gebeurt! Is dat hetzelfde met het doodgaan omdat Death-Cast je gebeld heeft? Toen ik hieraan dacht voelde ik me nog leger dan wanneer ik het boek uitlas.