Het dodenhuis – Sarah Pinborough

Het Dodenhuis door Sarah Pinborough
Uitgever: Van Goor | April 2018
Genres: Young Adult, Horror
Aantal pagina's: 269
ISBN: 9789000361670
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Toby is een jongen die vergeten is hoe hij moet leven.
Clara is een meisje dat geboren is om te sterven.

Toby's leven was heel normaal, maar nu woont hij in het Dodenhuis. Afgezonderd van de rest van de wereld wordt hij samen met de andere bewoners in de gaten gehouden. Vertonen ze symptomen van een mysterieuze ziekte? De een na de ander verdwijnt en Toby wacht enigszins gelaten af. Overdag slaapt hij, 's nachts gaat hij op onderzoek uit.

Clara was een meisje dat alles had. Geliefd bij vrienden en familie, geboren in een gezin waarin haar leven voorbestemd was voor grootsheid. Nu is de nieuwste bewoner van het Dodenhuis en ze is vastbesloten om niet toe te laten dat haar leven daar eindigt. Overdag is ze vol enthousiasme, 's nachts danst ze in haar eentje en waant zich alleen.

Ik had nog geen ervaring met de boeken van Sarah Pinborough, maar ik weet wel dat er ontzettend veel mensen fan zijn van haar boek 13 minuten. Zelf ben ik niet echt een thrillerlezer, dus ik zou haar boeken niet zo snel uit zichzelf kopen. Maar toen kreeg ik de kans om een boek te ruilen voor Het Dodenhuis en omdat ik toch wel een ietsjepietje nieuwsgierig was, besloot ik er voor te gaan. ‘Deze lees ik wel even weg,’ dacht ik aan het dunne boek te zien.

Toby zit op een verschrikkelijke plaats: Het Dodenhuis. Hij is afgezonderd van de rest van de wereld samen met jongens en wat meisjes die ook Defect zijn. Een voor een zullen ze ziek worden en mee naar boven genomen worden, om nooit meer terug te komen. Toby zit daar maar en ’s nachts doolt hij door het huis. En dan komt Clara… Clare die vind dat ze er maar wat moois van moeten maken, nu ze nog leeft. Samen behoord het huis hun ’s nachts toe en ze groeien naar elkaar. Dan maken ze een plan om te ontsnappen…

Hoewel ik de sfeer wel tof vond en dolgraag wilde weten wat er nu met de wereld waarin Toby leeft aan de hand is, heb ik het gevoel dat het allemaal maar heel oppervlakkig bleef. Waarom leren we niks over wat er nu aan de hand is? Waarom komen we er niet achter wat er nu met de maatschappij loos is, waardoor kinderen naar Het Dodenhuis worden gestuurd. Daar kan ik me dus zo aan ergeren. Ik wil weten hoe iets zit!

Omdat je nul idee krijgt van wat er nu loos is, vond ik het boek dus vrij vlak. Ik had veel meer verdieping willen zien in de personages en wat ze is overkomen. Daarnaast vond ik de Romeo & Julia-achtige invloeden maar matig en het einde gewoon superkut, voorspelbaar en onnodig. Als ik Titanic opnieuw wil beleven, dat ze ik de film wel aan, vriendelijk bedankt.

Ik had gewoon verwacht dat Het Dodenhuis een stuk spannender zou zijn en echt een reden zou geven waardoor die tieners daar terecht zijn gekomen. Oke, ze zijn Defect, ze hebben een bepaald gen. Maar WAAROM zijn ze dan Defect? Hoe werkt dat? En waarom zien we niks van de ruimte waar iedereen zo vreest? Voor mij heeft dit boek echt steken laten vallen, dus het was helaas geen heel aangename kennismaking met deze auteur.

Ook de personages boeide me eigenlijk niet zo veel. Toby vond ik maar vlak en eigenlijk een beetje saai en Clara was zo.. typisch. Echt zo’n meisje dat even binnenkomt als een orkaan en het leven van de hoofdpersoon op z’n kop gaat zeggen. Verder had ze weinig persoonlijkheid en dat vind ik zonde.

Qua de vele personages en hun verhouding met de hoofdpersoon moest ik ergens een beetje aan de Gone-serie van Michael Grant denken. Daar heeft de hoofdpersoon immers ook een bepaalde leiderrol, zonder dat hij daar echt op zit te wachten. Dus misschien vind je Toby daarom leuk.

Het Dodenhuis is een boek waarin je veel moet aannemen. Het heeft een beetje een Romeo & Julia vibe, dus als dit je trekt is het misschien een boek voor jou.

Helaas was Het Dodenhuis niet helemaal mijn ding. Ik wilde graag wat meer verdieping zien en van mij mocht er veel meer achtergrondverhaal bekendgemaakt worden. Ook vond ik de spanningsboog vrij laag en de personages niet heel vernieuwend. Helaas. Ik ben wel benieuwd of 13 minuten beter in mijn straatje past.