Een dag veel mensen om je heen gehad en daarna doodmoe? Het idee hebben de stemming van een ruimte meteen op te pikken? Snel overprikkelt? Als je dit wel eens (of misschien wel vaak) hebt, zou het kunnen dat je hoogsensitief bent. Een term die door vele als zweverig wordt ervaren, maar wel steeds meer erkenning krijgt. Hoog sensitief zijn is helemaal niet zo zweverig, maar komt bij meer mensen voor dan je zou denken.
Niet zo zweverig
Lezers van het eerste uur zullen zich misschien wel herinneren dat ik vroeger aardig wat artikelen op mijn blog heb geplaatst die te maken hebben met spirituele zaken. Op dat moment was het een belangrijk onderdeel van mijn leven, maar langzaam raakte het op de achtergrond; andere zaken (lees: minder zweverige) werden belangrijker. Maar de laatste tijd merkte ik dat ik steeds meer last kreeg van al die prikkels. Ik liep op mijn tenen en stormde door, zonder er rekening mee te houden dat ik helemaal niet zo goed tegen al die prikkels kan! Met dit artikel wil ik mijn ei kwijt, maar misschien ook wel jullie – mijn lezers – kennis laten maken met het begrip HSP (Hoog Sensitief Persoon) omdat je jezelf er misschien in herkend. Ik ga geen lijst van ‘klachten’ opnoemen, laat staan oplossingen. Ik wil gewoon omschrijven hoe ik het ervaar. Zonder te zweverig te zijn, maar wel eerlijk.
HALLOALLESKOMTDOORELKAAR
Al jaren weet ik dat ik gevoelig ben voor van alles; harde geluiden, stemmingen van anderen en de energie die andere mensen op me uitstralen. Het is daarom heel erg heftig voor mij om me in een groep te bewegen, vooral als dit mensen zijn die een andere mening hebben (bijvoorbeeld die graag feesten). Ik trek me dan liever terug, want uitbundigheid put me uit. Al die emoties, gevoelens en gedachten walsen als vrachtwagens over me heen; waarom zou ik dan vrijwillig naar een plek gaan waar dit vaker gebeurd. Neuh, liever niet. Laat ik het zo stellen: heel veel mensen proberen hun emoties te maskeren, maar op een of andere manier heb ik het altijd door. Alsof er iemand in mijn oor staat te gillen hoe hij of zij zich voelt. Gevolg: ik word druk als ik me op mijn gemak voel, en wil weg weg weg als het me teveel wordt.
Na al die jaren ‘weten’ HSP te zijn, heb ik gelukkig geleerd om me te kunnen afsluiten. De ene keer lukt dit beter dan de andere keer. Soms raak ik – zoals bij de Deventer boekenmarkt – te overprikkeld en moet ik weg. Te veel mensen en vooral te veel hitte zorgen bij mij voor veel ongemak. Vooral op evenementen waar iedereen vooral bezig is met zijn eigen ding.
Soort zoekt soort?
Een voordeel van deze ‘extra’ gevoelige antennes, is dat je op een of andere manier snel met andere hoog gevoelige mensen in gesprek raakt. Hoe dit komt, geen idee. Soort zoekt soort? Of voelen we het onbewust aan? Laatst zat ik in de bus naar Castlefest en raakte in gesprek met een mevrouw. Zij vertelde vrolijk en biechtte later op zich normaal gesproken niet zo snel bloot te geven, maar voelde dat dit bij mij wel kon. Want ze was HSP, zei ze. Ik antwoordde dat ik dat wel herkende, en zij had maar een woord als reactie: vandaar. En dat is alleen nog maar het recentste voorbeeld. Het is me vaker overkomen en ik weet zeker dat als je bewust bent van het HSP zijn, je het ook eerder in andere herkend. Ja, het kan een last zijn (soms), maar het is vooral heel mooi.. Want je bent je eerder bewust van subtiele veranderingen en daar kan je mensen mee helpen. Zorgzaam en altijd aan anderen denken, dat wordt dan ook vaak gezien als een kenmerk van een HSP’er (bah, eigenlijk zijn labeltjes maar stom, maar het is even niet anders.) Ik denk overigens dat iedereen zich kan openstellen voor andermans emoties, maar dat het bij sommigen een soort van automatisch al ‘aan staat’.
