Het is fantasymaand op Zon en Maan en dat betekent dat ik voornamelijk fantasyboeken lees, en aandacht aan dit genre besteed op mijn blog. Zo las ik onlangs De vrije wereld, een fantasydebuut van eigen bodem. Tijd om de schrijver de oren van het hoofd te vragen: een interview met Mathijs Hulser.
Hoe ben je op de Vrije Wereld gekomen?
Nou, dat is meteen een mooi verhaal: dat weet ik niet meer. In augustus 2008 kwam ik thuis van de schrijfworkshopweek Bloedstollend van kinderboekenschrijfster Anneke Scholtens. Ik dacht: nu ga ik een fantasyboek voor kinderen schrijven. Ik zag een woestijn voor me en drie tieners die erin verdwaald moesten raken. Er moest ook magie in komen en een oud voorwerp waar en mysterie omheen hing.
De Vrije Wereld als ‘een rijk waar de doden voortleven’ ontstond stapsgewijs. Ik geloof dat ik het de handigste manier vond om trouw te blijven aan de Oudegyptische mythologie – met name het Dodenboek en de reis die een overledene daarin maakt. Het masker is de geheimzinnige opgraving waar het in de Portaal-serie allemaal om draait. Het idee daarvoor groeide op dezelfde manier als dat voor de wereld. Al het sleutelen en herschrijven heeft ervoor gezorgd dat ik een beetje ben vergeten hoe ik er precies op kwam… heel jammer.
Kan je vertellen hoe deze wereld er voor jou precies uitziet?
De Vrije Wereld is een dodenrijk. Je krijgt er een tweede kans, al je levenservaring blijft intact. De beschavingen van het Oude Egypte, het oude China, Perzië en andere beschavingen zijn er nooit vervallen of vergaan, maar nog altijd springlevend. Farao’s van duizenden jaren oud regeren over stadstaten in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Hun steden zijn een melting pot van Oudegyptenaren, Romeinen en allerlei gemigreerde bevolkingsgroepen. Twintigste-eeuwse doden brachten straatverlichting, semi-modern oorlogstuig en ander technisch vernuft in het straatbeeld van piramiden en zuilentempels. Op het eerste gezicht lijkt de Vrije Wereld een rommeltje. Maar net als in onze wereld scheppen regeringen, allianties en unies er orde in de chaos.
De magie in de wereld is gebaseerd op de kracht van overtuigingen, gedachten en gevoelens. Datgene waarin je gelooft, waar je je op concentreert, zal zich geleidelijk aan manifesteren, tientallen, honderden of duizenden jaren later. Een getrainde krijger kan zo met zijn vuist dwars door metaal slaan en een magiër kan uit zijn geconcentreerde geest een vuurbal tevoorschijn roepen. De mogelijkheden reiken ver. Een gebrek aan verbeeldingskracht kan je duur komen te staan.
Wat heeft je hierbij geïnspireerd?
Ik ben altijd gefascineerd geweest door mysteries. Of het nu over de oudheid ging, paranormale verschijnselen of de dood. Op de middelbare school las ik boeken en keek ik documentaires over archeologie, filosofie (kwantum)fysica en weet ik wat allemaal nog meer. Het kon niet op. Nadat ik als fysiotherapeut werk vond – en ineens geld had – ben ik gaan reizen naar Azië en Afrika. Het schrijven van De Vrije Wereld was ook een reis voor mij, ik was pas tevreden als ik alle scenes uit het verhaal voor me zag, voelde, proefde hoorde en rook.
De Vrije Wereld zit vol mythologische, spirituele en andere wijsheden; speelt dit ook een rol in jouw leven?
Ja! Dat kan je al een beetje opmaken uit de vorige vraag. Soms kunnen quotes van bekende of onbekende mensen me wel erg inspireren om de dingen des levens op een nieuwe manier te zien. Voor mij heeft wijsheid vooral te maken met kennis omzetten in handelen. Ik heb bij mij thuis dan ook geen tegeltjes met spreuken aan de wand van de gang hangen – en zeker niet in het toilet.
Welke auteur is voor jou een groot voorbeeld?
