Lady Midnight door Cassandra Clare Ook door deze auteur: City of Ashes
Serie: The Dark Artifices #1
Andere boeken in deze serie: Lord of Shadows
Uitgever: Simon and Schuster | Maart 2016
Genres: Young Adult, Fantasy, Urban Fantasy
Aantal pagina's: 698
ISBN: 9781471116612
Uitgave: Paperback
Goodreads
The Shadowhunters of Los Angeles star in the first novel in Cassandra Clare’s newest series, The Dark Artifices, a sequel to the internationally bestselling Mortal Instruments series. Lady Midnight is a Shadowhunters novel.
It’s been five years since the events of City of Heavenly Fire that brought the Shadowhunters to the brink of oblivion. Emma Carstairs is no longer a child in mourning, but a young woman bent on discovering what killed her parents and avenging her losses.
Together with her parabatai Julian Blackthorn, Emma must learn to trust her head and her heart as she investigates a demonic plot that stretches across Los Angeles, from the Sunset Strip to the enchanted sea that pounds the beaches of Santa Monica. If only her heart didn’t lead her in treacherous directions…
Making things even more complicated, Julian’s brother Mark—who was captured by the faeries five years ago—has been returned as a bargaining chip. The faeries are desperate to find out who is murdering their kind—and they need the Shadowhunters’ help to do it. But time works differently in faerie, so Mark has barely aged and doesn’t recognize his family. Can he ever truly return to them? Will the faeries really allow it?
Glitz, glamours, and Shadowhunters abound in this heartrending opening to Cassandra Clare’s Dark Artifices series.
Ik was nogal bang om te beginnen in Lady Midnight (in het Nederlands uitgegeven als Vrouwe Middernacht) en ik heb het dan ook ontzettend uitgesteld. Ik kon me namelijk helemaal niet voorstellen dat Cassandra Clare ook nog maar iets boeiends kon vertellen over de Shadowhunters. Ik bedoel het niet verkeerd; ik ben dol op haar wereld en demonenjagende halfengelen, maar 1. ze schrijft niks anders 2. het boek is nogal dik en 3. uitmelken als een baas. En toch ben ik hem uiteindelijk gaan lezen. Dat dikke monster.
Lady Midnights – het eerste deel uit de The Dark Artifices serie – speelt zich af in Los Angeles, voornamelijk in het instituut daar. We volgen voornamelijk de jonge Schaduwjager Emma Carstairs, de parabatai van Julian Blackthorn. In LA vinden een aantal gruwelijke moorden plaats, waaronder de slachtoffers ook een paar faeries zijn. Emma vertrouwd het niet en linkt de moorden aan de dood van haar ouders, maar de Clave heeft verboden om met faeries om te gaan na de grote oorlog.
In het begin was het even wennen; er wordt namelijk aan het begin nogal wat herhalende informatie gegeven. Dat is natuurlijk om nieuwe lezers een beetje een idee te geven hoe de stand van zaken is in de wereld van de Nephilim. Het is heel leuk om te lezen hoe het met onze oude bekenden gaat, maar ook om ze terug te zien. Je krijgt kleine brokjes informatie over hun toekomst mee en dat is fijn; zo hebben we niet echt afscheid te hoeven nemen van al die toffe personages. Maar het draait natuurlijk allemaal om Emma en Julian (en hun familie).
Ik vond het fijn dat het voornamelijk over nieuwe personages ging. Al moest ik soms wel moeite doen om alle broertjes en zusjes uit elkaar te houden. Het waren er nogal wat en ze hadden nou niet bepaald Jan en Henk-namen. Dat was dus soms even puzzelen. Het was ergens toch een verbazing dat het Cassandra Clare gelukt is om toch een heel nieuw verhaal neer te zetten met personages die niet hetzelfde zijn als alle anderen. Toch hadden sommige personages van mij nog een tikje meer uitgediept mogen worden. Vooral een aantal van de kinderen vond ik nu nogal vlak. Ik hoop dat zij wat meer uitgediept zullen worden in het vervolg.
Wat ik dan wel heel tof vond, was dat Clare wederom gebruikt maakt van literaire meesterwerken. Ditmaal Annabel Lee van Edgar Allen Poe en dat vond ik tof. Ze heeft het op een natuurlijke manier verwerkt in het boek.
Het einde vond ik best voor de hand liggend en dat vond ik als leesbeleving jammer, maar verhaaltechnisch klopt het wel allemaal. Nee, het zal vooral het begin zijn waar je je even doorheen moet worstelen. Alles wordt opnieuw geïntroduceerd, terwijl ik als lezer alles natuurlijk al wist. Maar daar staat dan wel weer tegenover dat er voldoende nieuwe elementen in verwerkt zijn en dat de hele Schaduwwereld meer wordt uitgediept. Clare heeft het weer voor elkaar gekregen.