Waarom schrijf ik hier vandaag zo graag over op mijn blog? Omdat ik het gevoel had dat het er uit moest. Dat het misschien een vreemde opbouw heeft, en misschien helemaal niet zo veel uitlegt, doet me eigenlijk weinig. Ik hoop stiekem wel dat ik er met mensen over in gesprek kan gaan. Ik vind het interessant en wil mijn ervaringen graag delen. Ik weet namelijk zeker dat heel veel leesfanaten, bloggers en andere lezers van mijn blog dit in zichzelf herkennen. De fantasierijke mensen, de creatieve mensen, de mensen die zich graag terugtrekken in een andere wereld (want de onze is zo overweldigend!).. het heeft allemaal een reden.
HSP en voor de klas?
Vervolgens kan ik me voorstellen dat je je nu afvraagt hoe ik het dan trek om voor de klas te staan. Dat zegt het eigenlijk meteen; ik sta VOOR de klas. En als ik IN de klas sta, is dat als coach. Ik ben op een andere manier onderdeel van de groep en kan – na een uur – weer afscheid nemen van hun energie. Ik kan het ook niet helemaal verklaren, maar op een of andere manier is het lesgeven zowel vermoeiend als energie gevend. Mooi in balans. Volgens mij vinden leerlingen het ook prettig om bij mij in de klas te zitten, omdat ik rust kan uitstralen.
Ik had nog iets wat ik wilde opschrijven.. maar ik ben het even kwijt, geloof ik. Is gedachten spuien niet fijn?
Fight fight fight
Oh ja. Onrecht. Soms vraag ik me altijd af waarom ik altijd de neiging heb me overal mee te bemoeien. Dat komt omdat ik niet zo goed tegen bullshit en onrecht kan. Ik verdedig graag de ‘zwakkere’ (niet negatief bedoeld) en probeer goed te doen. Dat wordt niet altijd in dank afgenomen, maar ik zie het wel als nodig. Zou dit ook een onderdeel van de HSP zijn, of is dat gewoon dat eigenwijze nieuwetijdskind (ja, nu komt het zweverige) dat z’n mond wil opentrekken. Ik vind het lastig om dat soort ervaringen los te laten. Loslaten vinden veel HSP’ers lastig, omdat emoties (van anderen) zo makkelijk blijven plakken. Ik moet me dan echt even terugtrekken. En dat doe ik het liefst in, je raad het misschien al, het bos. Niet eens met een boek? Nee. Het bos. In de natuur kom ik altijd heerlijk tot mezelf en is er niks dat me kan overprikkelen. Ik woon nu dan niet zo dicht bij een bos, maar wel bij de natuur. En dat maakt heel veel goed! Ik denk dat iedereen wel zo’n plaats heeft waar je jezelf kan terugtrekken. Echt terugtrekken.
Voordat ik straks nog een a4’tje heb vol getypt, begin ik maar met de afronding. Ik hoop dat voor sommigen van jullie herkenning oproept, of juist een ‘he, dit heb ik ook’ gevoel. Ik lees graag jullie ervaringen, maar ook jullie meningen over het hoog sensitief zijn.
Denk jij dat je gevoeliger bent voor prikkels?
Hoi Emmy, mooi stukje! Helemaal herkenbaar (weet dat ik een HSP ben) en had het ook al bij jou verwacht. En voor de klas is inderdaad anders dan erin. Doei
Wat grappig dat je het bij mij verwacht had!
Heel veel dingen herken ik. Ik ben doodmoe na een feestje, ik laat moeilijk dingen los en soms vertel ik mijn levensverhaal aan iemand ‘omdat die persoon goed aanvoelt’. Of juist andersom, ik klap dicht. Ik kan zelf ook totaal niet tegen onrecht. Aan de andere kant heb ik echt een bord voor m’n kop wat betreft de gevoelens van anderen, dus dat klopt dan weer niet. Ik heb altijd gedacht dat ik introvert ben. Hmm…
Misschien is het wel meer dan dat… 🙂
Heel herkenbaar! Ik wist het ook al van mezelf. Ik denk trouwens wel dat hsp en introvertie vaak samen gaan.