Ik heb geen grote voorbeelden, zoals sommige mensen die hebben. Ik lees erg langzaam; het is me op de middelbare school nooit gelukt de jaarlijkse lijst van zes romans uit te krijgen, hoe onvoorstelbaar dat voor sommige boekenwurmen ook mag klinken… Dat gezegd hebbende, zie ik verschillende fantasy-auteurs geweldige dingen doen: Raymond E. Feist, Terry Brooks en Terry Goodkind, Patrick Rothfuss – misschien wat geijkte namen. Verder vind ik Paolo Coëhlo goed… Hermann Hesse’s Siddhartha maakte nog meer indruk op mij.
Hoe belangrijk vind jij het fantastische genre?
Heel belangrijk! Verhalen zijn er om je inbeeldingsvermogen te prikkelen en je te inspireren voor het echte leven, om nieuwe werelden te verkennen en nieuwe mogelijkheden te zien (vind ik). Dat is altijd zo geweest – kijk naar de talloze mythen die na eeuwen of millennia nog steeds worden verteld. Behalve dat, bepaalt de fantasy en sciencefiction van nu mede in wat voor wereld we over tien, twintig of vijftig jaar leven.
Wat hoop je zelf nog eens te bereiken als schrijver?
Even denken. Een prijs… verkoopaantallen… enthousiaste lezers… Ik hoop vooral dat mijn boeken mensen raken. Wat ik met de Portaal-serie probeer te doen, heb ik nog nergens eerder gelezen, daarom voel ik er zoveel passie voor. Ik hoop dat ik een snaar kan raken, liefst bij zo veel mogelijk mensen.
Verder lijkt het me erg gaaf om van schrijven te kunnen leven, zodat ik de tijd heb om nog meer verhaalideeën te kunnen uitwerken. Ik zie het helemaal voor me: reizen over de hele wereld en praten met enthousiaste lezers over mijn boeken, boeken van andere schrijvers – die ik dan heb gelezen 😉 – en het schrijfproces. Schrijven onder palmbomen, vanuit de hangmat blogs posten over hoe vervelend het is, al dat ‘research doen op locatie’. Dat soort dingen…
Wat is jouw favoriete boek?
Dat is een boek dat ik op mijn twaalfde van de bieb leende en wat misschien stiekem heel bepalend is geweest voor mijn voorliefde voor fantasy. Het heet De zoon van de tovenaar, geschreven door Cecilie Eken. Helaas heb ik nog altijd geen (tweedehands) exemplaar ervan kunnen vinden.
Op welk stuk in De Vrije Wereld kijk je zelf het meest terug?
Ik kijk het meest terug op de losse verhaaleindjes waarover ik in boek twee en drie meer zal onthullen. Heb ik wel genoeg gezegd? Of juist al te veel onthuld? Die vragen kom ik tegen nu ik aan boek twee werk. Verder grijns ik nog wel eens om de droge gedachtegangen van Ron en de uitspattingen van Samuel.
Er zijn geen stukken waar ik speciaal heel trots op ben. Ik zie het verhaal als een geheel, ik kan moeilijk stukken los van elkaar zien, omdat alles wat de personages doen zo onderdeel is van de wereld die ik heb bedacht.
Kan je kort vertellen waarom je vindt dat iedereen jouw boek zou moeten lezen?
Ha, goeie! Ik ben de laatste die zegt dat je mijn boek móét lezen. De keuze is altijd aan jou. Wees je wel bewust dat het serieuze consequenties kan hebben als je het niet leest. Bijvoorbeeld dat iemand op een dag een Oudegyptisch masker in je handen duwt dat in een onbekende taal tegen je fluistert – je zou het zomaar achteloos op je gezicht zetten! Wacht, laat ik het zo zeggen: straks hebben al je vrienden en vriendinnen De Vrije Wereld gelezen en dan sta jij daar, met je mond vol tanden. Dat zij dan zeggen: ‘ja hoezo dan, niet gelezen?’ En dat jij dan moet zeggen: ‘eh, ik wist niet dat iedereen hem las…’ Dat kan je niet maken. Nee, dan hoor je er zó niet meer bij. 😉
Bedankt Mathijs voor je uitgebreide antwoorden!
Heb jij De Vrije Wereld al gelezen?
Geef een reactie