De twaalf door Justin Cronin Ook door deze auteur: De Oversteek
Serie: De oversteek #2
Andere boeken in deze serie: De Oversteek
Uitgever: Cargo | Oktober 2016
Genres: Sciencefiction, Horror
Aantal pagina's: 623
ISBN: 9789023425564
Uitgave: Paperback
Goodreads
Nadat de wereld bijna ten onder ging door een geheim medisch experiment, probeert een groep mensen te overleven tussen de besmette viralen. Ze dolen door Amerika, op zoek naar de oplossing voor de nachtmerrie die de wereld veranderde. Onder leiding van de mysterieuze en charismatische Amy, die zelf ooit door het virus werd besmet, gaat de groep rond Peter en Alicia de strijd aan met de vijandige kolonies. Om te overleven zullen ze de twaalf mannen moeten vinden die deel uitmaakten van het experiment. Hiervoor moeten ze infiltreren in twaalf kolonies, verspreid over heel Amerika. Ze beseffen echter niet dat de spelregels zijn veranderd, en dat een van hen een groot offer zal moeten brengen om te kunnen overwinnen.
Met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat De twaalf al een paar jaar ongelezen in mijn kast stond. Het eerste deel las ik een paar jaar terug toen Justin Cronin bij de verschijning van het derde deel in Nederland was en ik naar de meet & greet mocht komen. Ik vond het eerste deel echt wel indrukwekkend, ondanks zijn enorme complexiteit. Desondanks liet ik deel 2 staan. En waarom eigenlijk? Een angst voor dikke boeken? Een angst dat ik het verhaal kwijt was? Een angst voor een tegenvallend vervolg? Misschien van alle drie een beetje.
Tussen de viralen probeert een groep mensen te overleven. Ze zwerven door Amerika, op zoek naar een oplossing voor deze zombie-achtige apocalyps. Om te overleven zullen ze de twaalf mannen moeten vinden die onderdeel waren van het experiment waar alles fout mee ging. Om dit te bewerkstelligen moeten ze infiltreren in de twaalf verspreidde koloniën in Amerika.
De twaalf is een complex verhaal. Hoewel ik al snel figuren uit het eerste boek herkende (goddank!), raakte ik al snel verstrikt in het net. Al die personages. Al die tijdlijnen. Holy shit, het duizelde me gewoon.
Gelukkig heeft Justin Cronin een vlotte pen en kon ik af en toe meeliften met een stuk verhaal dat ik makkelijker kon volgen. Maar dan nog. Mijn hemel. Ja, het is episch, maar het is soms onnodig verwarrend, mede omdat – naast al die verschillende personages die je volgt – er ook nog verschillende tijdlijnen zijn. Het ene verhaal speelt zich eerder af dan het andere. Snap je het nog? Ik haast niet meer.
Kijk, ik wilde weten hoe het verder zou gaan met Amy en dat heb ik deels gekregen, maar er was voor mij ook heel veel ruis. Desalniettemin is het steengoed geschreven: Justin Cronin heeft zijn verhaal helemaal onder controle. Dat het tweede deel minder beviel ligt echt aan mij. Ik had het eerder moeten lezen.
Bepaalde plotlijnen trokken me meer dan anderen. Er zat veel actie in. En zaten ook heel veel wtf stukken in De twaalf. Wil ik het derde en laatste deel van de trilogie nog lezen? Dat weet ik niet. Ik denk dat ik het misschien moet houden bij mijn herinneringen van het eerste boek.
Geef een reactie