En hoe vaak er tegen mij wordt gezegd dat ik me niet zo druk moet maken om dingen die gebeuren. “Láát het toch”. Ja, mooi niet dus 😉
Ik denk dat introvert zijn zeker een ‘gevolg’ kan zijn van HSP. Maar er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op de regel.
Emmy, ten eerste wil ik je een groot compliment geven dat je hier zo open over bent. Ik begrijp dat het voor de meeste heel moeilijk zal zijn om hierover te praten. Chapeau dus :).
In sommige dingen herken ik me wel, en in andere ook weer niet. Ben ik dan een HSP’er? Geen idee. Alsnog vind ik het super knap van je dat je je eigen grenzen durft aan te geven en zegt; nu is het genoeg’ en je vervolgens terugtrekt ( boekenmarkt ). Mochten we elkaar tegenkomen bij toekomstige events mag je altijd op me afstappen :).
Dankjewel! Ik denk niet dat mijn ervaringen perse HSP zijn. Er zijn op internet talloze lijsten te vinden die aangeven waar een HSP aan ‘zou moeten voldoen’. Ik denk dat iedereen het voor zichzelf het beste kan bepalen.
En wie weet tot ziens! 😀
Heel herkenbaar dit. Ik ben enigskind en denk altijd dat dat ermee te maken heeft. Ik kan goed alleen zijn en vind dat ook het prettigst. Grote groepen mensen zijn zeker vermoeiend, ik herkende me zo in dat stukje over de Deventerse boekenmarkt. Dat is precies hoe ik me regelmatig voel.
Wat goed dat je je er in herkend. Ga je drukke plekken ook uit de weg, of heb je iets gevonden om er mee om te gaan?
Ik merk dat ik, nu ik al 3 jaar geen fulltime baan meer heb, er meer last van heb. Ik ben veel alleen en daar heb ik nu ook meer behoefte aan. Wat ik tegenwoordig doe ik sowieso 1 ‘rustdag’ inplannen na een week met meer afspraken en me voorbereiden als ik naar plekken ga waar het drukker is. Ik kan me dan makkelijker afsluiten, hoewel ik wel meer moe ben als ik dan thuis kom. Het is meer dat ik nu beter weet hoe ik ermee om moet gaan als dat ik echt een oplossing ervoor bedacht heb.
Dat is natuurlijk vooral fijn; weten hoe je er mee kunt leven. Een rustdag nemen is ook heel slim, dat vergeet ik nog wel eens.. want ik zou het liefst alles willen doen.
Heel herkenbaar vaak voel ik mij in groepen mensen ook benauwd. Ik stik er haast van. Ook ik kom tot rust in de natuur/ergens waar geen mensen zijn wiens gevoelens ik oppik.
Dat heb ik ook!
*zwaait* Hallo hier nog een HSP’er.
Als eerste wat goed dat je dit (persoonlijke) stuk hebt geschreven. Vaak word het nog moeilijk begrepen door mensen.
Sinds 3 jaar is voor mij duidelijk dat ik een hoog sensitief persoon ben.
En toen mij dat werd verteld, werd alles in eens duidelijk.
Een dagje winkelen in Amsterdam kan ik wel aan, maar na de middag toe en vooral ’s avonds thuis ben ik gewoon moe, omdat ik onbewust allemaal prikkels vanuit de omgeving op pak.
Wat ik dan wel heel bijzonder vind is: Afgelopen Castlefest (ik ben de zondag geweest) ben ik de hele dag op het festival terrein geweest, het was druk, en heb ook in drukke groepen gestaan bij een podium. Toen ik thuis kwam was ik wel moe, maar anders moe dan van bijv. een dagje A’dam. Ik ging daarover na denken, wat de reden was. Voor mij is dat dan de sfeer van het festival, en vooral de mensen hoe ze met elkaar omgaan.
Wat voor mij ook heel goed helpt is Mindfulness en meditatie. Sinds ik een cursus mindfulness heb gevolgd heb ik tips en trucs ontdekt en geleerd hoe ik (snel) thuis maar ook ergens anders rustig kan worden en terug bij mezelf kan kan komen.
Dit vind ik ook goede tip voor mensen die hoog sensitief zijn, een workshop en cursus mindfulness.
