De Eldurea deceptie ( De Segrijn & Sotalia boeken #2) – Robert Bijman

De eldurea deceptie door Robert Bijman
Ook door deze auteur: De Anumoria Initiatie
Serie: De Segrijn & Sotalia boeken #2
Uitgever: Zilverbron | December 2015
Genres: Young Adult, Fantasy, Sciencefiction
ISBN: 9789463080231
Uitgave: Paperback
Goodreads

In zijn hebzucht en machtswellust denkt Fango het ultieme wapen gevonden te hebben om de macht over de wereld over te nemen. Duistere pionnen helpen hem zijn geheimen veilig te houden.
Wanneer in Anumoria een familielid van Tom en Shantea komt te overlijden, beschuldigt gouverneur Rubilus, de nieuwe leider van de diepzeestad, de twee van moord. In een poging hun onschuld te bewijzen moeten Tom en Shantea keuzes maken die verstrekkende gevolgen hebben voor hun eigen voortbestaan en dat van de gehele mensheid.

In hun zoektocht vol gevaar krijgen ze hulp van Tandje, hun grote steun en toeverlaat, Grimpa, lerares in de Kracht, hun vader Johan en zijn kleine raadgever Han, Jennyfer, een klasgenoot uit hun tijd in Amsterdam en Akuakai, een aan amnesie lijdende inktvisman.

Robert Bijman stuurde me een tijdje terug zijn eerste twee boeken en na het eerste boek gelezen te hebben, was ik eigenlijk aangenaam verrast. Hierdoor was ik best gemotiveerd om het tweede deel te gaan lezen: De Eldurea deceptie. Met een eerste deel onder water, leek dit boek zich meer op het vurige te gaan richten… Ik was benieuwd!

De kwaadwillende Fango denkt eindelijk het ultieme wapen te hebben; klonen van Tom en Shantea. Na de dood van een familielid worden de echte Tom en Shantea beschuldigd van moord en worden ze gedwongen te vluchten. Hun strijd tegen het kwaad neemt hen mee naar bijzondere plekken, bijgestaan door oude en nieuwe personages.

Het duurde even voor ik echt meegesleept werd door De Eldurea Deceptie. Ik kwam er niet helemaal in en ik moest echt weer goed terugdenken wat er ook al weer allemaal gebeurd was in het vorige deel. En dat terwijl het niet zo heel lang geleden is dat ik het boek las. Waarom ik er echt in moest komen? Ik had soms het gevoel alsof er teveel in het boek zat.

Niet alles voelde even relevant voor de plot, waardoor het soms lastig was om hoofdzaak van bijzaak te scheiden. Het boek zat weer boordevol actie en was net als het eerste boek bijzonder origineel qua setting, maar het was teveel. Voor mij had de setting niet perse hoeven te veranderen; de onderwaterwereld was bijzonder genoeg. Daarnaast vond ik dat het boek zo nu en dan veel te veel informatiedump had. Dit boek had korter gekund en het is dat het zo vlot geschreven is dat ik gemakkelijker doorlas.

Oke, ik had dus liever dat het boek zich zou focussen op Tom en Shantea vs. Fango en hun strijd onder water, maar dat is vooral zo omdat ik tegenwoordig vaker zie dat auteurs teveel in hun boek willen proppen, waardoor de belangrijkste lijnen lijken te vervagen. Dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak.

Misschien had ik zelf meer van deze strijd willen zien dan de wisselende fantasierijke setting, omdat ik emotionele ontwikkeling van personages belangrijk vindt. Dit miste ik nu een beetje. Dat neemt niet weg dat ik het heul leuk vond om dit boek te lezen; ik raakte gewoon af en toe het spoor een beetje bijster.

Tevens vond ik dat de tieners niet echt als tieners spraken en zich ook niet op deze manier gedroegen. Dit maakte het voor mij wat stroever. Ook waren er zo nu en dan wel erg veel personages, wat het boek af en toe chaotisch maakte.

Gelukkig waren er ook echt een aantal stukken die ik heel erg vet vond en super origineel. De Eldurea Deceptie wisselde voor mij af tussen fantastisch en bijna overbodig.. En dat maakt het lastig om het gehele boek aantrekkelijk te vinden.

De Eldurea Deceptie neemt je mee naar een fantasievolle en afwisselende setting en zit weer boordevol gebeurtenissen.

Hoewel ik De Eldurea Deceptie een goed boek vond, waren er ook echt stukken die mij minder aanspraken. Het was soms gewoon te veel op verschillende vlakken. Er gebeurt ontzettend veel en je moet je aandacht erbij houden om niet verloren te raken in alle chaos. Toch laat dit boek ook duidelijk de enorme creativiteit van Robert Bijman zien.