Ter gelegenheid van de verschijning van Nederlands nieuwste YA thriller, Dit is hoe het ging, doe ik mee met de blogtour. Misschien heb je het boek al in de boekhandel zien liggen en heb je het boek al opgepakt. Of nog beter; je hebt het boek al in huis! Vandaag bespreek ik tijdens mijn bijdrage aan de blogtour het coverontwerp van het boek. Vorige week konden jullie al bij Joost een interview lezen en volgende week geef ik het stokje door aan Ajita, die een super leuke actie zal doen.
Het coverontwerp is altijd een belangrijk proces van een boek. Het is gemakkelijk om te denken dat een kaft zo maar even in elkaar wordt gezet. Nee, alles op een omslag moet kloppen; het moet iets tegen over de inhoud, een bepaalde uitstraling hebben en dusdanig intrigeren dat je het wilt oppakken in de boekhandel. Vaak zie ik echt tenenkrommende omslagen langskomen van mensen die het niet serieus nemen of die er geen geld voor overhebben. Laat de kaft van Dit is hoe het ging nu een en al luxe uitstralen.
Cato Schmidt heeft alles: fijne ouders, bloedmooi zusje, leuk bijbaantje en vriendinnen uit het groepje populairste meisjes van de school. Maar Cato worstelt. Met zichzelf en haar pijnlijke verleden. En als haar perfecte leven barstjes begint te vertonen, keert Cato steeds meer in zichzelf. De enige bij wie ze terecht kan is Adrian, haar vriend die ze online heeft leren kennen en haar nooit zal laten vallen.
In deze blogpost mag ik de verschillende stadia van het ontwerpproces laten zien. De cover is gemaakt door Loudmouth. Myrthe (eigenaar van Blossom Books) is bij de ontwerpen langsgegaan om te vertellen waar Dit is hoe het ging over gaat. Bij Blossom Books zaten ze zelf te denken aan een explosie aan kleuren, als een soort kleurenbom. De ontwerper kwam echter op wat anders om de inhoud van het boek te verbeelden. Je ziet iets luxueus (de plek waar het afspeelt) en toch iets met een bom. Ik ben benieuwd welke rol de bom gaat spelen!
Dit ontwerp werd de basis voor een volgende stap, al gaf Blossom Books wel wat feedback mee. Zo wilden ze de auteursnaam op de rug liever op te titel en mocht de granaat subtieler. Ook twijfelde ze een beetje over het riempje en hoe deze om het boek liep.
Het tweede ontwerp heeft een andere kleurstelling en voelt wat jeugdiger. Robert (de ontwerper) heeft uiteindelijk niet geluisterd naar de granaat; een goede keuze want dit bleek juist erg sterk.
Maar toen Astrid haar contract kwam tekenen was iedereen nog aan het brainstormen of donkerblauw wel de juiste kleur was. Het mocht wel wat meisjesachtiger, maar het moest wel chique blijven. Misschien was roze met goud een optie?
Toen de cover in roze en goud en zonder een doorlopend riempje terugkwam voor de catalogus, besloten ze al snel dat het riempje wél moest doorlopen.
Achteraf vinden ze de blauwe kaft ook heel erg mooi; maar het roze valt meer op en past beter bij de doelgroep. Ik ben het hier zelf mee eens; deze kaft spreekt! Zonder teveel te laten zien straalt het heel veel sfeer uit en weet je al een beetje waar het verhaal over gaat. En dat is precies wat een omslag zou moeten doen (vind ik!)
Heb jij dit boek al op je verlanglijstje gezet?
De cover spreekt echt aan tot kopen! Ik wist helemaal niet dat dit een thriller was! Ik zag hem liggen in de boekhandel maar toch niet meegenomen om een of andere reden