Castlefest is inderdaad heel anders. Ik ervaar dit ook zo. Mensen staan op zo’n festival toch heel anders in het leven.. of in ieder geval op het festival. Veel opener naar anderen toe.. En dat voelen wij.
Ik herken het ook en heb zelfs ’tabletjes’ bij de natuurlijke drogist gehaald die een soort “filter” over mijn rusteloze gedachten leggen. Die neem ik in op drukke dagen als ik al aanvoel dat ik overprikkelt ga reageren. Ze verrichten geen wonderen, maar zorgen er wél voor dat ik geen opgejaagd gevoel krijg.
Voor mij zijn grote groepen een opgave. Een bbq met een man of 35 is voor mij een beproeving en soms ga ik dan naar binnen. Zoveel prikkels en indrukken en dan voel ik ook nog emoties en stemmingen en eind van de avond kan ik prikkelbaar zijn of juist melancholiek worden. Het kan ook goed zijn dat ik nergens last van heb. Het ligt er maar net aan hoe ontspannen ik van tevoren ben.
Dingen die ik probeer te vermijden, zijn een drukke bioscoopzaal. (vandaar dat ik altijd overdag ga) Ik kan al rusteloos worden als ik giechelende meiden en luidruchtige jongeren voor de deur zie wachten. Staan er rustige oudere mensen te wachten dan voel ik me wel rustiger. Dat klinkt misschien heel stom, maar ik weet niet hoe ik dit anders moet verwoorden. Maar misschien snap je wel wat ik bedoel.
Graag zou ik privé hierover van gedachten willen wisselen. Er zijn nog meer dingen die je vast herkent, maar die ik liever hier niet openbaar schrijf.
Je mag me altijd een mailtje sturen! 🙂
Wat fijn dat je dit schrijft Emmy.
Ik herken er namelijk heel veel in en heb dat altijd al gehad zonder te weten dat hier een naam voor is.
Fijn dat je jezelf er goed in herkend.
Ik lees straks je post even goed, maar met de bagger internetverbinding die ik nu heb doe ik eerst deze reactie maar 😉
Na ons reactie-gesprekje vorige week heb ik de stoute schoenen aangetrokken en je getagd voor de geld-in-je-leven-tag. Mocht je mijn blog even niet kunnen bereiken, dan kan je hier de vragen vinden: http://lievervoordelig.nl/de-geld-in-je-leven-tag/
Het is een hele andere tag dan je normaal in zult vullen, ik hoop dat je het toch leuk vindt 🙂
Ik vind het een mooie tag. Ik zal hem zeker invullen.
Ook hsp’er en weet het al jaren. Ik ben niet persé introvert, juist het tegenovergestelde. Maar dat vergt ook veel energie. Ik weet ook dat het me meer energie kost als anderen erg druk zijn dan wanneer ik heel druk ben. Ik kan niet tegen grote groepen die door elkaar schreeuwen, of tien dingen die tegelijk op je af komen. Dan klap ik dicht en moet ik ook zitten op een stil plekje. Even bijkomen. Te veel indrukken zijn dat dan.
Daarnaast ben ik zeer gevoelig voor sferen. Daarom probeer ik mijn eigen heel erg in situaties neer te zetten (lekker extrovert), want dan pak ik de sferen van anderen minder op. Ik kan niet tegen mensen die depressief gaan doen, want dan ben ik het binnen twee tellen, terwijl dit geen deel is van mijn persoonlijkheid. En dat is heel hinderlijk, want als je dingen gaat overnemen die niet van jezelf zijn dan word je minder jezelf.
Het heeft wel lang geduurd voordat ik door had dat ik mezelf direct moest neerzetten. Ik merk het nog steeds dat als ik vermoeid in een situatie kom dat ik dan ‘onbeschermd’ ben en eigenlijk direct gepakt wordt door de emoties van anderen. Op het middelbaar maakte dat ik niet mezelf kon zijn, want ik werd heen en weer geslingerd door de emoties van anderen. Tegenwoordig valt het dus mee, omdat ik weet waar ik mee deal en probeer daarvoor een schild op te stellen. Maar dat is lastig en blijft een kwestie van oefenen. Gelukkig is er vaak wel een gelegenheid om jezelf terug te trekken in dit soort situaties en heb ik erg begripvolle vrienden ^^
Heel verhaal weer 😉 Maar ben blij dat je het deelt, want dit soort dingen zouden gewoon algemeen bekend moeten zijn. Het is niet iets vreemds, maar juist iets wat heel normaal is naar mijn idee. Vooral inderdaad bij creatieve mensen.
