Marina – Carlos Ruiz Zafón

Marina door Carlos Ruiz Zafón
Ook door deze auteur: De schaduw van de wind
Uitgever: Signatuur | Augustus 2015
Genres: Young Adult, Magisch realisme, Mysterie
Aantal pagina's: 240
ISBN: 9789056725327
Uitgave: Paperback
Goodreads

Mei 1980. Elke vierde zondag van de maand verschijnt in het kerkhof van Barcelona een koets, getrokken door zwarte paarden. Er stapt een vrouw uit, in het zwart gekleed. Ze loopt naar een grafsteen die geen naam vermeldt, maar waarop alleen een mysterieuze afbeelding van een zwarte vlinder te zien is. Als de 15-jarige Oscar en Marina besluiten haar te achtervolgen, begint een reis die hen naar een duister geheim leidt in het raadselachtige labyrint onder de straten van een vergeten, naoorlogs Barcelona.

Carlos Ruiz Zadón leerde ik kennen door zijn prachtige Kerkhof van vergeten boeken serie, waar ik de eerste twee boeken van heb gelezen. Daarna las ik zijn jeugdboeken: Septemberlichten, Het Middernachtpaleis en De Nevelprins. Nu was het tijd voor het laatste jeugdboek; Marina. Zou dit boek net zo vervreemdend zijn? Of zou dit boek meer lijken op zijn werk voor volwassenen?

Marina gaat over een jongen, Oscar, die samen met het meisje Marina een mysterie onderzoekt van een zwarte vlinder die hij overal lijkt te zien. Deze zoektocht is zoals we van Zafón gewend zijn: mysterieus, vol onderhuidse spanning en met een dosis magisch realisme. In tegenstelling tot zijn andere boeken speelt dit verhaal zich af in de jaren 80, dus veel minder historisch dan we van hem gewend zijn.

Zelf ervoer ik het dat Marina meer lijkt op de boeken die Zafón voor volwassenen schreef, dan op zijn andere jeugdboeken. De sfeer komt meer overeen en er is minder sprake van een bovennatuurlijke eigenaardigheid. Ik kwam dan ook een stuk makkelijker in het verhaal dan bij zijn andere jeugdboeken en dat vond ik erg prettig. Toch begon ik halverwege mijn aandacht wat te verliezen. Ik vond het middenstuk wat minder sterk en de eerder zo krachtig neergezette personages en setting vervaagden een beetje. Ik raakte de rode draad kwijt.

Toch wist ik de verwarring uiteindelijk van me af te schudden, want het einde is weer erg sterk. Het is een hard einde, maar door Zafón’s bijzondere schrijfstijl, voelt het zachter. Poëtischer. Daarnaast weet hij van de meest normale dingen iets aparts te maken. Dat waardeer ik in zijn verhalen.

Ik heb genoten van de bijzondere sfeer die Marina met zich meebracht. Ik denk dat ik dit boek het leukst vond van als z’n jeugdboeken. Niet perse omdat het realistischer was, maar omdat de verhaallijnen minder complex leken en wat subtieler waren.

Al met al is Marina een prettige leeservaring en onderstreept het Zafón’s talent voor het magische realisme. Ik kijk uit om meer van hem te lezen.