Een bijna eindeloze afstand – Tahereh Mafi

Een bijna eindeloze afstand door Tahereh Mafi
Ook door deze auteur: Vrees me
Uitgever: Blossom Books | Oktober 2018
Genres: Young Adult, Contemporary
Aantal pagina's: 272
ISBN: 9789463491280
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Shirin is het zat om altijd maar aangestaard, beledigd of zelfs aangevallen te worden. Ze is niet meer verbaasd dat mensen vreselijk kunnen zijn, alleen maar vanwege haar afkomst, religie en de hijab die ze draagt. Ze is er klaar mee dat mensen haar niet zien om wie ze is, maar altijd direct een oordeel klaar hebben, en denken te weten wat ze denkt of voelt.

Het is 2002, een jaar na de aanslagen van elf september in New York, en het is een heftige en verwarrende tijd. Shirin sluit iedereen buiten, en verliest zichzelf in muziek en breakdance. Ocean James is de eerste persoon in tijden die haar echt lijkt te willen leren kennen, maar ze komen uit twee schijnbaar onverenigbare werelden. En Shirin heeft de muur om zich heen zo zorgvuldig opgebouwd dat ze niet weet of ze wel in staat is om hem af te breken

Sommige boeken behoren onmiddellijk tot een bepaalde ‘moet je echt eens lezen’-status. Boeken als The hate u give vallen daar meteen onder, omdat zij op pijnlijke en prachtige manier laten zien welke verschillen er in de wereld zijn. En hoe vanzelfsprekend wij ons leven soms zien. Boeken zijn in staat om je ogen te openen en om je empathische vermogen te vergroten. Ik wist van te voren al dat Een bijna eindeloze afstand van Tahereh Mafi ook zo’n boek zou zijn.

Shirin is er klaar mee dat ze op straat en op school wordt aangestaard, beledigd en wordt aangevallen, alleen maar omdat ze een hoofddoek draagt. Daarom heeft ze een enorme muur om zich heen gebouwd en is elke verhuizing weer een straf. Iedereen heeft een oordeel over haar, zonder haar te kennen en daar is ze klaar mee. Het is net na 9/11 en ze wordt behandeld als stront. Samen met haar broer en diens vrienden besluit ze een breakdance crew op te starten, waarin ze zich helemaal kan verliezen. Er is slechts een persoon die door haar muur weer heen te breken: Ocean James. Maar hun vriendschap wordt niet door iedereen gewaardeerd.

Hoe vaak hoor je wel niet dat ouders het helemaal niet tof zouden vinden als hun zoon of dochter zou thuiskomen met iemand van een andere cultuur, puur omdat ze in onwetendheid allemaal vooroordelen hebben. Ik heb meer dan eens heftige discussies op feestjes gehad omdat familieleden iedereen met een bepaalde afkomst of religie over een kam trokken; hier kan ik echt niet tegen. Ik was dan ook erg blij dat er een boek als Een bijna eindeloze afstand op de markt is gekomen. Als vind ik het stiekem wel jammer wat het geen Een bijna eindeloze afstand water is geworden, doelend op Ocean waar de Engelse titel wel beter naar refereert. Aan het eind van het boek zal je snappen wat ik bedoel.

Dit boek is rauw geschreven en voelt haast autobiografisch aan. Alsof Tahereh die emoties zelf ook heeft gevoeld en daardoor extra goed op papier wist te zetten. Shirin is niet bepaald het meest sociale meisje en zet zichzelf deels in een slachtoffer rol, maar wordt er gedurende het boek ook op gewezen dat zij zelf ook niet het meest makkelijk is om mee om te gaan. Alles wat haar is overkomen heeft haar tot een heel gesloten en boze tiener gemaakt. Het is goed dat hier ook aandacht aan wordt besteed. Het boek gaat daarom vooral over respect. Respect voor elkaar als persoon, voor elkaars keuze, religie en verschillen. Het is dan ook geen boek waarin Moslims op een voetstuk worden geplaatst, maar wel een boek dat inzicht geeft.

Dit boek is emotioneel rauw en krachtig, maar qua plot niet veel bijzonders. Een bijna eindeloze afstand is qua verhaal een liefdesverhaal tussen mensen met grote verschillen in afkomst met verder wat subplotten. Hierdoor ontstaat er echter wel veel ruimte voor de boodschappen die Tahereh Mafi wil meegeven. Ik kan me voorstellen dat dit boek voor haar heel belangrijk was om te schrijven en voor velen ook heel belangrijk zal zijn om te lezen. Bepaalde stukken deden me ook een beetje denken aan een van mijn bijlesleerlingen van vroeger. Dit vond ik mooi.

Een bijna eindeloze afstand is best beschrijvend beschreven en voelde daardoor niet altijd even vlot. Wel heeft het de kenmerkende Mafi manier van schrijven; bijzonder en soms wat vervreemdend. Het einde vond ik hartverscheurend en deed me doen inzien dat ik toch wel erg betrokken was geraakt bij de personages, ook al vond ik de plot niet heel bijzonder.

Een bijna eindeloze afstand laat ons stilstaan bij welke vooroordelen we over andere culturen hebben, en wat dit met tieners kan doen.

Ik zou Een bijna eindeloze afstand aan heel veel tieners willen aanraden. De plot is niet heel bijzonder, maar het boek is mooi geschreven en de boodschappen zijn helemaal van nu. Het is absoluut geen boek om te laten zien hoe zielig Shirin is, maar juist dat de grote verschillen tussen mensen voor diepe kloven zorgen, zolang men zich niet naar elkaar openstelt. Een mooie les!