Ik vind het heel fijn dat je deze ervaringen deelt! Ik ben het namelijk helemaal met je eens dat dit algemeen bekend zou moeten worden. Zo veel creatieve mensen die ik ken zijn HSP.. maar zo veel mensen zijn er zich niet bewust van en ervaren het als last.
Jouw ervaringen op de middelbare school komen erg overeen met de mijne.
Wauw compliment voor de openheid over HSP. Zelf wist ik eigenlijk dat het bestond.. Tsja, daar heb ik me nog niet geheel in verdiept. Maar heel veel dingen herken ik bij mezelf. Ik ben ook snel overgevoelig of reageer heel emotioneel op dingen die er niet toe doen. Bij geluiden raak ik soms aangebrand of als mensen vlak reageren raak ik van mijn stuk, omdat ik denk dat ik iets fout doe. Ik heb geen idee of ik het ook heb of dat ik gewoon zo ben. Maar ik heb er wel moeite mee. Zo weet ik mezelf geen draai te geven in de samenleving soms denk ik.
Heel herkenbaar! Bedankt voor het compliment!
Ik ben me sinds kort bewust ervan dat ik hop heb. Eerder andere diagnoses gehad die onjuist waren. Nu duidelijkheid ik herken heel veel dingen van mezelf uit dit stukje. Ik zie aan anderen vaak hoe ze zich voelen en heb ook vaak de behoefde om te vluchten in boeken. Ik heb daarnaast een heel goed geheugen waardoor ik heel veel onthou zoals de weg ergens naar toe maar ook vallen mij vaak dingen op in ruimtes die anderen niet zien en weet ik dagen later nog wat iemand precies heeft gezegd weet niet of dat erbij hoort. Ik wil je bedanken dat je die met ons deelt aangezien het inderdaad vaak als iets zweverigs word gezien jammer genoeg. Hopelijk word het in de toekomst erkend.
Graag gedaan. Bedankt voor je lieve woorden.
Ik herken mezelf hier wel in, vroeger zat ik tijdens een verjaardag thuis op de trap in de gang te huilen. Maar ook nu met mijn kinderen, als die echt een dag hebben dat ze heel druk zijn ben ik helemaal gesloopt. Ik speelde vroeger ook niet graag in bijvoorbeeld de ballenbak, veel te druk. Heb nu nog een hekel aan de overdekte speeltuinen. Ook concerten is vaak een hele opgave. Aan de andere kant heeft mijn vader ADHD en is de kans er dat ik dat ook heb, betekent overigens niet dat ik in gedrag heel druk ben. Maar vooral in mijn hoofd is het altijd onrustig en hier zou mijn afkeer voor drukke ruimtes enz. ook vandaan kunnen komen.
Dat zou natuurlijk ook kunnen. Maar denk je niet dat het misschien fijner is om geen label ‘ADHD’ te krijgen? Ik hoor zo veel heftige verhalen over de medicijnen die mensen krijgen.
Ja en nee, toen ik vorig jaar bevallen was van de jongste bleek ze een huilbaby te zijn. Hierdoor heb ik een tijdje in de ziektewet gezeten en werd ik behandeld voor een postnatale depressie. De therapeut van mijn vader vertelde dat ze heel veel mama’s zoals ik doorgestuurd kregen, die door de combi adhd en huilbaby met zichzelf in de knoop zaten. Het gevaar als ik dat niet laat testen is dat ze me een ander stempeltje gaan opplakken. Maar ik zou niet per se medicatie willen. Het is meer dat mochten we ooit een derde kindje krijgen en dit weer mee maken we weten waar het vandaan komt en hoe we er mee om kunnen gaan.
Dat is waar.
Ik ken deze term al jaren en ik weet dat dit ook op mij van toepassing is. Ik ben echt geen zweverig persoon, maar als tienermeisje struinde ik, van tijd tot tijd, heel wanhopig internet af. Ik wilde mezelf leren begrijpen om mijn eigen gedrag kunnen verklaren.
