Het Favoriete Boek Van… Eva Moraal!

De vorige keer konden jullie al lezen wat het favoriete boek van Lisette Jonkman is, vandaag is het de beurt aan de schrijfster van Overstroomd: Eva Moraal! In deze rubriek stel ik schrijvers de moeilijke vraag: wat is jouw favoriete boek. Natuurlijk bijgestaan door een aantal pittige vraagjes. Ik legde Eva een aantal vragen voor, die zij voor mij heeft beantwoord.

Wat is jouw favoriete boek, en waarom is het zo ontzettend goed?

Mijn antwoord is misschien een dooddoener, maar ik héb geen favoriet boek. Als kind had ik al niet een boek waar ik helemaal weg van was en dat ik keer op keer las, en als volwassene ook niet. En dan vind ik ook nog eens heel veel verschillende soorten boeken leuk om te lezen (ik hou van gewone romans, jeugdromans, historische verhalen, verhalen die zich in de toekomst afspelen of juist in een verzonnen land, etc., etc. ) en er zijn dus verschillende soorten boeken die me om een of andere reden heel erg hebben geraakt. Dus speel ik een beetje vals en ga ik op een iets andere manier antwoord geven. Ik ga proberen boeken te noemen die ik vroeger (als kind) las en nu nog steeds af en toe, en boeken die ik misschien maar één keer las, maar die me wel heel erg hebben geïnspireerd of geraakt.

Wanneer heb je dit boek voor het eerst en voor het laatst gelezen?

Eén van de boeken(series) die ik als jonge tiener verslond en keer op keer las was de Thule-trilogie van Thea Beckman. De boeken spelen zich af na een grote verwoestende oorlog in de toekomst op een echt groen Groenland (de rotatie van de aarde is verstoord) dat inmiddels Thule heet en door vrouwen wordt geregeerd. Dat sprak me natuurlijk wel aan! De hoofdpersonages waren vaak heel stoere, eigenwijze meisjes en dat vond ik geweldig. Er zat spanning in en een beetje romantiek, maar ook het verhaal erachter: hoe gaan we met onze wereld en de mensen om (er komt bedreiging in de vorm van machines en technologie en boze mannen), vond ik mooi en belangrijk. Het waren boeken die me aan het denken zetten en dat waardeer ik nog altijd in een verhaal. Dat gevoel van ‘dit is een ge-wel-dig boek ’ had ik een paar jaar geleden ook met de Hongerspelen van YA-schrijver Susan Collins. Ook razend spannend (Thea Beckman leest tegenwoordig wel ietsjes minder spannend…) razend actueel, én een beetje romantisch. Maar ook een heel andere serie boeken, namelijk de Regeneration-serie van de Britse schrijfster Pat Barker, over gewone mensen in de Eerste Wereldoorlog, vond ik ontzettend mooi. Barker weet heel goed onder woorden te brengen wat zo’n groot conflict met mensen en de relaties tussen mensen doet. Haar boeken roerden me tot tranen toe.

De boeken van Beckman lees ik om de zoveel jaar nog een keer. Het wordt trouwens weer tijd… De Hongerspelen en de Regeneration-trilogie heb ik tot nu toe een keer gelezen, maar ben ik van plan snel weer eens te gaan lezen.

Waar doet dit boek je aan denken, welke gevoelens roept het op?

De Thule-boeken brachten me naar een andere wereld. Een mooiere wereld, zoals de onze misschien wel zou kunnen zijn, hoopte ik heel naïef. Waarin geweld zoveel mogelijk wordt geschuwd, er voorzichtig wordt omgegaan met de natuur en mensen vreedzaam samenleven. Nu ben ik volwassen en iets realistischer. (Ietsjes maar. Een mens moet toch altijd blijven hopen, denk ik). De Hongerspelen en de boeken van Pat Barker zijn dan weer het uiterste tegendeel van de Thule-boeken, als ik even vrij filosofeer. Geweld is daarin aan de orde van de dag, zowel fysiek als psychologisch. Toch vind ik het mooi hoe de auteurs de mensen zo echt houden, alle kanten, de goede en de slechte, laten zien. Dat is iets waar ik ook in mijn eigen verhalen naar streef. Hm… ook in Beckmans boeken hield het ideaal geen stand trouwens, maar vergelijken is lastig. Het zijn boeken geschreven in zulke verschillende tijden.

Als je iets mocht veranderen in het boek, wat zou je dan aanpassen?

Niets. Ja, ik herken wel dat je soms als lezer hoopt dat iets op een bepaalde manier gebeurt, maar ik ben niet van het type dat boos wordt of teleurgesteld is als dat niet gebeurt. Als de auteur me weet mee te slepen dan is het verhaal zoals het verteld wordt. En dan is dat goed. Misschien ligt daarin wel de kracht van een goed boek?

Ben je door dit boek geïnspireerd voor je eigen schrijfwerk?

Ja! En niet alleen door Beckman, Barker en Collins. Nu wil ik meteen al die andere mooie, geweldige, ontroerende boeken noemen die me inspireerden en inspireren, zoals het onnavolgbare Schijnbewegingen van Floortje Zwigtman, of het grappige en gevoelige Paper Towns van John Green. Om de boeken van Nick Hornby lig ik vaak in een deuk. En vroeger verslond ik de boeken van Annie M.G. Schmidt, Roald Dahl en Jan Terlouw. Het zijn ook niet alleen boeken of schrijvers die me inspireren, maar ook verhalen of legenden. En daarin pas(te) ik trouwens wél naar believen aan hoe ik het zou willen. Zo was (en ben) ik gek op het verhaal van Robin Hood. Maar dan wil ik natuurlijk niet een saaie Maid Marian zijn, maar eentje die net zo goed overweg kan met pijl en boog als Robin Hood zelf! Hm, dat verwerk ik nog wel eens ergens in een verhaal…

 

Schrijf jij ook, en wil je ook meewerken aan ‘Het Favoriete Boek Van?’ neem dan vooral contact met me op!