De Koperen Vuist (Magisterium #2) – Holly Black & Cassandra Clare

De koperen vuist door Holly Black, Cassandra Clare
Ook door deze auteur: Witte Kat, City of Ashes
Serie: Magisterium #2
Andere boeken in deze serie: De IJzerproef
Uitgever: Moon | Maart 2016
Genres: Jeugd
Aantal pagina's: 296
ISBN: 9789048828982
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Call's zomervakantie lijkt niet op die van andere kinderen. Zijn beste vriend is een wolf, Brutus genaamd, van wie zijn vader vermoedt dat hij kwade bedoelingen heeft. Wanneer Call ontdekt dat zijn vader hen probeert te vernietigen, vlucht hij naar het Magisterium: de school waar kinderen worden opgeleid tot machtige tovenaars. Maar daar is het leven niet gemakkelijker als blijkt dat De Alkahest - een koperen handschoen die tovenaars van hun magie scheidt - is gestolen. In hun zoektocht naar de dader, trekken Call en zijn vrienden Aaron en Tamara de aandacht van gevaarlijke vijanden, en komen ze steeds dichter bij de waarheid.

Anderhalf jaar geleden ongeveer verscheen De IJzerproef, een jeugdboek aan de hand van de twee bekende schrijfsters Cassandra Clare (De kronieken van de onderwereld) en Holly Black (Witte kat). Ik was erg benieuwd naar hun samenwerking en dat resulteerde een een blij verrast oordeel. Nu is eindelijk het vervolg verschenen, De koperen vuist.

Hoewel ik enige teleurstelling voel voor het gebruik van de nieuwe omslagen (ik vind de oude namelijk véél beter passen bij de doelgroep én de inhoud van het boek), ging het me natuurlijk vooral om de inhoud. Ik was erg benieuwd hoe het Call verder zou vergaan en of de magie van het eerste deel nog steeds voelbaar was. Zou ik wederom allemaal mooie nieuwe dingen ontdekken over deze wereld?

In het eerste deel maakte we – net als Call – kennis met de wereld van het Magisterium. Er waren ontzettend vele nieuwe dingen die lezers konden ontdekken. In het tweede deel weten we hoe alles werkt en ligt de focus vooral op het terughalen van de Koperen Vuist, een wapen waarmee de Vijand des Doods teruggehaald kan worden.

Natuurlijk leren we wat nieuwe dingen, maar de focus ligt vooral op de zoektocht naar het wapen en de achtervolging die daarbij hoort. Als ik dan de vergelijking met Harry Potter weer maak (net als bij deel één, want hoe je het ook went of keert: het zijn dezelfde type boeken), dan mis ik een hele boel. Ik mis verdieping in de wereld die Clare en Black hebben geschapen maar bovenal mis ik ontwikkeling in de personages. Dit komt vooral omdat alles zo gruwelijk snel gaat. We werken van de ene spannende situatie naar de andere en krijgen nooit de rust mee die bij de ontwikkeling van een schoolgaand kind horen. Ik vond het boek daarom bijzonder oppervlakkig en daar baalde ik enorm van!

Het boek was leuk, dat wel, maar ik had er meer van verwacht. Er had van mij heel wat meer uit deze magische wereld gehaald kunnen worden. Het was voor mij veel te veel herhaling en ik had echt het gevoel dat de ontwikkeling van iedereen stil stond. Hier en daar wordt wel een verwijzing gemaakt van het verschil tussen jaar één en jaar twee, maar ik beleefde het boek niet alsof ik met Call was meegegroeid naar het tweede jaar.

De koperen vuist is een aardig boek, maar om nu te zeggen dat het voldoet aan mijn verwachtingen? Nee. Ik had meer verwacht van Cassandra Clare en Holly Black. De wereld die ze hebben geschapen is ontzettend tof met heel veel elementen waar je iets mee kan, maar het wordt niet optimaal benut. De personages blijven vlak en er is weinig ruimte voor ontwikkeling. Het doel wat de personages hebben lijkt het belangrijkst en de rest van het boek komt daardoor niet tot z’n recht.

Toch raad ik deze serie wel aan voor mensen die houden van toverscholen, Harry Potter en Percy Jackson en ben ik tevens benieuwd hoe het verhaal verder gaat. Als Call en zijn vrienden ouder worden, hoe zullen ze dan zijn?