In de loop der jaren heb ik heel wat spul gelezen (ook over de term HSP) en ik weet wat daarvan op mij van toepassing is en wat niet. In het begin vond ik het maar kut, zo zijn. Ik was ook heel erg bezig met te kijken wat nou waarbij hoorde en had vaak het idee dat ik heel erg HSP was. Ik werd er zo naar van op den duur, dat ik maar besloot om niet meer dat soort dingen te gaan opzoeken. Hoe meer ik het ging opzoeken, hoe naarder (is dat een woord? xD) ik ervan werd.
Afijn. Ik zie ’t nu gewoon als een bundeltje persoonlijkheidskenmerken die samen voor hooggevoeligheid staan. Ja, de meeste dingen ervan slaan nog steeds op mij. Want persoonlijkheid. Maar ach, ik zie het gewoon als dingen die bij mij horen. Dat dat dan toevallig HSP genoemd wordt; dikke mik. Wat nou waarbij hoort maakt me niet meer zoveel uit. En ja, soms is het crap om een gevoelig persoon te zijn. Maar ik weet dat ik dat ben en hoe ik rekening kan houden met mezelf. Dus dan is ’t voor mij goed zat.
Dat zoeken op internet herken ik ook erg bij mezelf. Omdat ik wel wat zweverig ben, kwam ik al vrij snel uit bij HSP en dat voelde bijna als thuiskomen.
Maar het is heel goed om het te zien als persoonlijkheidskenmerken. Dat vind ik een goede opmerking van je. Want als die labeltjes…
Zo, en nu even een inhoudelijke reactie 🙂
Ik vind dit een prachtige post, en inderdaad, het verbaast me totaal niet. Ik vond je al zo’n lieverd 😉
Ik ben ook hsp – en zoals jij waarschijnlijk weet kom ik juist uit een groot gezin, maar ehm … it runs in the family, en juist daardoor voelden we ook altijd bij elkaar aan als de prikkels teveel werden en we elkaar even met rust moesten laten. Mensen waren wel eens verbaasd dat mijn zusje en ik 12 jaar lang een kamer konden delen, zonder ruzie te krijgen.
Ik hoor trouwens nog mijn moeder waarschuwend tegen mijn ex-vriend praten. Hij had het heel erg op een vrouw die hij kende, en ik had al meteen echt een heel naar gevoel bij haar, ik vertrouwde haar totaal niet. ‘pas op,’ zei mijn moeder nog tegen hem, ‘als Jantine iemand niet mag is daar een reden voor, ook als ze niet kan vertellen waaróm ze iemand niet mag.’ Hij luisterde niet, en ja hoor, liet zich door haar oplichten.
Andersom ken ik dat gelukkig ook. Zo had ik bij Jos meteen het gevoel dat ik niet meer bij hem weg wilde =D
Ennuh … Castlefest is bij mij op de rand. Keltfest kan ik prima hebben aan prikkels, maar ik merk dat er op Castlefest toch ook meer mensen komen met een energie waar ik niet helemaal goed tegen kan. Niet per se omdat het vervelende mensen zijn, maar ik pikte vorig jaar erg veel eenzame en donkere gevoelens op als ik tussen de bezoekers liep. Maar wat dat betreft ben ik misschien ook nog minder goed in mijn gevoeligheid in balans houden, voor de klas staan lukte mij ook niet. Ik liet me helemaal overdonderen door al die puber-emoties xD Terwijl ik het ‘energie terugkrijgen’ zeker wel herken, ik heb dat met scouting ook. Die kinderen zijn zo heerlijk puur nog, stralen zo ontzettend veel vertrouwen en blijdschap en enthousiasme uit!
Haha dankjewel! Wat grappig dat zo veel mensen het al verwachtte.
Wat fijn dat het bij jullie thuis als normaal werd ervaren! Ik kan me voorstellen dat dit erg prettig is en heel wat conflicten voorkomt.
Castlefest is natuurlijk wat groter geworden.. Wat jij benoemd heb ik dan weer sterker bij Elfia, waar toch weer een heel ander type mens komt. Ik ben zelf nog nooit bij Keltfest geweest, maar ik denk ook dat ik dit prettig aan zou voelen.
