Het Lege Graf (Lockwood & Co. #5) – Jonathan Stroud

Het lege graf door Jonathan Stroud
Ook door deze auteur: De schreeuwende wenteltrap
Serie: Lockwood & Co #5
Uitgever: LS Amsterdam | Augustus 2018
Genres: Young Adult, Fantasy, Horror
ISBN: 9789024580514
Uitgave: Paperback
Goodreads

Het lege graf is het vijfde en laatste deel van de Lockwood & Co-serie van Jonathan Stroud. In hun laatste en moeilijkste zaak beginnen de Lockwood & Co-agenten aan een levensgevaarlijke missie: ze breken in bij het graf van de legendarische agent Marissa Fittes. Maar hoe dood is ze eigenlijk? Wat ze ontdekken verandert alles. In de race naar de waarheid over de geestenepidemie beginnen ze aan het laatste, epische gevecht met Bureau Fittes. Een strijd die hen naar de Andere Kant brengt, en waar ze alleen kunnen slagen met de hulp van een geheel onverwachte, angstaanjagende bondgenoot. Griezelen, kippenvel en gruwelijk lachen gegarandeerd!

Maanden keek ik uit naar het vijfde en laatste deel van de Lockwood & Co serie van Jonathan Stroud. Na Het Lege Graf zou er niks meer komen en ik wist niet of ik emotioneel gezien wel klaar was voor dit avontuur. Ik heb best wel een enorme bookish crush op Lockwood himself en ik was bang dat er iets verschrikkelijks zou gaan gebeuren, iets wat ik ook ervoer toen ik net met het boek begonnen was. Want zodra ik hem binnen kreeg (thanks LS Amsterdam!) liet ik alle andere boeken uit mijn handen vallen; ik moest en zou dit boek eerst lezen. Zo langzaam mogelijk.

Lockwood en zijn vrienden/medewerkers zijn iets op het spoor en breken daarom in bij het graf van de legendarische agent Marissa Fittes. Maar dat graf blijkt leeg! Hoe dood is ze eigenlijk, en welke rol speelt haar kleindochter Penelope Fittes in dit spel? Wat ze ontdekken verandert alles en ze zijn dichterbij dan ooit om te achterhalen wie of wat het Probleem nou heeft veroorzaakt. Maar Bureau Fittes vindt het maar niks dat deze jongeren in hun geheimen neust en besluit dat het tijd is om ze uit de weg te ruimen. Lucy, Lockwood, George en de anderen hebben bondgenoten nodig en zullen met gevaar voor eigen leven richting de Andere Kant moeten om te overleven.

In Het Lege Graf komt alles samen. Het is de grote ontknoping, maar desondanks (en dit is positief) bevat het ook andere zaken. Het voelt daardoor niet alleen maar als een einde, maar ook als de andere boeken, waarbij er ook andere zaken behandeld worden. Deze zaken bieden wel inzichten die de jongeren nodig hebben om tot het einde te komen; ze komen namelijk langzaam achter een groot aantal geheimen, zoals de oorzaak van het Probleem, wat er echt gebeurd is met de ouders van Lockwood én wat er met Marissa Fittes is gebeurd. Ik vond het zo goed in elkaar steken en zo tof dat er boeken uit eerdere boeken plots ontzettend relevant bleken! Ik hou er enorm van als series zo samenkomen.

Wat ik ook interessant vond was de relatie tussen Lockwood en Lucy. Er is niet echt sprake van romantiek, maar wel van een vonk. Ik shipte het echt enorm, en ik vind de manier waarop Stroud het heeft opgelost erg goed gedaan. Het wordt op deze manier absoluut geen zwijmelboek.

Ik had vanaf pagina een een heel onheilspellend gevoel, alsof er echt iets vreselijk mis zou gaan. Ik had een idee van wat dat kon zijn en bad tot de boekgoden dat dit lot mij en de personages bespaard zou blijven. Ik ga natuurlijk niet verklappen wat dit was en wat er uiteindelijk gebeurde, maar de feels waren echt heel erg intens. En wat hield ik er daarom van. En omdat het over geesten gaat, daar hou ik ook van.

Het Lege Graf is erg fijn beschreven; ik kon hun huis gewoon voor me zien. Ik had bijna de indruk alsof ik er ook een gast was. En de geest in de fles; wat een held. Ik had wel veel meer over hem willen weten, omdat het toch zo’n belangrijk ‘personage’ in de serie is geworden. Hij zorgt in ieder geval voor een grappige noot en het is tof om te zien hoe Lucy en hij naar elkaar zijn gegroeid. Er zit zo veel humor in dit boek; wat het boek luchtig houdt, ondanks dat het soms best eng kan zijn.

Holly en George hadden echter best wel wat te lijden onder de persoonlijkheden van Lockwood en Kipps, die beiden heel aanwezig zijn. George had van mij nog wel wat meer in de spotlights mogen staan, ook al past dit aan de andere kant minder bij zijn karakter. Ik vond het wel heel tof hoe er heel subtiel in verweven is dat Holly lesbisch is, en nooit een oogje op Lockwood heeft gehad, anders wat Lucy altijd dacht.

Was het boek perfect? Bijna. Niet helemaal. Ik had graag net nog wat meer background gehad bij bepaalde personages en op het eind had ik toch liever nog wat meer gehad. Maar dat is vooral omdat ik geen afscheid wil nemen van Lockwood & Lucy en de rest. En deze wereld, want die is heel erg tof. Ik wil gewoon meer. Echt. Geef me meer.

Afscheid nemen van een serie is nooit leuk, gelukkig was Het Lege Graf fantastisch.

Het Lege Graf was een feestje om te lezen. Een pijnlijk feest, want ik moest afscheid nemen van een serie waar ik echt intens van genoten heb. Het was spannend, meeslepend, grappig en ik heb er zo lang mogelijk over gedaan. Het was alsof ik zelf ook een onderdeel ben geworden van Lockwood & Co.