Aan de ene kant ben ik er klaar mee, en de andere kant; geef me meer. Lekker dan. Mijn plank is bijna vol, hoor!
Ondanks dat Lady Midnight niet bepaald een vernieuwend verhaal was, heb ik er toch intens van genoten.
Lady Midnight vond ik vooral heel erg vermakelijk en het feit dat het zich toch heel ergens anders afspeelt (maar dan wel weer vol referenties zit), vond ik erg prettig. Ik kijk nu al uit naar het vervolg. Het blijft toch leuk, ondanks dat Clare toch wel een beetje teveel in dezelfde wereld blijft hangen.
Ben jij wel eens bang dat een auteur teveel over hetzelfde zal blijven schrijven?
Ik ben op dit moment in Lady Midnight bezig en hoewel ik de aanloop wat traag vond (hoewel dat misschien ook aan mij lag en mijn gebrek aan tijd om te lezen), ben ik nu weer helemaal weg van de wereld. Overigens is het niet zo dat Cassandra Clare helemaal niets buiten de Shadowhunter wereld geschreven heeft, tenslotte werkt ze samen met Holly Black nog aan de Magisterium serie. Ook vind ik het soms nogal raar dat mensen kritiek hebben op het uitmelken bij Cassandra Clare terwijl ze er bij andere auteurs niets over zeggen. Zelf zie ik weinig verschil tussen haar (dan heb ik het wel over de zelfgeschreven boeken en niet degene die ze samen met anderen schrijft) trilogieën en bijvoorbeeld die van Robin Hobb of van Maria V. Snyder, die ook meerdere trilogieën in dezelfde wereld laten spelen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jij daar tegenaan kijkt.
Daar ben ik het wel mee eens. Er zijn meerdere auteurs die lang in een wereld blijven hangen (maar ook genoeg ander werk schrijven) en dat werkt prima. De enige auteur waar ik het wel irritant vind is Terry Goodkind. Hij heeft volgens mij niks anders uitgebracht dan boeken in dezelfde wereld (het liefst ook met dezelfde karakters) en steeds als hij aangeeft dat dit het laatste is, komt er een paar jaar later wéér wat bij.
Het is op zich niet dat ik er bang voor ben. Sommige auteurs voelen zich nu eenmaal veilig bij een bepaald thema. Hetzelfde dat sommige artiesten eigenlijk 1 lang nummer lijken te maken, alleen die wordt in de loop van jaren in kleine stukjes van max 4 a 5 minuten uitgegeven. Hier blijven fans ook bij zweren en er is ook een deel lezers die daar van houdt. Kijk alleen al naar het Baantjes imperium.
Persoonlijk wissel ik de soorten verhalen die ik lees ook sterk af. Hierdoor valt het blijven hangen van schrijvers al iets minder op, denk ik.
Ik heb precies hetzelfde Emmy! Was nogal bang voor de uitmelkerij, maar dit verhaal is toch erg leuk! 😀 Alleen wel een enorme dikke pil, haha!
Ik heb de Mortal Instruments gelezen toen ze net uitwaren en ik was vooral niet heel erg onder de indruk van het eerste boek, maar ze groeide duidelijk wel en hoe meer de serie vorderde hoe beter het werd! En helemaal toen de Infernal Devices uit kwam. Die serie vond ik helemaal geweldig.
Deze nieuwe serie vind ik zeker ook heel erg goed. Het mist de onhandige beginners interactie die je goed terug ziet in de Mortal Instruments.
Komt niet deze of volgende maand het vervolg uit?
Volgens mij in mei! 🙂
Ik ben met de Mortal Instruments gestopt na het tweede boek omdat ik het toen al een beetje repetitive vond worden (en ik vond de siblings-angle niet zo tof). Toen ik echer het artwork van deze nieuwe pil zag, werd ik toch wel weer nieuwsgierig; vooral ook omdat ik Shadowhunters momenteel op netflix kijk, guilty pleasure!… Deze staat dus ook wél op mijn leeslijstje, zodra ik alle andere MI boeken uit heb die ik nog moet lezen, haha.
Ik zie inderdaad dat Jacoline ook al wat zei over Clare’s reeks met Holly Black. Die YA/Middlegrade boeken van de Magisters-reeks. Die staat ook nog op mijn lijstje, omdat Black één van mijn favoriete auteurs is en dat dus eigenlijk niet mis kan gaan. 😉
Ik ben zo benieuwd. Maar ik durf niet. Dus ooit.