Een bijna definitieve lijst van nachtmerries – Krystal Sutherland

Een bijna definitieve lijst van nachtmerries door Krystal Sutherland
Ook door deze auteur: Sterrenstof
Uitgever: Young & Awesome | April 2018
Genres: Young Adult, Contemporary
Aantal pagina's: 270
ISBN: 9789025874650
Uitgave: Paperback
Goodreads

Face you fears...

Duisternis, pleinvrees, water... Al Esthers familieleden hebben een fobie. Esther weet nog niet wat haar grote angst is, omdat ze zo ongeveer alles uit de weg gaat: liften, kleine ruimtes, grote drukte, spinnen en nog veel meer. Tot ze wordt bestolen door een klasgenoot van vroeger. De mysterieuze Jonah steelt haar lijst met angsten. Tot Esthers eigen verbazing haalt Jonah haar over om samen alle angsten op haar lijst tegemoet te treden. Met onverwachte gevolgen...

Toen er werd aangekondigd dat Krystal Sutherland met een nieuw boek zou komen, was ik onmiddellijk interesseert. Want hoewel ik niet echt een contemporary lezer ben, hou ik wel graag mijn ogen open naar unieke en verrassende verhalen. Een bijna definitieve lijst van nachtmerries sprak me aan omdat het hebben van een angst heel heftig is, en je een gevoel van alleen-zijn kan oplveren. Een boek kan dan uitstekend helpen om het een plekje te geven en het gevoel geven dat je wordt begrepen. Ikzelf heb een onweerfobie die ik nu relatief gezien prima op onder controle heb. Zou ik me herkennen in het gevoel van Esther?

In Esther’s familie heeft iedereen een fobie, omdat dit is waar ze aan zullen sterven. Esther weet echter nog niet welke angst de dood voor haar heeft uitgezocht, dus gaat ze een heleboel dingen uit de weg die ze eng vindt, welke ze bijhoudt op een lijst. Als ze wordt beroofd door haar vroeger crush, brengt het lot hen samen. Jonah stelt voor om alle angsten onder ogen te komen en zo de vloek van haar familie te breken.

Hoewel ik heel erg hou van eigenaardige families of personages, vond ik Een bijna definitieve lijst van nachtmerries op vele vlakken te overdreven. Te gemaakt. Te hard z’n best doen om leuk en apart te zijn. En dat schoot soms het verkeerde keelgat in. Waarom moest het zo overdreven? Dit boek bevat namelijk heel interessante lagen en een leerzaam concept.

Door angst gegrepen worden en je angsten aangaan, vooral dit laatste is een mooi gegeven. Vaak helpt het aangaan van een angst om te leren dat je ergens helemaal niet bang voor hoeft te zijn. Het is prima om zenuwachtig voor iets te zijn, maar het moet wel reëel blijven. En dat vond ik sterk. Maar nergens voelde ik dat Esther echt een fobie had; een ongegronde angst die echt bezit van je kan nemen. Die emotie, waar ik zo naar zocht, wist ik niet te vinden. Misschien komt het omdat er nog zo veel meer dingen meespelen in dit boek.

Veel van deze lagen, de depressie van haar broer, haar vriendschappen, haar ouders met problemen vond ik erg mooi, zij het onvoldoende de aandacht krijgen. Er zat zo ontzettend veel in, dat niks helemaal goed werd uitgewerkt voor mij. En dat vind ik zonde. Hierdoor lijkt het halve boek een freakshow vol bijzondere figuren, waar ik liever had gehad dat de verhaallijn van de lijst van nachtmerries de boventoon had gevoerd. Dan was het boek in mijn beleving een stuk serieuzer geworden, misschien zelfs een tranentrekker. Voor mij probeerde het boek te vaak een beetje lollig te zijn. Hou ik niet van, niet nu tenminste.

Krystal Sutherland probeert naar mijn beleving te hard om een vreemde mysterieuze sfeer te creëren, zoals in bijvoorbeeld Wink Poppy en Midnight, maar is daar voor mij niet in geslaagd. Het was te absurd en teveel.

Begrijp me niet verkeerd; ik vind het heel belangrijk dat mentale gezondheid een plek krijgt in de jongerenliteratuur en ik heb me heus wel vermaakt tijdens het lezen, maar ik heb ook meer dan eens met mijn ogen moeten rollen. Waarom moesten zo veel personages zo vreemd zijn? Less is more! Terwijl het idee van Jonah om Esther’s angsten te filmen echt fantastisch is.

Gelukkig ben ik maar een van de weinigen die het boek daardoor minder leuk vond. Laat je dus vooral niet door mij afschrikken!

Wat ik wel heel tof vond, was de verhaallijn over de dood. Die vond ik echt machtig interessant.

Een bijna definitieve lijst van nachtmerries is bijzonder vanwege de diepere lagen, maar probeerde voor mij te hard om apart te zijn.

Alles bij elkaar heb ik best genoten van Esther en haar vreemde familie, maar ik vond het vervreemde soms teveel afleiden van de hoofdthematiek in Een definitieve lijst van nachtmerries. Er zaten voor mij teveel elementen in om het boek echt overtuigend te maken, terwijl ik de mogelijkheden wel terugzie in het verhaal. Twijfelgevalletje, dus!