Ja, bij Elfia was dat echt heel erg. Maar hoewel Castlefest voor mij al veel beter te doen was (en veel, veel leuker!), zat het wat dat betreft voor mij toch dichter bij Elfia dan bij Keltfest. Die is dan weer een aanrader.
Ik zeg al jaren dat ik naar Keltfest wil. Toch maar een keertje doen, dus. 🙂
Ik had het om eerlijk te zijn echt niet verwacht bij jou, ik ben zelf ook hooggevoelig en weet dit al meer dan anderhalf jaar. Ik mijd vaak ook drukke ruimtes, vandaag kwamen ook alle prikkels op me af en ging ik direct huilen. Na een uitstap ben ik altijd bekaf, ik ervaar het heel soms alq een last maar bijna altijd als een kracht, iets wat bij me hoort en waar ik trots op ben. Vandaar ook het woordje ‘sensitive’ in mijn blognaam
Wat grappig dat je het niet had verwacht. Ik ben wel benieuwd waarom, eigenlijk. 🙂 En goed gevonden, om het zo te verwerken in je blognaam!
Wat een goed artikel, het is erg knap van je dat je dit zo neergeschreven hebt. Ik denk al jaren dat ik misschien HSP-er ben, maar ik weet het niet zeker. Ik heb in elk geval autisme en ADD (dus de niet-hyperactieve variant van wat mensen kennen als ADHD, ik heb ‘alleen’ de concentratieproblemen). Prikkels maken mij zo vermoeid, het is een probleem waarmee ik al mijn hele leven worstel. Ik kan me niet goed afsluiten en dingen loslaten. Ik vermijd drukke situaties, ik ga bijvoorbeeld het liefst naar de winkel oid. als het rustig is, als ik dat kan kiezen. Geluid vermoeit mij het meest, en sociale situaties. Ik kan vaak niet langer dan een uurtje bij mijn familie zijn, voordat ik weer rust nodig heb. Vooral op mijn eigen verjaardag kan dit wat lastig zijn, maar na al die jaren is mijn familie er gelukkig wel aan gewend en vinden ze het oké als ik dan even pauze neem in een stille ruimte.
Ik was gisteren in de dierentuin – voor het eerst sinds misschien 5-10 jaar. Die schreewende kinderen! Ik ben daar nu dus erg moe van, en ik zal de komende paar dagen wel nodig hebben om uit te rusten. Of ik nu HSP-er ben of niet, ik weet wat voor dingen mij vermoeien en dat ik veel rust nodig heb. Ik vond jouw blogpost erg leuk om te lezen en om wat dingen erin te herkennen. Ik vind het heel knap van je dat lesgeven jou wel energie geeft.
Er zijn niet zo veel dingen in mijn leven die me energie geven, het meeste kost vaak energie. Ik vraag me dan ook bij alles af, of dat ik denk dat ik het aankan en of ik het de moeheid waard vind. En of ik bijvoorbeeld mijn energie nu moet sparen, omdat ik morgen dit-of-dat moet of wil doen. Ik ben iemand die sowieso graag plant (want ik houd niet van onverwachte dingen), dus dit soort anticiperend denken is mij helemaal eigen geworden.
Sorry dat ik nogal veel over mezelf gepraat heb. Ik vind je blogpost inspirerend en ik vind het goed van je dat je hier zo over gepraat hebt. Aan de andere commentaren te zien, zijn er veel mensen, naast mijzelf, die zich in jouw post herkennen :).
Ik vind het alleen maar leuk en fijn dat je op deze manier je ervaring deelt. Dankjewel!
Heel fijn artikel. Ik heb vaker artikelen gelezen en herken mij er soms 100% in. Heel confronterend vind ik dat, want ik heb veel moeite om er mee om te gaan. Ik vind het verschrikkelijk om zo emotioneel te zijn, zo vaak en zo snel moe te zijn en alles constant in de gaten te houden. Vooral dat laatste in combinatie met de eerste twee punten. Ik weet wanneer ik mij moet terug trekken om rust te nemen, maar dat wordt niet altijd geaccepteerd in mijn omgeving. Ik vond het heel fijn om met jou dat gesprekje over HSP te hebben want dat heeft mij zeker geholpen! Ook het lezen van alle bovenstaande reacties vind ik heel bijzonder, zoveel mensen met dezelfde ‘kwaaltjes’ als ik.
