In de ban van de wolf – Christine Charliers

In de ban van de wolf door Christine Charliers
Uitgever: Clavis | maart 2015
Genres: Young Adult, Spanning, Fantasy
Aantal pagina's: 300
ISBN: 9789044824056
Uitgave: Hardcover
Goodreads

De veertienjarige Esther woont in een saai dorpje in de Pyreneeën en leidt een doodnormaal leven. Ze heeft een bijbaantje in de supermarkt, helpt haar moeder in het huishouden en wil met haar vriendinnen naar een feestje. Maar aan dat zorgeloze leventje komt een einde ... Op een avond, als Esther alleen thuis is, dringen drie mannen het huis binnen en vallen haar aan. Ze spuiten een vreemde vloeistof in haar nek en bedreigen haar. Voor Esther weet wat er gebeurt, zijn ze weer verdwenen. De volgende dag is alles anders. Esthers lichaam lijkt niet meer hetzelfde. Ze wordt sterker en sneller, en haar zintuigen zijn hypergevoelig - maar ze is niet veilig. De drie mannen maken jacht op haar ... Wat willen ze in hemelsnaam?

Een meeslepend en spannend verhaal met scherpe tanden en wilde haren, dat je zal laten huilen naar de maan. Voor lezers vanaf 14 jaar.

Het was moeilijk voor mij om In de ban van de wolf zonder enig vooroordeel te gaan lezen. Ik was immers al helemaal neergegooid met recensies over dit boek en stukjes van de schrijfster zelf. Toch heb ik geprobeerd om zo blanco mogelijk het verhaal in te gaan.

Hoewel ik heb genoten van het algehele verhaal, vond ik vele van de dialogen nogal geforceerd. De manier waarop de personages spraken voelde erg onnatuurlijk. Misschien dat het gebruik van ‘jij’ erg Vlaams is, ik vond het niet zo prettig lezen in gespreksvorm. Dit is jammer, want de manier waarop het verhaal verteld wordt is wel erg sterk. De spanning is goed aanwezig en wordt van begin tot eind goed vastgehouden. Toch zijn er elementen waar ik me (zeker aan het begin) erg aan gestoord heb.

Zoals jullie weten vind ik het vaak storend als een Nederlandse (of in dit geval Belgische) schrijver er voor kiest een verhaal elders af te laten spelen. Alleen als je de sfeer goed weet te grijpen, wil ik het door mijn vingers zien. De keuze is in dit geval gevallen voor de Spaanse Pyreneeën. En daarmee heeft Charliers de plank volledig mis geslagen. Het enige Spaanse in dit boek is een paar notities van bergen en het legitimeren van de aanwezigheid van wolven. Tenenkrommend Nederlandse namen als Lien en Bram vullen het boek en het vakkenpakket van de school in het plaatselijke dorp bevat Nederlands? God, had dan voor Duitsland gekozen. Of begin het verhaal dat er sinds een aantal jaar weer wat wolven in België leven.

Tevens vind ik het raar dat Esther als 14-jarige zo veel verantwoordelijkheden op haar werk in de supermarkt heeft. In Nederland mag je überhaupt op je 14 dat soort werk nog niet doen en pas vanaf je 16^e achter de kassa. Spaans of niet, hiermee vond ik dat het Esther’s karakter niet ten goede kwam. Beter was geweest als ze bijvoorbeeld vrijwilligerswerk had gedaan. Er is namelijk geen toegevoegde waarde van Esther’s baantje.

Daarnaast vind ik dat de emoties van de personages niet altijd goed tot hun recht komen. Esther is een heerlijke puber, maar als ze eindelijk veranderd, dan komt daar niks uit. Ja, vluchten, maar niet op welke manier haar dit emotioneel raakt. Hector die de beschermende vaderrol op zich neemt, gedraagt zich nogal wispelturig. Het lijkt hem niet te verbazen dat er opeens een wolf in huis zit en het komt niet in zijn hoofd op dat het beest moet jagen? Ik vond het allemaal een beetje krom. Ik vond het gedrag allemaal net iets te toevallig, als in dat dit het verhaal steeds een bepaalde richting in moest duwen. Ik ervoer dit bij meerdere personages en dat vond ik zelf niet zo prettig.

Tot slot is de hoeveelheid paardenworst en steak niet aan te slepen. Er zit belachelijk veel herhaling in het boek. Volgens mij het Esther wel vier keer worst gaan halen uit de koelkast en hebben ze het hele boek door alleen maar steak met aardappels en boontjes gegeten. Dit soort herhaling vind ik niks, omdat het simpelweg weinig toevoegt en voor mijn gevoel net een knip en plakwerk geweest is. Afwisseling van spijs doet eten?

Afgezien deze schoonheidsfoutjes is In de ban van de wolf toch een prima verhaal geworden. Het is interessant dat een fantasy-element nu eens op een wetenschappelijke manier benaderd wordt. Wel vind ik dat dit verhaal het vooral moet hebben van zijn vlotte en spannende plot. Op het vlak van dialoog valt er nog veel te behalen. Ondanks alles kijk ik uit naar Christine’s volgende boek en de manier waarop zij als schrijfster zal ontwikkelen.