Hof van Vleugels en Verwoesting (Hof van Doorns en Rozen #3) – Sarah J Maas

Hof van Vleugels en Verwoesting Serie: Hof van Doorns en Rozen #3
Andere boeken in deze serie: Hof van Mist en Woede
Uitgever: Van Goor | Mei 2017
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 614
ISBN: 979000349869
Uitgave: Paperback
Goodreads

Het meeslepende slot van de fantasyserie van topauteur Sarah J. Maas

Een naderende oorlog bedreigt alles waar Feyre van houdt in het bloedstollende derde deel van de Hof van doorns en rozen-serie.

Feyre heeft haar metgezel Rhysand verlaten en is teruggekeerd naar het Lentehof. Ze is vastbesloten informatie te verzamelen over Tamlins plannen en die van de koning van Hybern, die Prythian wil overheersen. Maar ze moet een dodelijk spelletje spelen om Tamlin te misleiden - één misstap betekent het einde, niet alleen van Feyre, maar van haar hele wereld.
Als de oorlog uitbreekt, moet Feyre beslissen wie van de oogverblindende en dodelijke Edelheren ze kan vertrouwen. Ze zal op onverwachte plekken naar bondgenoten moeten zoeken. Maar terwijl immense legers de macht proberen te grijpen, woedt de grootste strijd in haar hart.

Zodra het Engelse boek begin mei uitkwam, verstopte ik mezelf met het boek en las ik het in een ruk uit. Vervolgens kwam daar de Nederlandse vertaling en ook deze verslond ik meteen. Want wat is de Hof van Doorns en Rozen serie heerlijk. Hof van Vleugels en Verwoesting was precies waar ik op hoopte en misschien wel meer. Want na Hof van mist en woede waren de verwachtingen natuurlijk hooggespannen.

Feyre is teruggekeerd naar het lentehof om informatie in te winnen over Tamlin en de bloeddorstige koning. En wat hun band is natuurlijk. Er staat veel op het spel en Feyre kan niet wachten om terug naar huis te kunnen en zich voor te bereiden op de grote eindstrijd. Maar wie van de High Lords kan ze überhaupt vertrouwen? En hoe zorgt ze ervoor dat iedereen die haar dierbaar is het overleefd?

Ik vond het spannend om in Hof van Vleugels en verwoesting te beginnen. Ergens durfde ik niet zo goed. Ondanks dat Sarah J Maas al flink wat boeken op haar naam heeft, hebben we nog geen kennis mogen maken met haar vermogen om een serie af te ronden. Nu weet ik dat er meer boeken in deze serie zouden komen, maar dan niet met Feyre in de hoofdrol. Dat idee alleen al maakte me ergens Spaans benauwd.  

Ik ging minstens 33 keer dood tijdens het lezen van dit boek. Ik durfde niet, maar ik moest. En wat ben ik blij dat ik dit boek heb kunnen lezen (wist je trouwens dat zelfs ik gespoiled ben op twitter door een stomme ***) toen het echt net uit was.

Het is moeilijk om hoge verwachtingen te overtreffen. Deel twee was gewoon ontzettend gaaf en het is dan lastig om net zo goed (of beter) te zijn in een slotdeel. Gelukkig maakt Sarah J. Maas de verwachtingen waar. Boek twee zal ik altijd beter vinden, maar damn, dit boek kwam aardig in de buurt.

Lucien, Cassian, Rhysand en al die andere; jullie fijne special snowflakes. Ik hou van jullie. Jullie allemaal. En jullie personages zorgen ervoor dat er tijdens het lezen allemaal theorieën in mij opkwamen en deze werden al dan niet waar (of compleet ontkracht) of bieden mogelijkheid tot een volgend boek en aaaaah het was zo fijn.

Dat Sarah fan is van epische fantasy is duidelijk voelbaar in dit boek. De ontknoping voelt als een epische veldslag en wauw, wat heb ik daar van genoten. Evenals de personages, want die maken deze serie vooral zo aantrekkelijk. Op vakantie naar The Night Court? Yes please! Ik kom graag chillen met Rhys’ en Feyre’s cirkel van vertrouwelingen.

Afscheid nemen van Rhysand en Feyre is lastig; ze zijn zo tof. Ik hoop dat we in toekomstig werk toch een beetje van ze zullen zien.

Hof van Vleugels en Verwoesting neemt het laatste woord wel heel letterlijk, op een goede manier.

Het was gewoon fijn. Kei fijn. Want ik lees graag boeken die me pijn doen (op een goede manier). Hof van Vleugels en Verwoesting doet dat met je. Lees het.