Boeken niet uitlezen, had dit me een paar jaar terug voorgelegd en ik had je waarschijnlijk uitgelachen. ‘Ik geef elk boek de kans!’ zou ik dan roepen. Want ik vond dat je een boek pas echt kon beoordelen als je hem helemaal hebt gelezen.
Nog steeds ben ik het er daar wel mee eens, maar nu ik minder leestijd heb én mijn energie meer moet verdelen, ben ik kritischer geworden. Het is me onlangs gelukt twee boeken aan de kant te leggen tijdens het lezen. Niet dat de boeken slecht waren (want daar kan ik niet over oordelen), maar wel omdat ze me op dit moment gewoon niet aanspreken.
Toch wil ik kort wat over de boeken zeggen en toelichten waarom ik ze op dit moment niet uit wil lezen.
Brieven aan de duisternis
Ik zou net zo goed brieven aan de duisternis kunnen schrijven en een antwoord verwachten.
Ik weet niet eens wie je bent, maar ik heb het gevoel dat ik je begrijp.
Ik heb het gevoel dat jij mij begrijpt.Juliet laat brieven achter op het graf van haar moeder. Declan werkt op het kerkhof vanwege een taakstraf. Wanneer hij een van Juliets brieven vindt, ontstaat een bijzondere briefwisseling, die zich al snel uitbreidt naar mail en app. Op papier en beeldscherm vertellen Juliet en Declan elkaar alles, denkend dat ze elkaar nog nooit ontmoet hebben. Ze zitten echter op dezelfde middelbare school. Wat doe je als de enige persoon die je echt volledig vertrouwt niet is wie je dacht dat hij was?
In dit boek ben ik rond pagina 50 gestrand. Het boeide me niet en ik vond het boek vrij zwaar. Het boek lag al jaren in mijn kast en ik bleef het maar uitstellen. Toen ik het oppakte zat ik niet supergoed in mijn vel, wat natuurlijk ook niet hielp.
Het zal vast een prachtig boek zijn, maar (op dit moment) niet voor mij.
De verrader van Elmhudde
Spanning, fantasie, avontuur en humor: deel 2 van de WitchWorld-legenden
Elaine van Berlichem heeft een vreselijk offer moeten brengen om haar vader en haar vrienden te redden uit de handen van een meedogenloze vrouw. Daardoor valt ze zelf ten prooi aan een onzalig lot.
Ontsnappen lijkt onmogelijk. Haar vrienden gaan tot het uiterste om haar te bevrijden, maar is ieders motief wel zo oprecht? En wat heeft de trol Toerio op zijn geweten dat iedereen hem zo vreselijk haat?
Tijdens de zoektocht naar Elaines redding blijkt al snel dat ook anderen belangen hebben die door haar aanwezigheid in het gedrang komen. Om haar heen wordt een web van hele leugens en halve waarheden gesponnen, waarmee Elaine opnieuw in levensgevaarlijke situaties belandt.
Dit boek hield ik langer vol, tot ongeveer de helft. Ook dit boek stond al jaren in mijn kast te wachten op een leesbeurt. Ik merkte echter dat ik steeds meer diagonaal geen lezen en het me eigenlijk niet interesseerde wat er gebeurde.. Het was tijd om toe te geven en het boek weg te leggen. Helaas! Ook voor dit boek gold: niet slecht, maar gewoon niet mijn ding. Er zijn tal van lezers die er wel dol op zijn.
Het voelde eigenlijk wel als een bevrijding om te stoppen met lezen. En ook om boeken die ik lang voor me uit heb geschoven een kans te geven: als ik het niks vind, dan stop ik gewoon. Het daagt me uit om kritisch naar mijn TBR te kijken en te lezen waar ik echt zin in heb, in plaats van dat ik een verplichting voel.
Voor mij is het nog altijd lastig om boeken niet uit te lezen. Vind jij het makkelijk of moeilijk?
Leg jij makkelijk boeken aan de kant?
Als kind stopte ik heel makkelijk met boeken. Als iets me niet aansprak, dan zocht ik wel iets anders. Ik vind dat nu lastiger, zeker omdat ik ook behoorlijk wat boeken ken waar dat doorlezen wel echt geloond heeft. (ACOTAR had ik ook bijna niet uitgelezen, dat was echt eeuwig zonde geweest)
Ik heb nu eigenlijk de volgende stelregel: Ik lees altijd minimaal 100 pagina’s of 1/3e van het boek als het boek korter is dan 300 pagina’s. Als het boek wel heel snel leest, en ik het dus binnen 1 of 2 dagen uit kan lezen, lees ik het boek altijd uit. Tenzij ik echt echt echt mezelf er niet toe kan zetten.
Het komt dus niet zo vaak voor dat ik een boek opzij leg. De keuze van Wind was het laatste boek dat ik niet heb uitgelezen en dat is al bijna anderhalf jaar geleden.
Ik vind het ook altijd lastig om een boek niet uit te lezen. Zeker nu ik minder tijd heb om te lezen. Dan voelt het op één of andere manier toch aan als “verloren” tijd en moeite. Ook voor de goodreads challenge … Terwijl vooruitgang maken natuurlijk niet het belangrijkste is bij lezen. Het gaat juist om het plezier en het ontdekken, maar toch…
Vroeger zelden maar de laatste tijd iets makkelijker. Zo besloot ik deze zomer om Blessed van Tonya Hurley niet verder uit te lezen nadat ik op bladzijde 100 (ongeveer) nog steeds geen interesse had in het verdere verloop van het verhaal.