Ik vind alle reacties ook heel erg bijzonder. Ik had niet verwacht dat zó veel mensen zich er in herkenden. Zo mooi! Je weet me te vinden als je weer over HSP wilt babbelen, he? 😀
Wat goed dat je dit allemaal uit :3 Nu weten andere mensen ook dat ze wat rustiger aan moeten doen met jou in de buurt, en dat is helemaal niet erg natuurlijk 😀 Ik had er eigenlijk nog nooit van gehoord, maar als ik het zo lees, herken ik mezelf er ook wel in eigenlijk ^^”
Zelf vind ik het namelijk ook heel vervelend als het erg druk is op feestje waar mensen zijn die ik zelf niet ken oid – maar net zoals jij ook al vertelde, kan ik ook druk zijn in een omgeving waar ik me op mijn gemak voel zoals op een conventie/festival waar allemaal dezelfde soort personen rond lopen en niemand raar is in andermans ogen ^^
Ik vind het zo knap dat je dit persoonlijke verhaal deelt met de wereld. Ik had het ook wel van jou verwacht eigenlijk. Zelf herken ik een heel deel dingen, zoals niet goed tegen drukte en stress kunnen, de problemen van de wereld op mijn schouders willen dragen. Bij onbekenden ben ik heel stil en teruggetrokken, bij mijn familie en bekenden heb ik vaak de grootste mond omdat ik daar echt mezelf durf zijn. Ik trek het mezelf ook heel erg aan wat anderen van mij denken en of ik het wel goed doe. Ben heel perfectionistisch en veeleisend, meer voor mezelf dan voor anderen. Ik loop dan ook vaak tegen de muur als ik mezelf (weer eens) overschat. Stress en drukte wreken zich altijd op mijn lichaam. Ik krijg heel snel migraine, hyperventilatie, spierpijn, mijn lymfoedeem wordt erger of ik word gewoon ziek. En dan meestal in het weekend of als ik vakantie heb. De kinesiste omschrijft me als “een rebound-meisje”.
Ik heb geen idee of mijn klachten ook kaderen in HSP/fibromyalgie/ADHD/… Ik hoef ook niet zozeer een labeltje opgeplakt te krijgen, maar weten dat er nog mensen zijn met dezelfde klachten doet al heel veel. Nog eens bedankt om je verhaal te delen Emmy!
Dankjewel voor je lieve woorden Annelies!
Ik herken me wel in veel dingen ja. Of ik nu zelf HSP ben of niet, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. :’) Maar ik kan inderdaad ook slecht tegen mensen die een compleet andere levensstijl hebben als ik, qua vaak gaan feesten en dergelijke. En na een hele dag/dagen/week onder de mensen te zijn geweest, móét ik me ook echt even terugtrekken, anders wordt ik helemaal gek. Aan de andere kant ben ik wel weer iemand die, als we iets leuks gaan doen met de vriendengroep bijvoorbeeld, wel weer vaak (en meestal ook wel graag) dingen regelt, en daar dus weer initiatief en leiding in neem. En dat staat er voor mijn gevoel weer tegenover. :’)
Dat hoeft er niet zo tegenover te staan hoor. Ik heb dat namelijk ook. En deels doe ik dat (denk ik) omdat ik een sfeer of situatie wil creëren die prettig aan voelt. Door te leiding te nemen, kan ik dat eerder realiseren. Daarnaast kan ik mijn grenzen dan ook makkelijker afbakenen.
Volgens mij is heel boekbloggerland HSP XD
daar lijkt het wel op, he?
Daar lijkt het inderdaad op.
Nou zijn lezen (doe je alleen, maar heb je wel creativiteit, empathie etc. voor nodig) en bloggen (doe je meestal ook alleen, en heb je toch contact met fijne mensen, moet je in kunnen voelen wat mensen willen lezen etc.) volgens mij twee dingen die überhaupt door veel hsp’ers gedaan worden. Als je het dan ook nog eens combineert … 😉
Een dagje stadten in Amsterdam. Ik voelde me fit maar die avond was ik doodmoe erna en daarna heb ik zo lekker geslapen. Ik dacht eerst, zo wat ben ik doodmoe, moet rustig aan doen, de volgende dag. All die prikkels van geluid, mensen massa en een levendig stad.